اسب به جای ماشین و تیر و کمان به جای شاتگان، عنوان Rustler سعی دارد نقش یک GTA کلاسیک را بازی کند؛ یک GTA در قرون وسطی با شوخی‌های عموما مبتذل که توسط استدیوی لهستانی Jutsu Games ساخته و Modus Games نیز وظیفه انتشار آن را بر عهده‌دار است. با گیمین‌گرویتی همراه باشید تا ببینیم Rustler تا چه حد می‌تواند یک GTA خوش‌ساخت و لذت‌بخش در قرون وسطی باشد.

حماقت در حماقت

تقریبا همه‌چیز در این بازی همان‌ است که انتظارش را دارید، در بازی اسب‌های فراوانی برای دزدین است، سلاح‌های قدیمی ولی متنوعی وجود داشته و سیستم تحت تعقیب نیز عینا پیاد‌ه‌سازی سری GTA است. حتی گاراژهایی در بازی قرار داده شده تا با تغییر رنگ اسب بتوانید پلیس‌ را گول زده و از دستشان فرار کنید. همین موارد باعث می‌شود Rustler یک بازی آشنا برای طرفداران قدیمی و سرسخت سری GTA مخصوصا دو نسخه ابتدایی آن باشد. متاسفانه این شباهت‌ها تنها به ظاهر بازی، آرت و حتی پوسترهای آن خلاصه شده به طوری که حتی کاور بازی نیز تقلیدی ناشیانه از GTAهای کلاسیک است. به جرات می‌توان گفت Rustler تقریبا در تمامی بخش‌هایش پر از ایرادات ریز و درشت است. داستان بازی در مورد دله‌دزدی در قرون وسطی بوده که همه افراد حتی مادرش وی را Guy (یارو) صدا می‌زنند. Guy به همراه دوستش که اسم او نیز در بازی تنها خلاصه به Buddy (رفیق) می‌شود سعی در پولدار شدن به هر روشی را دارند. از شرکت در تورنمت‌های بزرگ گرفته تا قاچاق و قتل. متاسفانه نویسندگان داستان بیش از این که سعی در جذاب شدن داستان و شخصیت‌پردازی داشته باشند، تمام تلاش خود را بر روی طنز و دیالوگ‌های مسخره گذاشتند، به طوری که به نظر می‌رسد هدف اصلی پیشروی در بازی و ادامه داستان، تنها پیش آمدن لحظات مسخره بیشتری است. هرچند تیم نویسندگی Rustler از پس همین مورد نیز بر نیامده و بیشتر سعی کرده با شوخی‌ها و موقعیت‌های حال به هم زن مخاطبش را بخنداند که در اکثر مواقع نیز ناموفق است. روشن کردن مشغل با استفاده از باد معده و خاموش کردنش با باد گلو نمونه‌ای از این شوخی‌های زشت و تاریخ گذشته است.

روندی تکراری، بی‌هدف و بدون لذت

دوربین بازی همان‌طور که گفته شد همانند GTAهای کلاسیک از بالا بوده و هرازگاهی بستگی به موقعیت کاملا عمودی یا زاویه‌ای اندک پیدا می‌کند. سلاح‌های متنوعی نیز در بازی نیز پیدا شده که تقریبا کارآیی تمامی آن‌ها یکسان است. در بازی چه تکه چوبی ساده در دست داشته باشید چه یک تبرزین، نحوه مبارزه با آن یکسان بوده و تنها تفاوت در میزان ضربه‌ای است که به دشمن وارد می‌کند. هرچند تیم سازنده با وارد کردن سیستم دفاع و ضدحمله در بازی سعی در جذاب کردن مبارزات را داشته‌اند اما این سیستم با توجه به کنترل نامناسب حین مبارزات و ضعیف بودن اکثر دشمنان کارآیی چندانی نداشته و بعید است در طول بازی کسی از آن استفاده کند. همان‌گونه که اشاره شد کنترل شخصیت اصلی حین مبارزات کارایی لازم را نداشته و در بسیاری از موقعیت‌ها باید بی‌هدف شمشیر، گرز یا هر سلاح دیگری که در دست دارید را تکان داده به این امید که به یکی از دشمنان برخورد کند. از سوی دیگر در کمال تعجب یکی از ارکان اصلی سری GTA یعنی زیر گرفتن مردم با وسایل نقلیه!!! درRustler طراحی نشده است. در صورتی که با اسب یا حتی گاری به افراد مختلف شهر ضربه بزنین اتفاقی برای آن‌ها نیفتاده و همچنان به راه خود ادامه می‌دهد، موردی نبودنش بسیار عجیب بوده و در صورت پیاده‌سازی می‌توانست تا حدودی گیم‌پلی ضعیف و تکراری بازی را نجات دهد. علاوه بر تمامی این موارد هوش مصنوعی نیز درRustler بسیار ابتدایی و ضعیف طراحی شده به طوری که مردم شهر در مواجه با کارهای دیوانه‌وار گیمر، هیچ عکس‌العملی نشان نداده و تنها در صورت ضربه دیدن است که سراسیمه شروع به دویدن و جیغ کشیدن می‌کنند. در طول بازی، گاها گیمر مجبور شده کارهایی به ظاهر متنوع مانند شخم زدن زمین، شرکت در مسابقات اسب‌سواری یا رفتن به باشگاه مشت‌زنی نیز انجام دهد که تقریبا هیچ‌کدام از این موارد نتوانسته نجات‌بخش گیم‌پلی ضعیف و تکراری بازی باشد زیرا اساس تمامی این کارها یکسان بوده و یا در مبارزات ضعیف خلاصه می‌شود یا اسب‌سواری عذاب‌آور. سیستمی نیز برای ارتقای شخصیت در بازی طراحی شده که با پیشروی در داستان، می‌توان از آن استفاده کرد هرچند تقریبا تمامی این پیشرفت‌ها، ارتقاهای پایه‌ای مانند افزایش جان، سرعت اسب یا قدرت مشت بوده و تقریبا هیچ تکنیک جدیدی در بازی وجود ندارد. در مجموع و با توجه به صحبت‌هایی که انجام شد، کلیت گیم‌پلی 6-7 ساعته Rustler بسیار محدود بوده و هرآن‌چه بازی در نیم ساعت ابتدایی برای مخاطب رو می‌کند تمام چیزی است که در چنته دارد.

ظاهرا اندکی زیبا، باطن فاجعه

ایراد بزرگ دیگری که در بازی وجود دارد شخصیت‌پردازی فاجعه‌بار آن است به طوری که می‌توان گفت غیر از شخص Guy و دوستش Buddy تمامی شخصیت‌های دیگر همانند هم بوده و تنها هدف زندگی نکبت‌بارشان اذیت و آزار شخص این دو نفر است. خود Guy و Buddy نیز کاری جز خراب‌کاری، مستی و دنبال کردن زن و پول به هر طریقی، نداشته و تمامی کارهایشان بی‌هدف و احمقانه است. هرچند ظاهر این شخصیت‌ها و چهره‌هایشان از معدود نکات مثبت بازی بوده و این چهره‌ها در کنار محیط‌های بازی توانسته تا حدودی فضای قرون وسطی را به خوبی پیاده‌سازی کند. وجود زمین‌های کشاورزی متنوع، شهری بزرگ با دیوارهای قطور و البته مغازه‌های ساده در بازی باعث می‌شود حس و حال قابل قبولی به مخاطب دست داده و فضای قرون وسطی، به خوبی برای وی پیاده‌سازی ‌شود. هرچند همان‌گونه که اشاره شد تمامی این موارد ظاهری بوده و در بعد گیم‌پلی نقش اندکی دارند. نکته منفی دیگر بازی نبود هیچ‌گونه صداگذاری برای شخصیت‌های داستان بوده و تمامی دیالوگ‌های بازی بدون صداگذاری است. البته برای خنده و مسخرگی بیشتر، اصوات نامفهومی در هنگام صحبت افراد از دهانشان خارج شده که متاسفانه بیشتر آزاردهنده است تا خنده‌دار. موسیقی بازی نیز با وجود تم مناسب آن از تنوع بسیار پاییینی برخودار بوده و شاید تنها دو یا سه آهنگ برای تمامی موقعیت‌های مختلف بازی وجود دارد. در نهایت متاسفانه بعد فنی Rustler غیر از ظاهر تاحدودی زیبایش، همانند دیگر بخش‌های آن بسیار ضعیف است. هرچند نباید توقع زیادی از ساخته یک استدیوی کوچک و تازه‌کار داشت اما برچسب 30 دلاری بازی کار را برای Rustler مشکل کرده و نمی‌توان چندان چشم را بر ایرادات ریز و درشتش بست.