به نظر می رسد سونی به طور تصادفی بازی The Last of Us Part 2 Remastered را به همان روشی که ریمیک بازی The Last of Us Part 1 را لیک کرده بود، افشا کرده است. یک لیست منتشر شده از بازی و یک تریلر رونمایی که در وب‌سایت سونی قرار داده شده بود، همه چیز را پیش از آن‌چه یک نمایش برنامه ریزی شده در The Game Awards تصور می‌شد، لو داد. سونی بعدا تأیید کرد که نسخه ریمیک بازی به زودی منتشر می شود.

به گزارش گیمین‌گرویتی نسخه بازسازی شده دنباله در تاریخ 19 ژانویه برای PS5 منتشر خواهد شد. امیدواریم که توسعه دهندگان وقت کافی داشته باشند تا مطمئن شوند که پورت بازی برای کامپیوتر در وضعیت بهتری نسبت به نسخه اول قرار دارد.

انتشار این بازی در هر زمانی توسط سونی، انتخاب جالب و عجیبی است. منتقدان پیشنهاد کرده‌اند که «چرخه خشونت در The Last of Us Part 2 به طور عمده بر اساس درگیری اسرائیل و فلسطین الگوبرداری شده است». با توجه به رویدادهای فعلی جهان، اگر واکنش منفی بزرگی وجود داشته باشد، تعجب‌آور نخواهد بود که سونی انتشار بازی را به تعویق بیاندازد.

در همین حال، نسخه جدید Naughty Dog دارای حالتی جدید Roguelike Survivor است. طبق لیست لیک شده، موارد زیر برای بازی ذکر شده‌اند

No Return – یک حالت Roguelike Survival

در حالتی کاملا جدید، مبارزات عمیق The Last of Us Part II را تجربه کنید! تا زمانی که می توانید در هر مرحله زنده بمانید، زیرا مسیر خود را در میان سری برخوردهای تصادفی انتخاب می کنید. بازیکنان می‌توانند در نقش تعدادی از شخصیت‌های قابل بازی که به مرور زمان در دسترس قرار می‌گیرند، بازی کنند شخصیت‌هایی که برخی از آنها تا به حال در فرنچایز The Last of Us قابل بازی نبودند، با ویژگی‌های گیم پلی منحصر به فرد. انواع چالش‌ها شامل دشمنان مختلف و مکان‌های به یاد ماندنی از سراسر قسمت دوم هستند که همگی در نبردهای باس تنش آمیز به اوج می‌رسند.

در ظاهر، این حالت بسیار جذاب به نظر می رسد. آیا می توانید تصور کنید که در حالی که در مرکز شهر سیاتل کاوش می کنید، مجبور به مبارزه با Rat King باشید؟ من مشتاقم ببینم که این حالت در عمل چگونه کار می کند، زیرا TLOU Part 2 واقعا مکانیک مبارزه بسیار خوبی دارد.

البته پس از کمی فکر کردن متوجه شدم که این حالت داستان بازی را تضعیف می‌کند.

در حالی که قسمت اول به طور کلی داستانی در مورد عشق بود، قسمت دوم داستانی در مورد نفرت و انتقام است. یکی از مضامین اصلی آن چرخه خشونت و نحوه شکستن آن است. (حتی یک آهنگ در OST وجود دارد که به آن “چرخه خشونت” می گویند.)

«ما در حال ساختن بازی در مورد چرخه خشونت هستیم و در حال بیان بیانیه ای در مورد اقدامات خشونت آمیز و تأثیری که آنها بر شخصیتی که آنها را انجام می دهد و بر افراد نزدیک به آنها دارند هستیم.» کارگردان خلاق بازی نیل دراکمن در سال 2018، دو سال قبل از انتشار Part 2، به Kotaku گفت. “و کل رویکرد ما این است که بگوییم، ‘می خواهیم با این موضوع تا حد امکان واقع بینانه رفتار کنیم.’ وقتی کسی را چاقو می زنید، ناخوشایند و کثیف است و مانند اکثر فیلم ها و بازی ها بهداشتی نیست. و ما می خواستیم بازیکن را به احساس آن برسانیم.”

اولین مبارزه بین دو قهرمان اصلی Part 2 با زنده ماندن الی و دینا به پایان می رسد. او پس از اینکه آنها را خون آلود و شکست خورده رها کرد، از آنها دور می شود.

این می ‌وانست چرخه خشونت را بشکند، اما الی نمی تواند آن را رها کند. پس از اینکه او بهبود یافت و فهمید که ابی کجاست، او دشمن خود را شکار می کند. خلاصه داستان، آنها دوباره مبارزه می کنند و درست زمانی که او می خواهد ابی را بکشد، الی پشیمان می شود و اجازه می‌دهد دشمنش برود.

به نظر می رسد که این در نهایت چرخه خشونت بین این دو را می شکند – حداقل تا زمانی که بازی سوم اجتناب ناپذیر برسد.

پایان داستان دقیقاً با داشتن یک حالت roguelike در TLOU Part 2 Remastered مطابقت ندارد. واضح است که No Return تأکید زیادی بر قابلیت تکرار خواهد داشت. سونی گفت: “هر اجرا فرصتی جدید برای تصمیم گیری در مورد پاداش هایی که پس از هر برخورد دریافت می کنید، نحوه مشخص کردن شخصیت خود و موارد دیگر ارائه می دهد.” حتی جدول امتیازات وجود خواهد داشت که در آن بازیکنان در یک Daily Run با هم رقابت خواهند کرد.

No Return یک چرخه واقعی خشونت است که بازیکنان تشویق به مشارکت در آن خواهند شد. با توجه به مضمون اصلی TLOU 2 و نحوه پایان داستان، این موضوع کمی عجیب به نظر می رسد. دشوار است که بگوییم Naughty Dog “در حال بیان سخن مهمی در مورد اقدامات خشونت آمیز” است، در حالی که حالت جدیدی وجود دارد که پاداش بازیکن را برای انجام اقدامات خشونت آمیز و زنده ماندن تا زمانی که ممکن است، می دهد.

من فکر می کنم The Last of Us Part 2، با وجود همه نقص هایش، یک اثر هنری فوق العاده است. لزوماً یک بازی سرگرم کننده نیست – من اغلب به آن به عنوان یک شبیه ساز بدبختی اشاره می کنم – اما مطمئناً یک تجربه آموزنده و به یاد ماندنی است.

با وجود همه تردیدهایم، مطمئن هستم که remaster و No Return را بررسی خواهم کرد، به خصوص با توجه به اینکه برای کسانی که بازی اصلی را خریداری کرده اند، به جای پرداخت 70 دلار، ارتقاء 10 دلاری وجود دارد. من خودم چرخه خشونت را در Part 2 تداوم بخشیدم، زیرا برای پلات کردن، آن را دو بار کامل کردم.