استودیوی Telltale گیمز را همه با عناوین اقتباسی اپیزودی و داستان‌محور به خاطر می‌آورند؛ پس از موفقیت بزرگ تلتیل گیمز در سال 2012 با بازی The Walking Dead و کسب جایزه Game of The Year (برترین بازی سال) هیچ کس فکر نمی‌کرد این استودیو طی چند سال به مرز ورشکستگی برسد؛ اما متاسفانه این اتفاق افتاد. و می‌توان گفت تلتیل یک‌بار دیگر از صفر کارش را شروع کرده و با عنوان The Expanse: A Telltale Series قصد دارد تا به روزهای اوج خود بازگردد. The Expanse: A Telltale Series اقتباسی از سریال علمی-تخیلی به همین نام محصول استریم‌های Syfy و آمازون است که دقیقا یک عنوان آشنا و کلاسیک تلتیلی برای طرفداران به شمار می‌رود. همراه گیمین‌گرویتی باشید تا به بررسی این عنوان بپردازیم.

فرمول آشنا

عنوان The Expanse: A Telltale Series برای طرفداران بازی‌های Telltale بسیار آشنا است. فرمولی که طی سال‌ها توسط تلتیل به کار گرفته شده و به نحوی امضای آنها به شمار می‌رود. در هر بازی اما، یک نشانه و امضای مخصوص به خود وجود داشته که عموما برگرفته از منبع الهام (سورس متریال) آن است. اما هسته‌ی گیم‌پلی بازی در همه آنها ثابت است. راه بروید، با محیط تعامل داشته باشید، با NPC ها به گفتگو بپردازید، تصمیمات سخت بگیرید و داستان را طبق این تصمیمات دنبال کنید. این سیکل آشنا و دوست داشتنی عناوین تلتیل حسی را به مخاطب القا می کند که نظیرش را در عناوین دیگر این سبک تجربه نخواهید کرد و به چرایی آن ادامه اشاره خواهیم کرد.

نقاشی های متحرک چشم نواز

همان طور که اشاره کردیم بازی کردن عناوین Telltale حس و حال منحصر به فرد خود را دارند؛ می‌توان گفت اولین دلیل این حس مشترک استفاده از یک نوع خاص آرت-استایل است که حالتی نیمه انیمیشنی و نیمه سل شید دارد و به راحتی با اکثر سورس-متریال‌های بازی‌های Telltale همخوانی دارد. اوج آن را در Tales from the Borderlands شاهد بودیم که گرافیک بازی و منبع الهام آن یعنی عنوان «سرزیمن‌های مرزی» کاملا شبیه هم بودند.

حال، The Expanse: A Telltale Series به عنوان یک اقتباس از سریال The Expanse نیز همان استایل هنری گرافیکی همیشگی را در پیش گرفته است و می‌توان گفت در آن شاهد چیزی جز زیبایی نیستیم.

نورپردازی و سایه‌زنی‌ها و از همه مهمتر سطح جزئیات و وسعت محیط بازی، در The Expanse: A Telltale Series ، بهترین چیزی است که در بین تمامی عناوین Telltale شاهد بوده‌ایم. مدل‌سازی‌ها، چه شخصیت‌های بازی و چه محیط بسیار زیبا و با حوصله کار شده‌اند و کاملا توانسته حس و حال جاری در سریال The Expanse را به مخاطب القا کند. از لحاظ تکنیکی نیز تلتیل یک جهش بزرگ انجام داده است و بازی واقعا حس و حال واقعی‌تر و طبیعی‌تری نسبت به همیشه دارد. زیبایی The Expanse: A Telltale Series در کنسول PlayStation 5 واقعا زیبای و کاملا روان و تر و تمیز (با نرخ 60 فریم در ثانیه) اجرا می‌شود.

شاخه‌های انتخاب

یکی از مهمترین عناصر بازی‌های استودیوی Telltale گیمز، همواره انتخاب‌هایی بوده است که در پی آنها اتفاقات به گونه‌ای رقم می‌خورند که روند پیشرفت داستان بازی کم و بیش تغییر می‌کند. در واقع تصمیمات شما، عواقبی را در بردارند که می‌تواند کوتاه مدت خود را نشان دهد یا تاثیرش را در دراز مدت شاهد باشید.

عموم تصمیمات بزرگ در The Expanse بسیار سخت و دشوار هستند و شاید در لحظه نتوانید به طور مطلق در مورد عواقب آن و خیر یا شر بودنش اظهار نظر کنید و برخی نیز نتایج بسیار سورپرایزکننده‌ای برایتان در پی خواهند داشت.

در The Expanse این گزینه‌های انتخاب از همیشه وسیع‌تر و تعیین‌کننده‌تر خواهند بود. برای مثال زنده نگه داشتن یک شخصیت در اپیزود اول بازی (Archer’s Paradox) و در مقابل، رها کردن او در فضا کاملا می‌تواند روند داستانی بازی را عوض کند و نتایج مختلفی براتان داشته باشد و تا انتهای بازی تاثیرگذار باشد.

هر چند یک قصه واحد نیز در اکسپنس نوشته شده و روند پیش‌روی بازی سوار بر همان ریل به جلو حرکت می‌کند؛ و جزئیات تعیین کننده‌اش را انتخاب‌های پلیر رقم خواهند زد.

پازل های داستانی

داستان The Expanse: A Telltale Series پیش از اتفاقات فصل اول سریال اتفاق می‌افتد. گروهی از انسانهای استخراج‌گر (Scavenger) به سرپرستی Cox به عنوان کاپیتان کشتی در حال نقشه‌ریزی استخراج از بزرگترین باقی‌مانده در کهکشان در یک کشتی خرابه هستند. کاکس و Camina Drummer (پروتاگونیست بازی که یک XO است.) طی یک گفتگوی دو نفری و خصوصی قرارشان را از نحوه تقسیم منابع پس از این ماموریت _که آن را آخرین ماموریت خطاب می‌کنند_ می‌گذارند. در حین انجام ماموریت اما، کاکس به طرز ناجوانمردانه‌ای کامینا را دور می‌زند و تلاش به حذف کامیکنا می‌کند، اما کامینا موفق می‌شود جان سال به در ببرد و به سفینه باز گردد. سایر افراد حاضر در سفینه از حرکت کثیف کاکس به شدت عصبانی می‌شوند و پشت کامینا را در می‌آیند. نهایتا کاکس خیانتکار، سرنوشتش در دستان شما (به عنوان کامینا) قرار می‌گیرد. شروع بازی و اتفاقات آغازین بسیار با هیجان و ریتم مناسب آغاز می‌شود و می‌توان گفت این ریتم خوب در تمامی بازی حفظ می‌شود و ما شاهد یکی از خوش ساخت‌ترین و بهترین آثار تلتیل در این زمینه هستیم.

فضای تازه

همانگونه که گفته شد یکی از اصلی‌ترین المانهای عناوین تلتیل گیمز گشت و گذار در محیط و تعامل با اطراف است. The Expanse: A Telltale Series این عنصر را به سطح دیگری برده است و این عصاره را خوشایندتر کرده است. کنترل شخصیت Camina Drummer فوق‌العاده نرم و روان و استاندارد است و با عناوین قبلی Telltale قابل مقایسه نیست. انیمیشن‌های روان و قابلیت‌های حرکتی بسیار خوشدست را هم به این موارد اضافه کنید. مراحل جاذبه‌ی صفر (Zero-G)، جمع‌آوری آیتم‌های جانبی و از همه این‌ها مهمتر انجام ماموریتهای فرعی، باعث شده تا The Expanse: A Telltale Series سرگرم‌کننده‌ترین و در عین حال «بازی» ترین عنوان تل‌تیل و نیز پاسخی محکم به آن دسته از منتقدانی که عناوین Interactive و رمان‌های گرافیکی تعاملی را «دارای گیم‌پلی» و «بازی» قلمداد نمی‌کنند باشد.

حس معلق بودن در فضا و پرواز به وسیله جت‌ پک در خلاء با کنترل بسیار نرم و روان بازی که پیشتر اشاره کردم، یک تجربه ناب و به یادماندنی را از The Expanse به ارمغان آورده است. از نقطه نظر داستانی که مهمترین رکن عناوین هم سبک اکسپنس است، نهایتا می‌توان گفت یک قصه‌ی پرفراز و نشیب، پر از لحظات رومانتیک، دراماتیک و تراژیک است و حفظ تعادل در این بین که به خوبی، تیم نوسندگی بازی توانسته آن را حفظ کند نتیجه‌ای به غایت سطح بالا و خوب از آب درآمده که حتی خالق سریال The Expanse نیز از نتیجه کار به عنوان محصوری در یونیورس The Expanse راضی است. صداگذاری، موسیقی و دوبله نیز مثل همیشه در عناوین Telltale گیمز در سطح قابل‌قبول و مطلوبی قرار دارد و شخصیت‌های اصلی سریال مانند خود خانم Cara Gee به عنوان صداپیشه شخصیت کامینا درامر در بازی حضور درخشان داشته‌اند.