بسیار سخت است که در عصر مدرن بازی‌های سبک Fighting (مبارزه‌ای) عنوانی بتواند در مقابل مثلث قدرت این ژانر یعنی مورتال کامبت، استریت فایتر و با کمی فاصله تکن قد علم کند و حرف تازه‌ای برای گفتن داشته باشد؛ عناوینی با طرفدارن به شدت سرسخت و متعصب که به راحتی از موضع خود کوتاه نیامده و به ندرت در مقابل سایر عناوین این سبک نرمش به خرج می‌دهند و حاضر به امتحان کردن آن هستند. در این میان اما، یکی از کهنه‌سواران بازگشته تا این معامله را بر هم بزند؛ پانزدهمین نسخه از فرنچایز پادشاه مبازران (tKoF) قصد دارد تا دوباره طرفداران قدیمی خود را دور هم جمع کند و همچنین امیدوار است بتواند مخاطبان جدیدی نیز به دست آورد. اما واقعا در این راستا، چه قدر موفق عمل کرده است؟ با نقد و بررسی این عنوان، همراه گیمین‌گرویتی باشید.

به محض ورود به بازی و منوهای آن متوجه خواهید شد که همه چیز در TKOF رنگ و بو، و حال و هوای کلاسیک و RETRO دارد، از موسیقی آن گرفته تا طراحی و شکل و شمایل منوها کاملا مشخص است که SNK (سازنده بازی) آنچنان علاقه‌ای به ارائه‌ی تجربه‌ای مدرن و نو ندارد. شخصا به عنوان یک مشتری و پلیر تازه‌وارد به این سری، در همان دقایق ابتدایی، این موارد توی ذوقم خورد. آخرین تجربه‌ من از این مجموعه به سال‌ها پیش و نسخه‌ی یازدهم آن (The King of Fighters XI) روی کنسول PlayStation 2 بر می‌گردد و پس از چند نسخه دوباره موفق به تجربه‌ی شماره جدیدی از The King of Fighters شدم. اما به عنوانی کسی که سالها است عناوین مبارزه‌ای را با جدیت دنبال می‌کنم و مشتری پر و پاقرص این ژانر هستم، لحظات ابتدایی خوبی را سپری نکردم؛ در تمام این سالها بازی‌های مبارزه‌ای دچار تحولات بسیار بزرگی شده‌اند و دیدن عنوانی با این شکل و شمایل در نسل نهم بسیار برایم عجیب و همزمان ناامیدکننده بود.

ابتدا به سراغ بخش داستانی (Story Mode) بازی رفتم. در روزگاری که عناوین مورتال کامبت و Injustice تلاش می‌کنند تجربه‌ای سینمایی و هیجان‌انگیز در بخش داستانی خود ارائه دهند (با کات‌سین‌های پرتعداد و کارگردانی بسیار قوی و البته از همه مهمتر قصه جذاب و هیجان انگیز)، SNK با The King of Fighters مطلقا به دنبال چنین فرمولی نیست. یک بخش داستانی بسیار کوتاه که هیچ فرقی نمی‌کند با چه شخصیتی بازی را پیش می‌برید، 3 کات‌سین (میان پرده) در ابتدا، میانه و انتهای بازی پخش می شود و Lore فرنچایز را _که از شماره قبلی وارد عصر جدیدی شده (New Age Saga)_ اندکی به پیش می‌برد. بودجه‌ی کم و کمکاری SNK هر دو به اندازه و نوبه‌ی خوب در ارائه‌ی این بخش داستانی به‌درد‌نخور و بی‌حال مقصر هستند. نگاه دهه نود و 2000ی SNK به عناوین فایتینگ هرگز آپگرید نشده و به نظر می‌رسد که نخواهد شد. زیرا هیچ تلاش قابل ملاحظه‌ای در این راستا صورت نگرفته است.

همانطور که اشاره کردم تنها سه کات‌سین وجود دارد که البته از لحاظ کیفی آنچنان هم بد نیستند. تم انیمه‌ای زیبا و به طور کلی کیفیت مناسب این کات‌سین ها حد‌اقل چند دقیقه زیبایی را روبروی چشمانتان قرار می‌دهد که قابل تقریر و ستایش است. داستان The King of Fighters XV پس از اتفاقات نسخه‌های پیشین این مجموعه رخ می‌دهد. برای مبارزان زنده‌مانده از حوادث پیشین دعوتنامه‌ای از سمت Anastasia فرستاده می شود تا دوباره در تورنومنت مرگبار شرکت کنند. از همه جای شهر تیم‌ها به صورت گروهی و سه‌نفره دوباره با یکدیگر متحد می‌شوند تا در مقابل نیروی شر و اهرمینی مقابله کنند. با کمی چاشنی سفر در زمان و پرتال‌های خط زمانی که این روزها در مدیوم‌های مختلف بسیار رایج شده است، Verse  با نام Re Verse باز می‌گردد و مبارزان نبردی جانانه را با او انجام می‌دهند. پس از شکست Re Verse، الهه‌ی مرموز Otoma=Raga ظاهر شده و به شرکت کننده‌ها حمله می کند؛ و نهایتا با شکست Otoma=Raga، مبارزان به دنیای خود باز می‌گردند و به عنوان قهرمان جدید پادشاه مبارزان شناخته می‌شوند. به همین سادگی و بی ربطی!

پس از بخش کم‌رمق داستانی به سراغ بخش آموزشی بازی رفتم. مکانیزم مبارزات در The King of Fighters XV به مانند نسخه های پیشین خود است و در طی سال‌ها تفاوت زیادی نکرده است. دو مدل مشت و لگد (بالاتنه – پایین تنه) برای هر شخصیت وجود دارد و تعدادی کمبو که از ترکیب کردن اینها و فشردن پشت سرهم مشت و لگدها امکان‌پذیر است.

نکته دشوار ماجرا اما اجرای حرکات ویژه و اولتیمیت‌ها است که در  TKOFجزو اعمال شاقّه محسوب می شوند. مکانیزم برخی از حرکاتِ ویژه به شدت پیچیده است و از ترکیب چند حرکت نیم‌دایره‌ آنالوگها در جهات مختلف و با تعداد مشخصی از نوار (گیج) اولتیمیت محقق می شود. همین مورد کمبوزنی و اجرای فنون را در The King of Fighters XV از «لذت» به «مشقت» و دنگ و فنگ تبدیل کرده است. در مقایسه با سایر رقبا مقدار تمرین و زمانی که بایسیتی در The King of Fighters صرف کنید تا پلیر قدرتمندی شوید به شدت طولانی‌تر است. از بعد بصری و ارضاکنندگی ضربات نیز The King of Fighters XV کاملا متوسط است؛ اجرای فینیشرها و ضربات قدرتی عموما در انتهای کمبوها انجام می‌پذیرد که اساسا یک مکث چند دهم ثانیه‌ای، Flow (روان بودن) اجرای فنون را مختل می‌کند. هیت‌باکس‌ها در عوض، کاملا دقیق و تر و تمیز است و احساس بازی کردن یک Fighting به درد نخور یا درجه دو را نخواهید داشت. گرچه انتظارمان از عنوانی که 15 نسخه از آن منتشر شده کمتر از این نیست!

یک سیستم جدید تحت عنوان Shatter Strike به کمبوها اضافه شده، که به دقت بسیار بالایی برای انجام آن نیاز دارید و باید آن را در فریم دقیق خود اجرا کنید. این مورد یک مزیت بزرگ برای پلیرهای قدیمی این مجموعه است. افزوده شدن این تکنیک، اتفاقی مهم در گیم‌پلی The King of Fighters  به شمار می رود که اجرای آن به شدت لذت‌بخش است؛ تماشایش حتی سرگرم‌کننده‌تر و ارضاکننده‌تر…

به طور کلی اگر بخواهم برای سیستم مبارزه و گیم‌پلی بازی یک تگ یا برچسب انتخاب کنم که بازی با آن شناخته می‌شود، «به شدت دقیق، اما پردردسر» است.

بیایید کمی در مورد طراحی هنری و بصری بازی صحبت کنیم. همان گونه که در مقدمه این مطلب گفته شد حس و حالی که بازی القا می‌کند بسیار کلاسیک و RETRO گونه است. این مورد تا طراحی شخصیت‌ها، استیج‌های مبارزات، موسیقی و نهایتا کلیت طراحی هنری بازی قابل لمس است.

حالت کلاسیک طراحی شخصیت‌ها حفظ شده اما، مقدار جزئیات و ظرافت در طراحی، تا جای ممکن افزایش یافته است، می‌توان گفت شخصیت‌های محبوب این سری را هرگز به این زیبایی و با این دقت و جزئیات ندیده بودیم. اما متاسفانه، حالت نیمه ‌پیکسلی و نیمه ‌سل‌شیدی گرافیک هنری و طراحی شخصیت‌های بازی، علیرغم تمام زیبایی‌اش، همچنان بیشتر حس و حال بازی کردن عنوانی دهه هشتادی/دهه نودی را در دستگاه‌های آرکید می‌دهد تا یک عنوان مبازره‌ای نسل جدید. عنوانی که به نظر می‌رسد برخلاف ادعایش آنچنان هم به دنبال جذب مخاطب جدید نیست و همچنان تنها مناسب طرفدران قدیمی و وفادار خود است.

بازی بدون در نظر گرفتن شخصیت‌های موجود در پک‌های گران‌قیمت DLC دارای 39 شخصیت قابل بازی در قالب 13 تیم سه تایی است، که البته می‌توانید با هر ترکیبی که دلتان می‌خواد بازی کنید و به مبارزه بپردازید.

در بخش آنلاین و Netcode بازی درخشش خود را نشان می‌دهد. وجود انواع و اقسام مدهای ممکن و شسته و رفته در بخش چندنفره، منوهای بسیار سرراست و تنظیمات عالی و خوشدست، کاملا تجربه‌ی آنلاین لذت‌بخش و خوبی را ارائه می دهد. پس از چندین ماه از زمان عرضه شاهد لانچ کراس-پلی برای این بازی هستیم که امکان بازی پلیرها در پلتفرم‌های مختف را فراهم ساخته است تا از خالی‌از پلیر شدن سرورهای بازی جلوگیری به عمل آید! تصمیم هوشمندانه ای که دقیقا سر بزنگاه گرفته شد.

با توجه به محتوای بسیار کم بخش تک نفره که عملا چیزی برای ارائه در اختیارتان قرار نمی‌دهد و پس از یک ساعت کاملا تکراری و کویر می‌شود، وجود بخش آنلاین تر و تمیز یک ضرورت به شمار می‌رفت که SNK این مورد را به خوبی مد نظر قرار داده است.

موسیقی بازی تم سوپراکشن و هاردراک دهه هشتادی دارد که بسیار به حال و هوای بازی و مسابقات آن می‌خورد. در بخش DJ می‌توانید تمامی موسیقی‌های متن و اصلی نسخه‌های پیشین سری The King of Fighters را گوش دهید و حسابی خاطراتتان را زنده کنید؛ این مورد نیز یکی دیگر از آن مواردی است که حس رترو بودن TKOF 15 را به شما منتقل می کند.