این نقد بر اساس نسخه‌ی ارسالی سازندگان برای وبسایت گیمینگ گرویتی نوشته شده است

ساختن یک بازی ویدئویی از روی یک انیمه موفق چندین سال است که مورد توجه سازندگان و ناشران مختلف قرار گرفته است. به واسطه شهرت و محبوبیتی که بیشتر انیمه‌های سریالی دارند، کمپانی‌های بازی‌سازی از موقعیت استفاده کرده و رو به ساخت و انتشار عناوین مختلف از روی انیمه کرده‌اند. اگر از جمله گیمرهایی باشید که طرفدار این سبک از بازی‌ها هستید حتما نام سری انیمه‌ی Sword Art Online را شنیده‌اید. مجموعه‌ی معروف و مشهور در دنیای انیمه اما ضعیف در چهارچوب صنعت بازی‌های ویدئویی، آخرین نسخه از این مجموعه با نام Sword Art Online: Alicization Lycoris منتشر شده است که برای بررسی این نسخه از سری SAO با ما همراه باشید.

به لطف کمپانی باندای نامکو نزدیک به یک دهه است که قسمت‌های مختلفی از این مجموعه توسط استودیوی‌های باندای و Aquria در دست ساخت است. Sword Art Online: Alicization Lycoris نام آخرین عنوان ساخته شده از این مجموعه است که امسال منتشر شده است. عنوانی که همچنان به مانند نسخه‌های پیشین ایراداتی دارد و گویا سازندگان بیشتر از این که به فکر رفع ایرادات بازی برآیند به فکر سود و استفاده از شهرت این مجموعه هستند.البته این مورد تنها شامل این عنوان نمی‌شود و می‌توان گفت اکثر بازی‌های انیمه‌ای فاقد کیفیت لازم از نظر یک بازی ویدیویی هستند.

عناوین اقتباسی از روی انیمه دو نوع طرفدار دارند، یک قشر از مخاطبین طرفدار انیمه هستند و بازی را از جنبه داستانی دنبال می‌کنند و قشر دوم گیمر‌هایی هستند که هیچ شناختی از انیمه و دنیای داخل آن ندارند و به جنبه‌های اصلی بازی توجه می‌کنند. متاسفانه Sword Art Online: Alicization Lycoris در هر دو زمینه ضعیف عمل کرده است. بازی نه تنها طرفداران انیمه را دل‌سرد می‌کند بلکه ایراداتی که در جنبه گیم‌پلی و البته روایت داستانی وجود دارد باعث شده تا مخاطبین ناآشنا با انیمه نیز از بازی دلسرد شوند.

SAO:AL ایرادات زیادی دارد و نکته آغاز این ایراد در داستان و مهم‌تر روایت داستانی بازی است. بخش ابتدایی بازی بسیار کند و بی‌مفهوم شروع می‌شود و مهم‌تر از همه بسیار کند ادامه پیدا می‌کند. شخصیت‌ها خیلی زود صمیمی می شوند و برخی اتفاقات بازی با منطق داستان جور در نمی‌آید. داستان روایت‌گر شخصیتی به نام «کیریتو» Kirito است که از خواب بیدار می‌شود و خود را در سرزمینی جدید و ناآشنا می‌بینید. آن‌طور که به نظر می‌رسد کیریتو گذشته خویش را به خاطر نمی‌آورد و تلاش می‌کند تا بفهمد جریان از چه قرار است. در اولین گام با شخصیتی به نام «ای اوجی» Eugeo روبرو می‌شود. کیریتو و «ای اوجی» با هم گفتگو می‌کنند، صمیمی می‌شوند، به پیشنهاد «ای اوجی» به دهکده می‌روند تا کیریتو داستان خود را به خواهر روحانی شاغل در کلیسا بازگو کند و اجازه اقامت را در دهکده داشته باشد.

اندکی از زمان بازی می‌گذرد و سروکله یک دشمن پیدا می‌شود. کیریتو و «ای اوجی» به استقبال او می‌روند و در اولین برخورد با دشمن هر کدام از شخصیت‌ها یک شمشیر جادویی از جیب خود خارج کرده و به نبرد با دشمن می‌پردازند. با متاسفانه کارگردانی بازی ایراد دارد و به بازی آسیب وارد کرده است. سازندگان بیشتر از این که به فکر ارائه یک بازی خوب باشند، یک انیمه خوب ساخته‌اند، عنوانی که از نظر بصری جذابیت‌هایی دارد اما اظر نظر فنی ضعیف ظاهر شده است.

دیالوگ‌ها یا به عبارتی صحبت‌های بین شخصیت‌ها به چند مدل مختلف نمایش داده می‌شود. بخش اعظمی از صحبت‌ها به صورت رمان تصویری Visual Novel روایت می‌شود. بخشی از دیالوگ‌ها در حین بازی ردوبدل می شود و بخشی دیگر در نمایش‌های CG بازی که تصویری انیمه‌ی دارند به نمایش در می‌آید. وجود این مدل از روایت به خودی خود زیبا و چشم نواز است اما فقط در صورتی که پرداخت مناسبی داشته باشند. با این حال هرچقدر که از مشکلات روایت داستانی فاصله بگیریم در طرف مقابل باید با مشکلات زیادی که در گیم‌پلی وجود دارد دست و پنجه نرم کنیم. محیط‌های بازی آنچنان بزرگ نیستند و با وجود نقشه بزرگی که در کل دنیای SOA وجود دارد بخش اعظمی از نقشه در محاصره کوه‌ها و دریاچه‌ها قرار دارد. بازی حالتی نیمه‌جهان باز دارد.محیط‌های بازی تا حدودی زنده هستند و به غیر از محیط دانشکده در بقیه موارد با دنیایی تقریبا زنده روبرو هستیم. با وجود این نکات خوب اما بازی در ارائه پیش‌فرض‌های لازم برای یک بازی نقش‌افرینی ضعیف عمل می‌کند. SAO:AL هر آنچه را که یک بازی نقش آفرینی لازم دارد در بطن بازی قرار داده است اما کاربردی نبوده و شدیدا تحت تاثیر روایت نامنظم داستانی قرار گرفته‌اند که باعث شده همان اندک نکات مثبت بازی هم دیده نشوند.

بحش آموزشی بازی طولانی است و بعد از مدتی خسته کننده می‌شود. سیستم ارتقا و درخت مهارت از جمله نکات مثبت بازی است اما به دلیل این که خیلی سریع و ساده ارتقا پیدا می‌کند به مرور ارزش خود را از دست می‌دهد. با پیشروی در بازی امکانات و روش‌های جدیدی از مبارزات آموزش داده می‌شود که هر بار یک دوره آموزشی از آن را باید سپری کنیم. نکته قابل توجه این است که قبل از شروع هر دوره آموزشی مجبور به تحمل سیل عظیمی از گفتگو‌ها بین شخصیت‌ها خواهیم بود. دیالوگ‌های طولانی و خسته کننده را به صفحات بارگذاری طولانی‌تر نیز اضافه کنید که باعث می‌شود شرایطی بسیار دردناک و خسته کننده به وجود بیاید.

با این وجود بخش اکشن بازی جذاب و دلگرم‌کننده است. اگر در حین مبارزات کمی دقت به خرج بدیم به سادگی می‌توانیم دشمنان را از بین ببریم. قدرت‌ها و قابلیت‌های زیادی برای مبارزات وجود دارد و این قابلیت‌ها با وجود شخصیت‌های همراه که در حین بازی کنار ما هستند ترکیب شده و تنوع جالبی به بازی بخشیده است. به مانند اکثر عناوین مشابه می‌توانیم شخصیت خود را در حین مبارزه تغییر دهیم و مدام در حال تغییر شخصیت و تغییر نحوه مبارزات خودمان باشیم. قابلیت‌های زیاد و متفاوتی را به مرور در اختیار خواهیم داشت. از نحوه کنترل شخصیت‌های همراه تا استفاده از نیروهای جادویی، همگی متنوع هستند اما به کار بردن آنها زمان زیادی را در حین مبارزه از ما می‌گیرند، در نتیجه نبرد‌ها کند و بعضا اعصاب خرد کن می‌شوند. این حجم از ایرادات زمانی بیشتر به چشم می‌آیند که ما می‌دانیم عناوین مشابه و با کیفیت بهتری در بازار وجود دارند که می‌توانند بسیار لذت بخش‌تر باشند.

از نظر فنی مشکلاتی مثل افت فریم وجود دارند که حتی با ارائه آپدیت هم برطرف نشده و بازی حتی در ساده‌ترین صحنه‌ها هم افت فریم دارد.حالا این وضعیت را در شرایطی که در صحنه‌های شلوغ حضور داریم فرض کنید و لحظاتی عذاب‌آور را تجسم کنید. گرافیک کلی بازی به خاطر انیمه‌ی بودن بازی از نظر بصری زیبا و چشم نواز است. رنگ بندی شاد و زنده‌ای در بازی وجود دارد که لطف خاصی به بازی بخشیده است و در برخی مواقع عملا انگار که شاهد یک انیمه کامل هستیم اما با این وجود مشکلات فنی و تکنیکی بازی زیاد است. علاوه بر مشکل افت فریم، صفحات بارگذاری در بازی بسیار زیاد است. به دفعات و در مکان‌های مختلف شاهد صفحات لودینگ یا بارگذاری‌های طولانی مدت هستیم که به شدت به بازی آسیب وارد کرده است. طراحی مدل شخصیت‌ها با این که زیبا هستند اما بیشتر آنها تکراری و شبیه به هم هستند.

با وجود مشکلاتی که درباره نحوه استفاده از امکانات و مبارزات بازی گفتیم اما افکت‌ها و رنگ‌هایی که در جریان مبارزات شکل می گیرند به گیم‌پلی بازی کمک کرده‌اند و بازی را حداقل از نظر بصری جذاب کرده‌اند. همان‌طور که اشاره کردیم نقشه بازی نیمه‌جهان باز است و به واسطه نقش آفرینی بودن سبک بازی اندک ماموریت‌های فرعی در نقاط مختلف نقشه وجود دارد که برخی از آنها بی‌محتوا و تکراری هستند و اندک تعدای از آنها به واسطه جایزه یا آیتمی که در انتها می‌دهند خوب هستند. اما در کل انجام ماموریت‌های فرعی به مرور به امری خسته کننده و بی‌محتوا تبدیل می‌شود چرا که بازی تجهیزات لازم را با پیشروی در داستان به گیمر تقدیم می‌کند. سلاح‌ها و لباس در بازی زیاد است و می‌توان گفت این تنوع در بین دشمنان نیز وجود دارد.

یکی از ویژگی‌ها بازی‌های اقتباسی از روی انیمه توجه به زبان ژاپنی عنوان است. زبان بازی در SAO:AL ژاپنی است و این مورد می‌تواند برای طرفداران این مجموعه از اینمه‌ها خوشایند باشد. صداگذاری شخصیت‌ها خوب و تاثیرگذار است و به مانند همه دوبله‌های ژاپنی به خوبی حس و تاثیر اتفاقات در لحظات مختلف به مخاطب منتقل می‌شود. اما از طرف دیگر موسیقی در بازی تنوع لازم را ندارد. در مواقعی که شخصیت‌ها مشغول صحبت کردن هستند بازی تمی تکراری دارد و به مرور آزار دهنده می‌شود.

بازبینی تصویری

گرافیک بازی از نظر جلوه های بصری زیبا و چشم نواز هستند. استفاده از افکت های رنگارنگ در مبارزات چهره جذابی به نبرد ها داده است.

برخی از مراحل هستند که از رنگ‌بندی مناسبی ندارند و محیط‌ها بیشتر از آن که انیمه‌ی باشند، شبیه به یک کارتون ضعیف هستند.

وجود NPC ها در بازی آنچنان تاثیرگذار نیستند و فقط هستند که دیده شوند.

در این‌جور مواقع هم که اصلا معلوم نیست چه خبره

سیستم مدیریت نبرد‌ها و شخصیت‌ها جزییات زیادی دارد اما استفاده از آنها سخت و در برخی مواقع ناکارآمد هستند.