عنوانShadow Warrior 3: Definitive Edition همان‌طور که از نامش پیداست، نسخه بهبود یافته نسل بعدی سومین قسمت از سری بازی‌های Shadow Warrior است که توسط استودیوی Flying Wild Hog ساخته و توسعه پیدا کرده است که در سال 2022 منتشر شد و نسبت به نسخه قبلی خود پیشرفت قابل ملاحظه‌ای نداشته ولی اثر نهایی در حدی است که برای یک‌بار هم که شده بازی شده و البته در این یک‌بار نیز لحظات جذاب و سرگرم کننده‌ای را برای مخاطب رقم می‌زند. حال تیم سازنده یک نسخه ارتقا یافته با عنوان Shadow Warrior 3: Definitive Edition مخصوص کنسول های نسل نهم توسعه داده‌ند که باهمدیگر تصمیم داریم این نسخه جدید را در گیمین‌گرویتی مورد نقد و بررسی قرار بدهیم.

سری بازی‌های Shadow Warrior به عنوان یک بازی شوتر اول شخص شناخته می‌شود که با اضافه کردن درون مایه‌های یک اثر ماجراجویی توانسته است روند گیم‌پلی و داستان را با طنزی جذاب همراه کند و از این رو تمامی اتفاقات بازی چه از حیث کشتار و خون‌ریزی و چه از نظر طراحی مراحل و حتی روند داستانی با یک نگاه شوخ و طنز همراه است. اگر تجربه نسخه‌های قبلی را داشته باشید، در نسخه جدید به جز یک گرافیک جدید، با تحولی خاصی روبرو نخواهید شد. بازی به مانند گذشته اکشنی سریع و بکش برو جلو دارد که ا زاین حیث شما را به یاد بازی‌های سبک Run And Gun خواهد انداخت. سرعت بازی بسیار بالاست و این سرعت روی همه چیز حتی داستان تاثیر گذاشته است.

داستان در نسخه سوم به مانند نسخه‌های قبلی آنچنان آش دهن‌سوزی نیست و این‌بار شخصیت اصلی ما یعنی جناب آقای «لو ونگ» به صورت اتفاقی یک اژدها را از خواب چندین ساله بیدار می‌کند و بر همین اساس او در صدد بازگردان اژدها برمی‌آید. همین اتفاق ساده باعث شکل گیری یک سری اتفاقات ریز می‌شود که با این که از نظر کیفیت روی داستان تاثیر نمی‌گذارد اما ترکیب همین اتفاقات با شوخ‌طبعی و رفتارهای شیطنت آمیز از سوی لو یانگ باعث شده تا جنبه سرگرمی و فان ماجرا به شکلی زیبا به دل بنشیند. جنبه‌های داستانی به ورود شخصیت‌های جدید و نقش مهمی که ماسک جادویی و البته شیطان زده روی جریانات بازی می‌گذارد از جمله اتفاقات مثبت و فانی است که در بازی رخ می‌دهد. تیکه‌ها و دیالوگ‌های طنزی که شکلی جدی دارند توسط شخصیت اصلی از جمله اندک مواردی است که به بازی کمک کرده تا پویا و دلنشین باقی بماند.

با وجود این که انتظار زیادی از داستان بازی نداریم، لذا همه نگاه‌ها به سمت گیم‌پلی بازی معطوف می‌شود. گیم‌پلی بخشی که تمرکز تیم سازنده از نسخه اول روی آن نیز بوده است. اگر در گذشته عناوینی همچون Serious Sam یا نسخه‌های جدید از سری Doom را تجربه گرده باشید، Shadow Warrior در تک تک لحظات شما را به یاد آن عناوین خواهد انداخت با این تفاوت که بازی مد نظر نه تنوع سلاح‌های سام ماجراجو را دارد و نه کیفیت مراحل نسخه‌های Doom را توانسته است پیاده کند لذا با یک اثری در حد میانه از این دو عنوان با درون مایه‌های طنز روبرو هستیم. همان‌طور که اشاره کردیم گیم‌پلی بازی اکشنی سریع دارد و دقت به جزییات از جمله به مهمات و هدف‌گیری دقیق در رتبه‌های دوم و سوم اهمیت قرار می‌گیرند. تنها چیزی که اهمیت دارد این است که انگشت را روی ماشه گذاشته و در کسری از ثانیه با ترکیبی متنوع از دشمنان روبرو شده و با استفاده از سلاح‌های گرم و سردی که د راختیار داریم، دشمنان را تیکه‌پاره کنیم.

همان‌طور که اشاره کردیم بازی از سلاح‌های سرد و گرم متنوعی بهره می‌برد. البته در قسمت سلاح سرد فقط یک کاتانا در اختیار داریم که به تنهایی از قدرت بسیار بالایی برخوردار است و در نبردهای تن به تن که اکثرا در چنین شرایطی قرار خواهیم گرفت به درد می‌خورد. در کنار کاتانا سلاح‌های گرم متنوعی وجود دارد که هر کدام کاربردها و قدرت تخریب خاص خودشان را دارد که در میدان نبرد به کمک شما خواهند آمد. نکته قابل توجهی که در موضوع سلاح‌ها و استفاده آنها وجود دارد، عدم انتخاب و وجود یک سلاح برگزیده است. اکشن بازی به قدری سریع است که در داخل میدان نبرد دیگر برای مخاطب مهم نیست چه سلاحی و در چه موقعیتی در دست دارد، همین که گلوله‌ای در داخل خشاب هست و می‌توانیم به سمت هدف شلیک کنیم، همین مورد سلاح انتخابی ما خواهد بود. برای مثال ممکن است در طول یک مبارزه در داخل میدان نبرد وقتی ما دسته‌ای دشمنان روبرو هستیم که به سمت شما حمله می‌کنند، تنها در صورتی که گلوله و مهمات سلاح شما تمام شده باشد و فضا برای شما تنگ و در محاصره مانده باشید این اجازه را می‌دهد تا سریع سلاح عوض کنید و همچنان انگشت خود را روی ماشه نگه دارید.

با وجود این که بازی در مراحل ابتدایی به‌خصوص در دو سوم ابتدایی آنچنان سخت و چالش سنگینی ندارد اما بازی از یک سیستم ارتقا بهره می‌برد که در نوع خود جالب است. شاید در مراحل ابتدایی نیاز زیاید به ارتقا نداشته باشید اما به مرور و با قدرتمند شدن و البته بیشتر شدن دشمانان این نیاز حس میشه و مجبور هستیم تا قدرت‌های سلاح‌های خود را افزایش دهیم. مهم‌ترین چالشی که بازی در میدان نبرد برای ما ایجاد می‌کند، افزایش تعداد دشمنان هستش. درواقع هر بار با وارد شدن به یک منطقه جدید، یک دشمن جدید معرفی می‌شود که نه تنها قابلیت‌های جدیدی دارد بلکه از نظر ظاهری و طراحی نیز مدلی فان و مفرح دارند که به واسطه رنگ‌بندی خوبی که بازی دارد، جنبه‌های مبارزه را تا حدودی لذت بخش می‌کند. قابلیت‌های شخصیت اصلی فقط در استفاده از سلاح‌ها خلاصه نمی‌شود و شخصیت اصلی ما از ابتدا توانایی انجام یک فینیشر را روی دشمنان دارد. انجام فینیشر زمانی امکان پذیر است که خط نوار زرد مخصوص به فینیشرزدن پر شده باشد. با ارتقای قابلیت‌های شخصی، خط نوار زر نیز بیشتر شده و می‌توانیم فینیشرهای زیاید روی دشمنان اجرا کنیم. هر کدام از دشمنان قلق و فینیشر مخصوص به خودش را دارد و انجام آنها نه تنها نوار سلامتی ما را پر می‌کند، بلکه این اجازه را به ما می‌دهد تا به مدتی کوتاه از سلاح و قابلیت دشمنون در میدان مبارزه استفاده کنیم.

یکی از قابلیت‌هایی که در نسخه کنسول‌های نسل نهمی به بازی اضافه شده افزایش و ثابت ماندن نرخ فریم بازی است. روی کنسول PS5 اندک مواردی همچون شنیده شدن برخی صداها از طریق کنترلر به بازی اضافه شده که به جذابیت بازی کمک کرده است. به واسطه صحنه‌ها و نبردهای شلوغی که در بازی به وجود میاد هیچ گونه افت فریمی شاهد نیستیم و بازی به روان‌ترین شکل ممکن اجرا می‌شود. محیطها زیاد بزرگ نیستند اما بازی از نظر بصری از رنگ بندی بسیار زیبا و از دورنماهای خیلی زیبایی بهره می‌برد. از نظر فنی کیفیت گرافیکی بازی در حد نسل نهم حتی نسل هشتم نیست و یک چیزی بین نسل هفتم و هشتم را در بازی شاهد هستیم.

با توجه به این که بازی درون مایه طنز دارد لذا بخش اعظمی از دیالوگ‌های بازی طنز و فان هستند. صدگذاری و دوبله‌های این نوع دیالوگ‌ها به خوبی انجام شده و تنها ایاردی که در این بخش وجود دارد این است که نطزها و شوخی‌های بازی نسبت به نسخه قبلی افت داشته‌اند و شوخی‌های بازی به مرور حالت تکراری به خود می‌گیرند. از طرف دیگر سکانس‌های اکشن و نبردها با یک موزیک اکشن و بسیار لذت بخش همراه است که به خوبی با اکشن سریع و شلوغ بازی همخوانی دارد.