این نقد بر اساس نسخه‌ی ارسالی سازندگان برای سایت گیمین‌گرویتی نوشته شده است. 

Outriders با وعده‌ی تجربه‌ای سرگرم‌کننده و طولانی مدت مخاطبان را جذب خود می‌کند. وعده‌هایی که از دور وسوسه کننده به نظر می‌آیند و فروش خوب بازی نیز نوید تجربه‌ی موفقی را می‌دهد. اما آیا به راستی بازی در تحقق این وعده‌ها صادق است؟ با گیمین‌گرویتی همراه باشید.

Outriders که اثری است ساخته شده توسط استودیوی People can fly و نشر یافته به وسیله‌ی Square Enix است، به عنوان یک شوتر سوم شخص کوآپ با المان‌های RPG سعی دارد تا Destiny بعدی باشد اما متاسفانه در این امر شکست می‌خورد و نمی‌تواند توقعات ‌مخاطبان را برآورده کند.

داستان بازی درباره‌ی انسان‌های نابودگر و خودخواهی است که زمین را از حیات تهی کرده و حال به دنبال سیاره‌ای جدید برای سکونت هستند.‌ تیمی را راهی کرده‌اند و بازیکن به عنوان یک Outrider و از مسئولان این تیم، داستان را از فرود در سیاره‌ای ناشناخته آغاز می‌کند. داستان به کندی آغاز می‌شود و سعی می‌کند به وسیله‌ی یک نقطه‌ی اوج بازیکن را جذب خود کند، اما متاسفانه این‌ کار بسیار سطحی انجام می‌شود و مخاطب را زده می‌کند. داستان Outriders در مجموع یک تجربه‌ی بد است که خودش را بیش از اندازه جدی می‌گیرد و به دلیل شخصیت‌پردازی بسیار بد و دیالوگ‌های کلیشه‌ای نمی‌تواند حتی برای چند ساعت نیز شما را با خود همراه کند. می‌توان بخشی از این شخصیت‌پردازی بد را به انیمیشن‌های صورت بسیار ضعیف شخصیت‌ها ربط داد. هم‌چنین دوربین بازی در کات‌سین‌ها بسیار بد است! انگار دوربین روی دست کسی است و مدام در حال بالا و پایین شدن است که باعث سرگیجه‌ی مخاطب می‌شود.

گیم‌پلی بازی اما برخلاف داستان، تجربه‌ی جذابی است. مبارزات بازی از دو ابزار اصلی تشکیل شده‌ است، یکی سلاح‌ها و گان‌پلی، دیگری نیز مهارت یا ابیلیتی‌های مخصوص هر کلاس است. از آن‌جا که بازی در نبردها توانسته است به بالانسی برسد که بازیکن مدام بین استفاده‌ از سلاح‌ها و ابیلیتی‌ها رفت و آمد کند و می‌توان گفت ریتم مبارزات بازی بسیار خوب ادامه پیدا می‌کند. هم‌چنین با توجه به این که در طراحی ابیلیتی‌ها به امکان ترکیب آن‌ها با یک‌دیگر توجه شده است، می‌شود کمبوهای جذابی را رقم زد. نکته‌ی دیگری که در مبارزات بازی حائز اهمیت است، طراحی دشمنان است. دشمن‌های بازی طراحی قابل قبولی دارند و می‌توانند بازیکن را وادار به تحرک کنند و برای‌ او چالش ایجاد نمایند،‌ اما متاسفانه از تنوع پایینی برخوردارند و پس از مدتی تکراری می‌شوند. غولآخرها و مینی‌باس‌های بازی نیز چیز خاصی برای ارائه ندارند و شباهت‌شان به یک‌دیگر شما را دل‌زده می‌کند.

بازی شامل ۴ کلاس مختلف است: Technomancer، Pyromancer،‌ Trickster و Devastator. این کلاس‌ها علاوه بر تفاوت در میزان سلامتی، سرعت و… ، هرکدام مهارت‌های مخصوص خود را دارند. کلاس‌های بازی از این حیث تفاوت‌های بسیار خوب و چشم‌گیری با یک‌دیگر دارند، تا جایی که می‌توان گفت اگر تحمل مراحل ابتدایی یا مراحل ابتدایی خسته‌کننده‌ی بازی را دارید، امتحان کردن این کلاس‌ها و ابیلیتی‌های متنوع و جذاب‌شان ارزش چندبار بازی کردن را دارد. نکته‌ای که در رابطه با طراحی این کلاس‌ها وجود دارد، توجه سازندگان به کوآپ بودن بازی است. یعنی کلاس‌ها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که با کنار هم نشستن در یک تجربه‌ی چندنفره بتوانند عمق بسیار بیش‌تری به بازی ببخشند. بنابراین اهمیتی که سازندگان به تجربه‌ی کوآپ بازی می‌دهند را می‌شود از این‌جا متوجه شد. اما متاسفانه سرورهای بازی در حالت بسیار بدی قرار دارند و سیستم مچ‌میکینگ بازی به شدت ضعیف است. به گونه‌ای که اگر دوستی نداشته باشید، تجربه‌ی کوآپ بازی تقریبا یک آرزو محسوب می‌شود! زیرا اکثرا پس از چند دقیقه منتظر ماندن،‌ با خطا مواجه می‌شوید و امکان پیوستن به تیم دیگران را نخواهید داشت.

طراحی مراحل بازی نیز بسیار خسته‌کننده و یک‌نواخت است و تماما خودش را تکرار می‌کند. محیط‌های خطی بازی بسیار سطحی دیزاین شده‌اند و هیچ‌گونه عمق و جذابیتی به بازی نمی‌افزایند. اگر سازندگان مکانیک‌هایی را در مبارزات بازی تعریف می‌کردند که امکان تعامل بازیکن با محیط را فراهم می‌کرد، نه تنها بر جذابیت گیم‌پلی افزوده می‌شد بلکه باعث می‌شد که حس پویایی به محیط الصاق شود. بازی هم‌چنین شامل یک‌سری ماموریت‌های جانبی است که طراحی بسیار ناامید‌کننده‌ای دارند و بود و نبودشان هیچ‌چیز جدیدی به بازی اضافه نمی‌کند. داستان و طراحی مرحله‌ی این ماموریت‌های جانبی هیچ‌گونه جذابیتی برای مخاطب ندارند و احتمالا پس از انجام دادن یکی دوتا از آن‌ها برای کسب لوت خوب، دیگر سراغ‌شان نخواهید رفت.

به لوت‌ها اشاره کردیم و بد نیست کمی در رابطه با این‌ جنبه از بازی نیز صحبت کنیم. بازی با آن‌که ادعای آن دارد که یک عنوان لوت محور است، اما به هیچ‌وجه در این زمینه خوب عمل نمی‌کند و این امر دو دلیل اصلی دارد. اول آن‌که محتوای خوبی برای دراپ شدن وجود ندارد. بازی در زمینه‌ی تنوع اسلحه در شرایط خوبی قرار ندارد. خود اسلحه‌ها از طرفی، و متغییرهای کم‌تعداد هرچند به شدت جذابند بازی اما باعث شده‌اند که بازی تنوع بسیار ضعیفی از حیث اسلحه داشته باشد. مشکل دیگر این است که بازی حلقه‌ی خوبی را برای لوت‌ها تدارک ندیده است. چرخه‌‌ی اصلی موجود در عموم بازی‌های لوت محور چنین است که بازیکن یک تفنگ جدید می‌گیرد و پس از کمی بازی، ‌با یک تفنگ دیگر روبه‌رو می‌شود و حال باید با توجه به آمار این دو سلاح و ویژگی‌های منحصربه‌فرد هرکدام، بین آن دو انتخاب کند و باز دوباره این چرخه تکرار ‌می‌شود. حال سازندگان باید تصمیم بگیرند که این چرخه در چه مقاطع زمانی تکرار شوند و بازیکن هرچند وقت یک‌بار با آن روبه‌رو شود. در Outriders فاصله‌ی تکرار این حلقه به حدی زیاد است که گاهی فراموش می‌کنید چنین ویژگی‌ای در بازی وجود دارد!

یکی دیگر از نقاط ضعف بزرگ اثر، UX بسیار بد آن است. UX را می‌توان خیلی ساده به چرخ‌دنده‌هایی تشبیه کرد که اجزای مختلف بازی را کنار هم می‌نشانند و سعی می‌کنند تجربه‌ی روانی را به مخاطب ارزانی کنند. به عنوان مثال بازی شامل یک بخش ساخت و ساز ((crafting می‌شود که امکان دست‌رسی به آن در هر لحظه وجود ندارد و بازیکن باید در پایگاه باشد. برای این‌کار باید با یک NPC صحبت کند و پس از رد کردن چند دیالوگ دوباره یک گزینه را انتخاب کند. سپس در یک منوی به شدت بد باید سلاحی که قصد شخصی‌سازی دارد را انتخاب کند. اما داستان در همین‌جا به اتمام نمی‌رسد. از آن‌جا که بازی اجازه‌ي شخصی‌سازی سلاحی که در حال حاضر آن را برای شخصیت‌تان انتخاب کردید نمی‌دهد،‌ باید از این منو خارج شوید و سلاح‌تان را عوض کنید و سپس دوباره همین پروسه را طی کنید! به همه‌ی این‌ها سنگین بودن منوها(حداقل در نسخه ps4) را نیز اضافه کنید تا متوجه فرسایشی شدن این فرآیند بشوید. بازی از این مشکلات کم ندارد، عدم برداشته شدن لوت‌ها از روی زمین به صورت خودکار، وجود کات‌سین برای بازی شدن درها و … همه باعث شده‌اند که UX بازی یک شکست محسوب شود.

بازی از لحاظ گرافیکی تجربه‌ی زیبا اما ضعیفی را ارائه می‌دهد. با این‌که تنوع بصری قابل قبولی در محیط‌ها وجود دارد و زیبا نیز هستند، اما کیفیت بافت‌ها اصلا در حد و اندازه‌‌ای که باید نیستند. پارتیکل‌ها و افکت‌های بازی، مثل انفجار و … خوب نبوده اما طراحی قابل قبولی دارند و در صحنه‌های شلوغ به کمک مبارزات بازی می‌آیند و شما را جذب می‌کنند. علاوه بر این‌ها،‌ دیر لود شدن بسیاری از بافت‌ها، قرار گرفتن دشمنان در هوا یا زمین و افت فریم نیز به تجربه‌ی بازی صدمه می‌زند. بازی اما موسیقی‌های خوبی دارد و می‌تواند به غرق شدن‌تان در مبارزات کمک کند. هرچند صداگذاری‌ شخصیت‌ها توی ذوق می‌زند و مشخص است کم روی آن وقت گذاشته شده است.

بازبینی تصویری

ابیلیتی‌های بازی از طراحی و تنوع خوبی برخوردار هستند

لودینگ‌های طولانی و متعدد…

اوضاع مچ‌میکینگ بازی به شدت بد است

از راه های به‌دست آوردنِ پول‌ِ بلااستفاده!

شخصی‌سازی شخصیت عمق خوبی دارد