این نقد بر اساس نسخه‌ی ارسالی سازندگان برای وبسایت گیمینگ گرویتی نوشته شده است
یک بازی خوب باید چه چیزهایی داشته باشد؟ گیم‌پلی جذاب، داستان درگیرکننده، شخصیت پردازی عمیق، صداگذاری یا گرافیک حرفه‌ای، یا همه‌ی اینها کنار هم؟ گاهی پیش می‌آید که یک عنوانِ مستقل و کوچک توسعه یافته و گرافیک و گیم‌پلی چندانی ندارد، اما داستان بقدری خوب روایت شده که بتوان ارزشش را فهمید و به سمتش جذب شد یا بالعکس. اما Skater XL چیست؟ این بازی دقیقا مثالِ نقض یک بازی خوب است. هر آنچه که یک اثرِ ضعیف باید در خود داشته باشد، Skater XL آن را به آغوش گرفته و تجربه‌ای به شدت هولناک به بازیکن ارائه می‌دهد.
در ابتدای کار باید بدانیم که هیچ داستانی در Skater XL وجود ندارد، و برخلاف دیگر عناوین مشابهِ بازی مثل Tony Hawk یا Skate 3 خودِ کاربر هم نمی‌تواند با ایجاد چالش‌هایی به خصوص داستانِ شخصی خودش را درست و آن را به تماشا بنشیند. سازندگان به جای داستان یا حداقل ماموریت، چالش‌هایی را طراحی کرده‌اند که شما می‌توانید آنها را به میل خود انجام دهید، و یا اینکه اصلا سراغشان هم نروید. بازی اصلا شما را دعوت و تشویق به انجام چالش‌ها نمی‌کند و بدتر، به‌گونه‌ای طراحی شده که مخاطب را از خود فراری هم خواهد داد. شما در هنگام انتخاب چالش چندین دسته بندی در پیش روی خود خواهید دید.
حرکات مبتدیانه، حرفه‌ای و بسیار پیشرفته. با انتخاب هر یک چند چالش به بازیکن نشان داده می‌شود و کاری که باید انجام دهید، انجامِ موفقیت آمیز حرکات و تکنیک‌هاست. فارغ از اینکه حرکاتِ نخست به شدت آسان و آبکی هستند، چالش‌های سخت نیز اصلا به درجه‌ی پیشرفته نمی‌رسند و دقیقا همان کارهای گذشته را منتها با دکمه‌هایی متفاوت انجام می‌دهید. تعدد چالش‌ها و تکراری شدن‌شان، اندک جذابیتِ آنها را نیز از بین می‌برد و پس از گذشت حتی ده دقیقه متوجه خواهید شد که Skater XL عملا حرفی برای گفتن در این بخش ندارد و سازنده صرفا برای پر کردنِ بازی دست به طراحی یا بهتر بگویم، چپاندنِ این چالش‌ها درون اثر زده است.
اتمسفر بازی نیز به هیچ عنوان بازیکن را همراهی نمی‌کند. شما اسکیت سوار هستید و باید به دنبال روش‌های مختلف برای لذت بردن از محیط‌های اطراف باشید. سُر خوردن از میله‌ها، پریدن از ارتفاع، یا حرکاتِ دیگر چیزهایی هستند که یک اسکیت سوارِ مبتدی نیاز به انجامشان دارد. اما Skater XL مبتدی‌تر از این حرف‌هاست و نقشه‌ای پوچ و خالی از هر گونه فعالیتِ لذت بخش را به بازیکن ارائه می‌دهد. شما در بازی چند نقشه‌ی مختلف دارید. برخی از آنها درون شهر و برخی دیگر نیز پارک‌های مخصوص اسکیت سواری. نقشه‌های شهری خالی از سکنه و جنب و جوش هستند، که همین خود می‌تواند نقطه ضعفی باشد برای یک بازیِ شبیه ساز اسکیت سواری چرا که هیچ وقت یک اسکیت سوار به دنیای بی روح و خالی از هرگونه حرکت دل نمی‌دهد و همیشه به دنبال چالش‌های بیشتر است. چرا باید Skater XL را به خاطر این مورد مزمت کرد؟ چون این عنوان شبیه ساز اسکیت سواری است و عدمِ وجود چنین عنصری در بازی مشخص می‌کند که با شبیه سازِ بسیار ضعیفی روبرو هستیم که گمان کرده با قرار دادنِ چند حرکت غیرمتفاوت می‌تواند مخاطبش را راضی کند. نقشه‌ها به شدت تکراری و کوچک هستند، هیچ جذابیتی در آنها وجود ندارد و پس از حدود ۵ دقیقه اسکیت سواری در هر یک از آنان از بازی زده خواهید شد.
اما تمام موارد بالا زمانی که حرف از باگ می‌شود اصلا به چشم هم نمی‌آیند! Skater XL هر چه محتوا کم داشته باشد، از طرفِ دیگر باگ‌های بی‌شماری دارد که تجربه‌ی بازی را برایتان چندش آور خواهند کرد. برخورد با در و دیوار، فرو رفتن داخل زمین، معلق ماندن در هوا و خیلی چیز‌های دیگر قطره‌ای از دریای باگ‌های Skater XL هستند. این بازی درس عبرتی است برای سازندگان که هیچوقت یک محصول غیر آماده و ناقص را روانه‌ی بازار نکنند تا با چنین مشکلات گریبان گیری هم مواجه نگردند. بهینه سازیِ بازی نیز در بدترین شرایط به سر می‌برد و کافی است فقط یک بار قسمت “چالش‌ها” را امتحان کنید تا افت فریم وحشتناک بازی را به عینه ببینید. سر زدن به محیط‌های شلوغ به هیچ وجه توصیه نمی‌شود (البته خودِ بازی هم به هیچ وجه توصیه نمی‌شود!)، چرا که لگ و افت فریم ناراحت کننده‌ای را تجربه خواهید کرد که به احتمال زیاد برایتان باعثِ ترک زمین بازی شود.
بارگذاری‌ها و صفحات Loading نیز طولانی و اعصاب خورد کن هستند. سوال اینجاست که یک بازی خالی و بی‌هویت که هیچ چیز خاصی برای نشان دادن ندارد، چرا باید به چنین صفحاتِ بارگذاری طولانی‌ای نیاز داشته باشد؟ غیر از این است که بهینه سازی به هیچ وجه برای سازندگان مهم نبوده و تنها به فکرِ انتشار بازی در موعدِ مدنظرشان بوده‌اند؟
صداگذاری‌ها و موسیقیِ بازی نیز بسیار سطحی و ضعیف هستند. بجز صدایِ کشیده شدن اسکیت بر روی زمین، عملا چیز دیگری از خودِ بازی نمی‌شنوید! همین خود باعث می‌شود که جذابیتِ تجربه‌ی یک بازی ویدیویی به شدت کاهش یابد و به تکراری بودنِ آن بیش از پیش پی ببرید. موسیقی‌هایی هم که برای هنگام اکسیت سواری انتخاب شده‌اند فوق العاده کم هستند. به گونه‌ای که در طول یک ساعت تجربه‌تان از Skater XL، احتمالا یک قطعه‌ی تکراری را ۳ بار خواهید شنید!
زیبایی بصری نیز در Skater XL تعریف نشده است. کیفیت بافت‌ها اصلا راضی کننده نیستند و فیزیک و طراحی نیز بدتر از آن، به ذوق مخاطب می‌زنند. روشنایی و نورپردازی‌ها واقعا چشم را اذیت می‌کنند و احتمالا برای راحت‌تر کردنِ خود مجبور به کاهشِ مقدار روشنایی بازی شوید. همه‌ی اینها کنار هم جمع آمده‌اند و با گیم‌پلی‌ای سطحی که باید در چنین بازی شبیه سازی حرف اول را می‌زد، یک تجربه‌ی ناامید کننده و افتضاح به خورد مخاطب داده‌اند!
بازبینی تصویری
گیم‌پلی به شدت ساده و بدتر از آن تکراری است
Bugs, Bugs Everywhere!
بهینه سازی بازی بسیار ضعیف است، مدت زمان بارگذاری نیز ضعیف‌تر از آن.
فیزیک و انیمیشن‌ها بیشتر از اینکه ضعیف باشند مضحک هستند.
اسکیت سوارها معمولا زمین می‌خورند اما نه به این شکل.
در حال تلاش برای گذر از درون دیوار که البته موفق هم شدم (هری پاتر؟!).