به صورت کلی Fate Samurai Remnant دو چالش کلی پیش روی خود دارد. اولی این که چطور در مقابل دیگر عناوین ژانر موسو (Musou) خود را متمایز کند و دومی این که چطور شانه با شانه دیگر عناوین شرکت Type-Moon مثل ویژوال ناول‌های سری Fate و Tsukihime یا Fate Grand Order و امثالهم می‌تواند بایستد و دنیای سری Fate را گسترش دهد. با گیمین‌گرویتی همراه باشید تا ببینیم Fate Samurai Remnant از پس چالش‌های پیش روی خود می‌تواند برآید یا خیر.

اوپنینگ بازی Fate/Samurai Remnant را استدیو انیمه‌ساز CloverWorks ساخته است

Fate Samurai Remnant یکی دیگر از چندین و چند عنوان فرعی در سری 19 ساله Fate است که این بار در مشابه عنوان اکشن قبلی سری، در ژانر اکشن موسو (Musou) راهی کنسول‌های خانگی و PC شده. دو سوال پیش می‌آید. Fate چیست و Musou چیست. قبل از نقد بازی بهتر است این دو مورد را توضیح دهم. سری Fate یکی از مجموعه عناوین کمپانی Type-Moon بوده و روایتگر جنگی است که بر سر جام مقدس اتفاق می‌افتد. هر چند سال یک بار یک شیء جادویی آرزو برآورده کن به نام جام مقدس هفت نفر را به عنوان ارباب (Master) مشخص می‌کند. هر کدام از این ارباب‌ها سپس دارای شرایط احضار یک روح قهرمانانه تحت عنوان خادم (Servant) می‌شوند. بعد از این که هر ارباب، خادم خود را احضار می‌کند جنگ جام مقدس شروع می‌شود. نبردی جادویی که در آن هفت ارباب در خفا و دور از چشم مردم باید دیگر اربابان حاضر در این نبرد و خادمانشان را از بین ببرند تا به جام مقدس دست پیدا کنند و آرزوی خود را برآورده کنند.

نکته جالب سری Fate همواره در وهله داستان پرپیچ و خم آن و شخصیت‌های دنبال کردنی آن و در وهله دوم خود خادمان داستان هستند که هر کدام یکی از شخصیت‌های تاریخی و اساطیری هستند. شخصیت‌هایی نظیر شاه آرتور، اسکندر مقدونی، حسن صباح، ژان دارک و جک قاتل و… هر کدام به نحوی در قالب خادمان جادویی در یکی از هفت کلاس Saber (شمشیرزن)، Lancer (نیزه دار)، Archer (کماندار)، Rider (سوارکار)، Cester (جادوگر)، Assassin (قاتل)، Berserker (مجنون) در داستان ظاهر می‌شوند و برخورد آن‌ها با یکدیگر همیشه باعث خلق جادویی‌ترین لحظات داستان می‌شود. Fate Samurai Remnant این بار در قرن 17 ژاپن و در شهر Edo اتفاق می‌افتد. جایی که میاموتو ایوری، سامورایی ای بی ارباب در دوران صلح ژاپن در شبی سرنوشت ساز وارد نبردی بین جادوگران و جبهه‌های مختلف می‌شود و بعد از احضار Saber مجبور می‌شود برای محافظت از صلح Edo کامل وارد این نبرد شود.

Fate Samurai Remnant همان گونه که گفتیم در ساب ژانری قدیمی به نام موسو دسته بندی می‌شود. این ساب ژانر شاخه ای از بازی‌های سبک اکشن است که کمپانی Koei Tecmo بیش از 20 سال پیش با بازی Dynasty Warriors به بازار معرفی کرد. اصول این شاخه از ژانر اکشن این گونه است که شما به عنوان شخصیت اصلی یک بازی ضربات به شدت قدرتمند با رنج فوق العاده دارید در عوض تعداد دشمنان شما نیز مثل قطرات دریا، فت و فراوان است و اکثر مبارزات شما تک نفره علیه لشگری حداقل بیست نفره خواهید جنگید. هسته گیم پلی لذت بخش این بازی‌ها از هیجان نابود کردن لشگری از دشمنان با تعداد ضربات خارق العاده قوی به دست می‌آید که از طرفی آشنه پاشیل بازی نیز هست چرا که به خاطر عدم وجود چالش آن چنانی این سبک بازی‌ها به سرعت تکراری می‌شوند. با این وجود به خاطر ست پیس‌ها و زرق و برق فوق العاده بالای انیمیشن مبارزات و تکنیک‌ها، این ساب ژانر موفق شده بعد از بیست سال هنوز مخاطبین خود را داشته باشد. البته که هنر و زرنگی Koei Tecmo در ساخت بهینه، سریع و ارزان قیمت این بازی‌ها باعث شده فرنچایزهای مختلفی برای ورود موقت به ژانر اکشن به سراغ ژانر موسو بیایند. از سری بازی‌هایی مثل The Legend of Zelda، Persona و Fire Emblem گرفته تا انیمه‌هایی نظیر Gintama، One Piece و Berserk همگی عناوین فرعی ای در این ساب ژانر به دست Koei Tecmo داشته اند.

Fate Samurai Remnant دومین تلاش سری Fate برای ورود به این ساب ژانر است. بعد از شکست Fate Extella در سال 2016 برای ورود به این ژانر (و تقریباً بستن پرونده شاخه Extra از سری Fate) بعد از هفت سال Type-Moon این بار شانس خودش را با Fate Samurai Remnant دارد امتحان می‌کند. بازی ای که حداقل میان عناوین سری Fate و حتی Musou جهش گرافیکی ویژه ای به شمار می‌آید و خلاقیت و موارد جدیدی را به صحنه اجرا در می‌آورد. بهتر است ببینیم در ابتدا این موارد جدید گیم پلی چگونه در بازی عمل می‌کنند و این که در انتها داستان و شخصیت‌ها چگونه در مقابل دیگر بازی‌های سری Fate خود را اثبات می‌کنند.

در پاراگراف قبلی کمی در مورد ژانر موسو و هسته اصلی اش صحبت کردیم. از این جا به بعد می‌خواهیم کمی عمیق‌تر شویم. یکی از بهترین حس‌ها در هنگام انجام یک بازی ویدیویی، حس قدرتمند بودن. گرفتن یک سلاح قوی در دارک سولز و شرحه شرحه کردن دشمنانی که تا کنون با آن‌ها مشکل داشته اید لحظه فوق العاده ای است. منتها داشتن قدرت بدون چشیدن ضعف خیلی معنا ندارد. اگر با دشمنی سر و کله نزده باشید، شرحه شرحه کردنش با قدرت جدیدتان خیلی توفیری ندارد. مشکل بازی‌های موسو نیز همین جاست. شما قوی هستید ولی هیچ گاه در بازی با ضعف روبرو نمی‌شوید. لذا هیچ وقت نمی‌توانید در بحبوحه نبردهایی که صدها و هزاران سرباز را با کوباندن دکمه‌های کنترلر از پای درمی آورید متوجه شوید که قدرت شما چقدر ارزش دارد. Fate Samurai Remnant در این زمینه ایده‌هایی در سر دارد.

در نبرد بین خادم‌ها و اربابان مسلماً ارواح قهرمانانه ای که از معروف‌ترین شخصیت‌های تاریخ و اساطیر به دنیا آمده اند قدرت شگرف‌تری تا یک جادوگر عادی که آن‌ها را احضار کرده دارند. این حقیقتی است که همیشه در مورد Fate صادق بوده و به ندرت یک ارباب حریف یک خادم دیگر می‌شود. این جاست که Fate Samurai Remnant کارت‌های خود را به خوبی رو می‌کند. شما در بازی کنترل میاموتو ایوری را در 90 درصد مواقع در دست دارید. سامورایی رونین (بی ارباب) و فقیری که با احضار خادم قدرتمندی به نام Saber وارد جنگ جام مقدس شده (که البته در این بازی از آن به عنوان مراسم ماه متعالی از آن یاد می‌شود و تقلیدی از جنگ جام مقدس اصلی است) ایوری سامورایی قدرتمندی است و در مبارزات اول بازی با نینجاها به خوبی بازی این حس که او یک مرد همه فن حریف است را به همه القاء می‌کند. اما بلافاصله بعد روبرو شدن با Rider و نبرد یک به یک با وی، به خوبی هم برای ایوری هم برای مخاطب مشخص می‌شود که هر چند این یکی بازی موسو است وقتی نوبت به مبارزه با خادمان می‌رسد باید حسابی آماده باشید چرا که آن‌ها می‌توانند در اکثر مواقع تمام حملات شما را دفع کنند. به شدت تهاجمی‌تر هستند و دمیج شدیدی به شما وارد می‌کنند. ترکیب این موارد باعث شده تا این بار، شاید برای اولین بار در یک بازی موسو، شما به خوبی در موضع ضعف قرار بگیرید.

این جاست که بازی یک چرخش 180 کرده و شما را به خادمان معرفی می‌کند. خارج از برخی رویارویی‌های خاص، شما Saber را فقط در مواقع خاص بعد پر کردن نواری خاص می‌توانید برای مدتی کوتاه کنترل کنید و این جاست که شما واقعاً قدرت را حس می‌کنید. اشتباه نکنید، ایوری شخصیتی قدرتمند است ولی وقتی کنترل Saber را برعهده می‌گیرید تازه می‌فهمید قدرت یعنی چه و این در تک تک لحظات بازی نمایان است. استفاده کردن از قابلیت‌های Saber، تکنیک‌های مختلف زدن با Saber و کنترل کردن و آزاد کردن Noble Phantasm اش جادویی‌ترین لحظات گیم پلی بازی هستند و خوبی بازی این است که برخلاف دیگر بازی‌های موسو، به ندرت به شما همچین قدرتی می‌بخشد در نتیجه شما قدر آن را بیشتر می‌دانید.

البته گیم پلی بازی نهایتاً در دام تکرار می‌افتد. تنوع دشمنان بازی و حرکات آن‌ها خوب است ولی عموماً تنها یک راه برای مقابله با آن‌ها وجود دارد. ایوری طی جریان بازی به 5 سبک شمشیرزنی مسلط می‌شود و مکانیک خاصی وجود دارد که شما را ترغیب می‌کند تا بین این سبک‌های شمشیرزنی جابجا شوید ولی از طرف دیگر درخت مهارت جدای هر سبک شمشیرزنی باعث اثر عکس شده و در نتیجه شما عموماً به یک یا دو سبک شمشیرزنی محدود می‌شوید. کنار این موارد بازه جاخالی دادن و انیمیشن و برد آن واقعاً از کنترل بازیکن خارج است و خیلی طول می‌کشد تا وزن این حرکت دست بازیکن بیاید. بزرگ‌ترین مشکل ولی کومبوهای محدود خود ایوری است. مشابه همه بازی‌های موسو کنترل بازیکن خیلی ساده است و فقط به جایگذاری دکمه Y میان هجوم دکمه‌های X محدود می‌شود تا کومبوی خاص خود را تولید کند. این باعث شده این سبک بازی‌های بدون داشتن هیچ گونه دیوار مهارتی برای یادگیری همیشه پر زرق و برق بمانند. عمده علتی که این فرمول با وجود سادگی و آسانی اش تاکنون موفق بوده در تنوع شخصیت هاست. دامنه عظیمی از شخصیت‌ها با حرکت‌های مخصوص و درخشندگی به خصوص خودشان همیشه نقطه عطف همه بازی‌های موسو بوده اند. در Fate Samurai Remnant ولی همان گونه که گفتیم شما در نزدیک به 80 درصد مواقع کنترل ایوری را تنها برعهده دارید. 10 درصد نیز کنترل Saber و بقیه 10 درصد دیگر نیز به بقیه خادم‌ها تعلق دارد. در نتیجه شما 80 درصد بازی را با حرکات ساده و بدتر از همه ضعیف ایوری می‌گذرانید که این بزرگ‌ترین عامل خسته کننده بودن بازی می‌شود. درگیر شدن با باس فایت های عظیم الجثه بازی در نقش ایوری که توانایی شکستن دفاع دشمنان بزرگ را ندارد جزو ملال آورترین بخش‌های بازی است.

Fate Samurai Remnant تنها در گیم پلی خود به اکشن خلاصه نمی‌شود. برای عبور از مراحل بازی شما باید وارد نقشه شده و با حرکت شخصیت‌ها مثل مهره، قلمروهای مختلف را فتح کرده تا نیروی جادویی برای شخصیت‌های خود تامین کنید. این بخش که در قالبی تاکتیکال ارائه شده یکی از نقاط عطف و قوت بازی است. نه تنها طراحی جالب، قابل فهم و ساده ای دارد؛ بلکه آزادی عمل زیادی به بازیکن در نوع برخورد با موانع داده و در مراحل پایانی به خوبی به چالش بازی اضافه می‌کند و در نهایت معجون بسیار مناسبی برای تنوع بخشیدن به گیم پلی یکنواخت بازی است. بعلاوه این موارد بازی پر از چالش‌های ریز و درشت در شهرهای مختلف بازی است که باعث می‌شود اگر بخواهید در شهرهای بازی به گشت و گذار بپردازید، آن چنان بی هدف نباشید.

حالا که نگاه خوبی به Fate Samurai Remnant به عنوان یک بازی موسو انداخته ایم نوبت این است که ببینیم بازی به عنوان یک اثر در فرنچایز Fate در چه جایگاهی قرار می‌گیرد. این جا با دو روی سکه روبرو می‌شویم. در یک طرف بازی دو پایان خیلی معمولی دارد. بخش اعظمی از داستان تصمیم‌هایی که شخصیت‌ها می‌گیرند خیلی با عقل جور درنمی‌آید و خیلی از خطوط داستانی به نتیجه چندان رضایت مندی ختم نمی‌شود. در روی دیگر سکه. شخصیت پردازی ایوری و Saber فوق العاده است. انجام دادن داستان‌های فرعی به شدت در نوع خود دوست داشتنی است و یکی از سه پایان بازی به طرز فوق العاده ای زیبا و گیرا است. عموم شخصیت پردازی ابتدایی شخصیت‌ها نیز به خوبی مخاطب را با خود درگیر می‌کنند و با این که شخصیت‌های فرعی به نظر در حد استانداردهای یک عنوان Type-Moon نیستند، حداقل ایوری و Saber در حد انتظار اند. مورد ناامید کننده این است که به شخصه انتظار خیلی بیشتری از شخصیت‌هایی نظیر Assassin و Caster داشتم و این دو کاملاً در جریان داستان خسته کننده ظاهر شدند. مورد بعدی این که تعامل بین اربابان جنگ جام مقدس در این عنوان خیلی مصنوعی‌تر و بی تنش تر از چیزی است که از عناوین معمول Fate انتظار می‌رود. چندین جا جرقه ای از یک رابطه دشمنی، دوستی و یا حتی عاشقانه معنادار در بازی می‌توان پیدا کرد ولی دوباره هیچ کدام به جای معناداری نمی‌رسند که به شدت ناامید کننده است.

موسیقی این بازی خارق العاده است. جدا از آن صداپیشگی شخصیت‌ها همان گونه که از یک عنوان Fate انتظار می‌رود کاملاً درجه یک بوده و حس شخصیت‌ها به خوبی منتقل می‌شود متاسفانه نمی‌توان همین را برای گرافیک بازی به کار برد. هر چند در مقیاس بازی‌های دیگر ژانر موسو، Fate Samurai Remnant یک جهش گرافیکی دیگر باشد ولی نهایتاً بازی خیلی به لحاظ بصری شبیه بازی‌های PS3 است و آن تیزی و زیبایی لازم را ندارد. البته بی انصافی نباشد؛ انیمیشن شخصیت‌ها هنگام انجام حرکات و مخصوصاً حملات Noble Phantasm شان واقعاً دیدنی است و کاملاً آن حس لازم را منتقل می‌کنند. مدل‌ها نیز هنگام کات سین‌ها به خوبی پویانمایی شده اند. مشکل بیشتر نورپردازی و طراحی محیط‌ها بازمی‌گردد که در آن جا Fate Samurai Remnant بیشترین مشکل را دارا است.