تولد Final Fantasy مصادف بود با آخرین رویاپردازی و فانتزی هیرونورو ساکاگوچی برای خلق دنیایی جدید که اگر به سرانجام نمی‌رسید و مورد اقبال عموم قرار نمی‌گرفت، برای همیشه با توسعه بازیها خداحافظی می‌کرد. یادآوری این نقطه آغاز جادویی برای یک سری محبوب که نسخه‌های اصلی آن از انگشتان دست فراتر رفته است بسیار ضروری است و شرکت Square Enix سعی کرده است با در کنار هم قرار دادن 6 نسخه ابتدایی Final Fantasy به طور منسجم و یکدست، سیر تحول آن را به نمایش بگذارد. با نقد و بررسی نسخه کنسولی و بهبودیافته Final Fantasy Pixel Remaster همراه گیمین‌گرویتی باشید.

با اینکه از سال 2021 نسخه‌های اول تا ششم سری افسانه‌ای Final Fantasy به صورت بازسازی شده و به تدریج برای PC و موبایل عرضه شد، اما حالا انتشار همه آنها در کنار هم برای کنسول‌های PS4 و Nintendo Switch حال و هوای متفاوتی دارد. نه تنها شرکت Square Enix در این نسخه بسیاری از مشکلات نسخه‌های گذشته را برطرف کرده و به آن امکانات بیشتری اضافه کرده است، بلکه عرضه آنها به صورت مجموعه‌ای منظم، بسیار بهتر از قبل می‌تواند هویت هر نسخه را به نمایش بگذارد و امکان مقایسه را فراهم سازد.

همانطور که از نام این مجموعه مشخص است، اولین تغییر اساسی، بازسازی آن به صورت پیکسل‌های دو بعدی است. در گذشته شرکت Square Enix بارها تلاش کرده است که به روش‌های مختلف از جمله نسخه‌های سه بعدی، این عناوین را بازسازی کند اما این بار به نظر می‌رسد با نسخه‌هایی روبه‌رو هستیم که به دلیل دسترسی آسان‌تر و هماهنگ‌تر شدن نسخه‌ها با یکدیگر، سالها پاسخگوی نیاز طرفداران خواهد بود.

طراحی محیط، شخصیت‌ها و مخصوصا دشمنان در سبک هنری مبتنی بر پیکسل کاملا دگرگون شده است اما هنوز هم حس آشنایی منتقل می‌کند. با اینکه تاکید بر نزدیک‌تر کردن سبک هنری هر نسخه ممکن است کمی در بین نسخه‌های مختلف حالت یکنواختی ایجاد کند اما بازسازی هر نسخه با وفاداری حال و هوای آن انجام شده است. هر چند دیگر تشخیص نسخه‌های 8 بیت و 16 بیت ساده نیست و قدمت هر نسخه را به راحتی نمی‌توان تشخیص داد.

یکی از بهترین مزایای این نسخه همسو شدن منوها و به طور کلی رابط کاربری آن است که هم از نظر ظاهری و هم کاربردی به مخاطب کمک می‌کند که به خوبی بین نسخه‌های مختلف جابه‌جا شده و بدون نیاز به یادگیری دوباره روند تعامل با منوها، به کار بردن آیتم‌ها و انتخاب سلاح برای شخصیت‌ها، تجربه خود را ادامه دهد. فونت کاملا یکسان برای تمام بازیها نیز بسیار نقش مهمی در خوانایی و راحتی مخاطب داشته است. البته فونت کلاسیکی که از ابتدا در نسخه کنسولی در دسترس است، بسیار بیشتر از فونت مدرن با ظاهر پیکسلی بازی همخوانی دارد.

تغییرات در زمینه سیستم نوبتی‌ مبارزات کاملا قابل لمس است. بسیاری از امکاناتی که در نسخه‌های 4 تا 6 اضافه شده بود حالا به نسخه‌های 1 تا 3 نیز منتقل شده است. هدف قرار دادن دشمنان دیگر نیازمند توجه اضافه نیست و در صورت نابود شدن دشمنان، همراهانتان دشمن بعدی را هدف قرار می‌دهند. برای تسریع روند مبارزه نیز امکان درگیری اتوماتیک وجود دارد که تنها با یک دکمه فعال می‌شود و شما می‌توانید بدون نیاز به ورودی خاصی، تا اتمام مبارزه صبر کنید.

این روند تسریع بازی در جابه‌جایی در محیط نیز اعمال شده است و شخصیت شما می‌تواند با چند برابر سرعت به پیمایش در محیط‌های بازی بپردازد. البته نقصی در این بهبود وجود دارد که افزایش سرعت تنها به محیط‌های بازی محدود شده است و نمی‌توان در نقشه بازی و برای جابه‌جایی در مناطق مختلف، سرعت شخصیت را افزایش داد و این تا حدودی به روند پیمایش در بازی لطمه وارد کرده است.

شرکت Square Enix پایه محتوای این نسخه‌ها را اولین نسخه عرضه شده روی کنسول‌های NES و SNES در نظر گرفته است. با اینکه چنین تصمیمی باعث شده است محتویات اضافه‌ مربوط به نسخه‌های ثانویه و بازسازی‌های دیگر این عناوین در این نسخه وجود نداشته باشد و این ناامیدکننده است اما از طرف دیگر Pixel Remaster شانس دوباره‌ای است تا این عناوین بتوانند با هسته گیم‌پلی و داستان درگیرکننده‌ای که مخصوصا از نسخه 4 به بعد خود را نشان می‌دهد، بدرخشند و صرفا طعمه‌ای نباشند برای جذب طرفداران قدیمی از طریق محتویات اضافه.

تحسین‌برانگیزترین رویکرد این نسخه‌ها از بین بردن عناصر تاریخ مصرف گذشته و آزاردهنده‌ها آنها است که مخصوصا مخاطب امروزی حوصله آن را ندارد. در مورد سرعت بخشیدن به روند بازیها گفتیم اما Square Enix پا را فراتر گذاشته است و حتی برخی از بخش‌های بازیها به طور کامل دوباره طراحی شده‌اند تا تجربه آن برای مخاطب راحت‌تر بوده و موانع آزاردهنده‌ کمتری داشته باشد. این مورد مخصوصا در مورد درجه سختی مراحل خاصی از جمله مراحل پایانی Final Fantasy III به وضوح قابل مشاهده است و مناطق بیشتری برای بازیابی HP و MP شخصیت‌ها در بازی تعبیه شده است.

این بهبودها در راستای دلپذیرتر کردن تجربه و کمتر کردن موانع آزاردهنده، در نسخه کنسولی حتی فراتر نیز رفته است. شما به راحتی می‌توانید از داخل تنظیمات میزان XP و Gil دریافتی از مبارزات را تا 4 برابر افزایش دهید و مبارزات تصادفی در حین جابه‌جایی در محیط را غیرفعال نمایید. البته این موارد کاملا اختیاری هستند و شما حتی می‌توانید میزان XP و Gil دریافتی را تا 4 برابر کاهش دهید و بازی را برای خود چالش‌برانگیزتر کنید.

در این نسخه‌ها می‌توانیم موسیقی‌های کاملا بازسازی شده و مدرنی را با وفاداری به نواهای آشنای سری بشنویم. اما اگر می‌خواهید خود را به طور کامل در حس و حال تجربه یک عنوان کلاسیک غرق کنید، می‌توانید به راحتی موسیقی را به نسخه اورجینال تغییر دهید. در کنار موسیقی حتی صداگذاری‌ها نیز تغییر پیدا کرده‌اند و با ظرافت تحسین‌برانگیزی به یک نسخه مدرن که خود را از محدودیت‌های سیستم‌های قدیمی رها کرده است، تبدیل شده‌اند.

در نهایت باید به یک مسئله مهم بپردازیم که عرضه این مجموعه عناوین به خوبی آن را بازگو می‌کند. با انتشار هر نسخه از این سری بحثی قدیمی دوباره شکل می‌گیرد که هویت این سری چیست و چه عناصری باعث می‌شود یک عنوان Final Fantasy باشد؟ آیا صرفا داشتن یک واحد پول به نام Gil در بازی کافی است؟ آیا باید مبارزات نوبتی باشند یا عناصر نقش‌آفرینی پررنگ باشند؟ اگر عناوین Pixel Remaster را در کنار یکدیگر بازی کنید به پاسخ می‌رسید:

اولین Final Fantasy پایه‌های محکمی را بنا کرد، Final Fantasy II به طور کامل سیستم پیشروی را تغییر داد، Final Fantasy III سیستم کلاس گسترده‌ای را اضافه کرد، Final Fantasy VI سری را از حالت کاملا نوبتی خارج کرد، Final Fantasy V دوباره سیستم کلاس را دگرگون کرد و انعطاف بیشتری به آن داد و Final Fantasy VI با تعاملات غیرخطی و کاملا اختیاری و سیستم جادو به عنوانی ماندگار تبدیل شد. حالا که همه این عناوین با ظاهری مشابه اما سیستم‌های کاملا متفاوت در کنار هم قرار گرفته‌اند می‌توان نتیجه گرفت که یک Final Fantasy محدود به یک چارچوب خاص نیست. به نظر می‌رسد تنها سنتی که این سری در تمام نسخه‌های خود حفظ کرده است، نترس بودن در مقابل تغییر و تحول است. همانطور که ساکاگوچی با ریسکی بزرگ، آخرین فانتزی خود را برای ایجاد رویاپردازی‌های بیشتر پایه‌گذاری کرد.