با توجه به این که روزها تقریباً هر انیمه معروفی پایش به پرده سینما باز می‌شود خیلی جای تعجب ندارد وقتی می‌فهمیم مجموعه‌ای به محبوبیت «وان پیس» طی سال‌های انتشار خود 15 فیلم سینمایی دریافت کرده. حقیقتاً از آن جا که این فیلم‌ها با دخالت تمام و کمال ایچیرو اودا، خالق وان پیس، ساخته نمی‌شوند و نباید آن چنان با داستان اصلی مانگا و انیمه تداخل داشته باشند، نتایج هرگز به هیجان انگیزی داستان اصلی نمی‌شود. البته این جا باید یک «اما» روی این «هرگز» گذاشت. شاید این فیلم‌های سینمایی هیچ وقت به هیجان‌انگیزی داستان اصلی وان پیس نرسند ولی گاهی اوقات به خوبی روح اثر را درک کرده و به آن نزدیک می‌شوند. حقیقتی که می‌توان با اطمینان تقریبی برای فیلم‌هایی مثل One Piece: Baron Matsuri and the Secret Island و One Piece: Strong World و One Piece Film: Z بیان کرد. سوال اصلی حال این جاست، آیا One Piece Film: Red در دسته فیلم‌های ماندگارتر وان پیس که به اثر اصلی نزدیک‌تر هستند قرار می‌گیرد یا جزو یکی از دیگر فیلم‌های دورانداختنی وان پیس است که به نحوی راه خود را به پرده سینما باز کرده. با گیمین‌گرویتی همراه باشید تا با بررسی این فیلم به سوال شما جواب دهیم.

نوشتن در مورد One Piece Film: RED کمی در مقایسه با دیگر فیلم‌های وان پیس یا حتی خود اثر اصلی کمی مشکل است و عمده این موضوع به ساختار آن باز می‌گردد. Film: RED اساساً یک فیلم سبک موزیکال است که شخصیت منفی ندارد و این مواردی است که با ساختار همیشگی وان پیس بسیار متفاوت است. فیلم روایتگر شخصیت جدیدی به نام Uta «اوتا» است که در کمال ناباوری فرزندخوانده شنکس، یکی از قوی‌ترین دزدان دریایی دنیای وان پیس، بوده و دوست دوران کودکی لوفی نیز به حساب می‌آید.

داستان از جایی شروع می‌شود که اوتا قرار است اولین کنسرت زنده خود را در گرندلاین برگزار کند و از آن جا که در حوزه موسیقی دنیای وان پیس هیچ اسمی به بزرگی اوتا نیست، ده‌ها هزار نفر به کنسرت وی می‌آیند و صدها هزار نفر دیگر شروع به دیدن آن به صورت زنده می‌کنند. این میان حتی شخصیت‌های مختلفی از نیروی دریایی و دزدان دریایی، مثل لوفی و خدمه کلاه حصیری، نیز در این کنسرت جادویی اوتا حاضر می‌شوند تا برای بار اول این ترانه سرای افسانه‌ای را از نزدیک ببینند اما چیزی نمی‌گذرد که همه چیز به هم می‌ریزد، آن هم نه توسط یک نیروی خارجی، بلکه توسط خود اوتا! کنسرتی که در ابتدا یک اتفاق هیجان انگیز و سرگرم کننده به نظر می‌رسید به سرعت رنگ حقیقی خود را به همگان و مخصوصاً خدمه کلاه حصیری نشان می‌دهد و رقم زننده اتفاقاتی می‌شود که می‌تواند دنیا را تکان دهد.

به طور واضحی مشخص است که اهرم حرکت دهنده در داستان این بار، اوتا است؛ شخصیتی که توسط خود اودا خلق شده و به طور واضحی ظرافت خاصی در طراحی و پیش زمینه او به کار رفته. پیش از این اهرم حرکت دهنده بیشتر فیلم‌های وان پیس شخصیت‌های منفی آن بودند که به صورت یک نیروی مخالف در مقابل لوفی و کلاه حصیری‌ها قرار می‌گرفتند. این جا شرایط جالب‌تر است. به طور واضح بعد از اکت اول داستان مشخص می‌شود اوتا نیز نیروی مخالف لوفی است که اهدافش برای ساخت یک دنیای جدید، توهمی فوق‌العاده خطرناک برای کل دنیا است. اما در بطن داستان اوتا شخصیت منفی با انگیزه‌های شرارت آمیز نیست. او تنها یک دختر جوانی است که به خاطر تراوما و پیشینه غم انگیز خود دست به انتخابات اشتباه زده است و کینه‌هایش باعث شده تا برای به حقیقت رساندن رویایش دست به چنین اعمال خطرناکی بزند. همین جاست که بزرگ‌ترین مشکل Film: RED خود را نشان می‌دهد و آن هم انگیزه‌های شخصی اوتا است.

برای شخصیتی که به وضوح ساخته شده تا چند لایه‌تر و عمیق‌تر از یک شخصیت منفی عادی به نظر برسد، لایه‌های شخصیتی اوتا آن چنان به خوبی روی هم قرار نمی‌گیرند. نفرت او از دزدان دریایی، علایقش برای ساخت دنیای جدید، کینه از شنکس و گناهی که به خاطر اتفاقات گذشته بر گردن خود دارد خیلی خوب با هم جور درنمی آیند و هر چه فیلم جلوتر می‌رود رفتار او به عنوان یک شخصیت، غیر منطقی‌تر و غیر منطقی‌تر به نظر می‌رسد. به دنبال این امر رفتارهای لوفی نیز آن چنان منطقی به نظر نرسیده و داستان تا حد زیادی خود را می‌بازد و ساختار آن ذره به ذره تخریب می‌شود و این در اکت نهایی فیلم به اوج خود می‌رسد؛ جایی که خیلی از اتفاقاتی که می‌افتد با شناختی که از شخصیت‌ها در داستان اصلی داریم خیلی جور درنمی‌آید و انگار با نسخه‌ای آب رفته از آن‌ها طرف هستیم.

فیلم یک ایده اولیه فوق‌العاده دارد که چه اتفاقی می‌افتد اگر یک شخص برای رساندن دنیا به مدینه فاضله خود به زور کنترل زندگی تک تک مردم و تار و پود واقعیت را به دست بگیرد؟ اما Film: RED آن چنان این ایده را پرورش نمی‌دهد و حتی لوفی را در مقابل چنین ایده هولناکی قرار نمی‌دهد تا برای خود و دیگران تصمیم بگیرد بلکه در عوض داستان را به یک گوشه کوچک‌تر در مورد تراومای گذشته اوتا و رویارویی او با اشتباه غیرعمدی‌اش در گذشته می‌فرستد و انتظار دارد مخاطب به واسطه رابطه پیچیده ولی در عمل کم عمق بین لوفی و اوتا احساساتی شوند. نظر منتقد شاید این جا خیلی اهمیت نداشته باشد که بخواهد داستان به کجا برود ولی اگر داستان به جای تلاش بی وقفه خود برای بی گناه نشان دادن اوتا، او را در مواجهه با اشتباهاتش تا حدی دگرگون می‌کرد که دیگر جایی برای بخشش‌اش باقی نمی‌ماند با بار احساسی قوی‌تری روبرو بودیم و درنهایت سرنوشت نهایی اوتا تاثیر بیشتری روی مخاطب می‌گذاشت.

در حال حاضر داستانی که ما با آن روبرو هستیم نمی‌تواند بعد تمام شدن فیلم خیلی توضیح قانع کننده‌ای ارائه دهد که چرا اوتا در اکت نهایی خود Tot Musica را احضار کرد یا حتی نمی‌توان قبول کرد چرا لوفی بعد از دیدن تمام اتفاقاتی که افتاده ذره‌ای اوتا را به خاطر رویای خطرناکش سرزنش نمی‌کند. تجمیع همه این موارد باعث می‌شود یک شکاف عمیق بین درک مخاطب و رفتار شخصیت‌ها باز شود و در اثر آن جریان فیلم مصنوعی به نظر برسد.

مورد کوچک دیگری که در مورد وقایع اخیر خود وان پیس نیز کمی درست است این است که اضطرار شخصیت‌های دیگر خدمه کلاه حصیری در داستان واقعاً پایین است حتی خود لوفی نیز آن قدر اثر داستانی قوی‌ای ندارد و حضور نهایی شنکس نیز به اثرگذاری دیگر سکانس‌هایی که از این شخصیت دیده‌ایم نیستند. از بین دیگر کلاه حصیری‌ها تنها فقط یکی دو سکانس اسوپ کمی درخشش دارد که به طور کلی ناامید کننده است.

در زمینه موسیقی، Film RED به واسطه اجرای خارق العاده Ado در نقش اوتا یک کار موزیکال عجیب و غریبی است که به عنوان یک آلبوم برای Ado معجزه می‌کند. دامنه خوانندگی وی واقعاً خارق‌العاده است و هیچ کدام از 5-6 آهنگی طی جریان فیلم پخش می‌شوند حس یکسانی ندارند و تنوع در آن بیداد می‌کند. کیفیت انیمیشن و طراحی شخصیت و کامپوزیشن فیلم نیز به شدت بالاست. مخصوصا کارگردانی سکانس‌های موزیکال و تمپوی بالای آن‌ها در ترکیب با تصاویر محسور کننده واقعاً جادوی خود را انجام می‌دهند ولی کارگردانی و چگونگی به تصویر کشیدن بعضی از دیگر سکانس‌ها آن چنان اثرگذار نیستند.