این نقد بر اساس نسخه‌ی ارسالی سازندگان برای سایت گیمین‌گرویتی نوشته شده است.

یکی از بزرگ‌ترین خطراتی که هر کتاب، فیلم و سریال، یا بازی ویدیویی را تهدید می‌کند، انتخاب داستان کلیشه‌ایست، برخی‌ها در این کلیشه غرق می‌شوند و مثل هزاران اثر دیگر در مدیوم‌های خود به دست فراموشی سپرده می‌شوند، اما بعضی‌ها  با هوشمندی و در عین حال که موضوعی کلیشه‌ای دارند، از ورطه هلاکت جان سالم به در برده و با بهره بردن از چندین المان دیگر مثل روایت یا شخصیت پردازی، خود را به جایگاهی مورد قبول می‌رسانند، Observer: System Redux یکی از همان بازی‌هایی است که توانسته خودش را از نابودی نجات دهد.

همانطور که اشاره شد داستان Observer: System Redux کاملا کلیشه‌ای است، داستانی که تقریبا در همه آثار سایبرپانکی دیده‌ایم و هر موقع این لغت را می‌شنویم، می‌توانیم حدس بزنیم که قرار است با چه چیزهایی روبه‌رو گردیم: آینده‌ای دور و کثیف، یک پاد آرمانشهر، ربات‌هایی که در خدمت انسان هستند، و انسان‌هایی که خود را با تراشه‌ها و قطعات پیچیده دستکاری کرده‌اند. Observer: System Redux نیز تمام چیزهایی که گفته شدند را در بر گرفته و داستانش را با مخلوط کردن همان‌ها شکل داده، منتهی یک ویروس عجیب و سایبرپانکی نیز در سطح شهر گسترش یافته که به مغز وارد می‌شود و حتی می‌تواند کنترل اشخاص را بدست بگیرد، تا به هر آنچه ویروس می‌خواهد عمل کنند.

شما در Observer: System Redux نقش یک کارآگاه به نام دنیل لازارکسی را ایفا می‌کنید که در مقام یک Observer قادر به ورود به ذهن دیگر افراد است و از این مهارت خود برای حل پرونده‌های جنایی بهره می‌برد. طی اتفاقاتی پسر دنیل که سالها از او دور بوده با پدر تماس می‌گیرد و از او می‌خواهد به یک هتل مراجعه کند، چرا که خطری بزرگ در کمینش است و آن تهدید هم چیزی جز ویروس مذکور نیست. شما خود را به لوکیشن اصلی بازی می‌رسانید، جایی که تمام اتفاقات Observer: System Redux همانجا رخ می‌دهد و عملا نقشه بازی را تشکیل می‌دهد. حال هدف اصلی این است که پسر را پیدا کنید و او را از مخمصه‌ای که احتمالا در آن گیر کرده رها سازید.

در بدو ورود به هتل متوجه می‌شوید که Observer: System Redux یک تجربه کاملا سینمایی است، شما کنترل خاصی روی کاراکتر خود ندارید و مثل بازی دیگر Bloober Team یعنی Blair Witch، به حرکت و دو سه دکمه ساده محدود هستید، نمی‌توانم بگویم این مورد اختلالی در تجربه شما ایجاد خواهد کرد، اما اگر به دنبال یک گیم‌پلی غنی یا حتی متوسط هستید، اصلا سراغ Observer: System Redux نروید، چرا که عمده فعالیت شما در این بازی تعامل با محیط و گشت و گذار برای یافتن مدرک است، مدارکی که نشان دهند پسر دنیل کجاست و در آن هتل چه اتفاقاتی در حال رخ دادن است.

Observer: System Redux هیچگونه اکشنی ندارد، و بیشتر توجه خودش را روی بعد جنایی ماجرا گذاشته که احساس می‌کنم الهاماتی هم از سریال هانیبال گرفته، چرا که شما مثل شخصیت ویل گراهام در سریال مذکور، کارآگاهی هستید که قادر به تجدید خاطرات قربانیان است و می‌تواند محل جرم را برای خودش بازنویسی کند، اما دنییل بر خلاف ویل، این کار را با اتصال سیم‌هایی به مغز قربانی انجام می‌دهد و طی انکشافاتی به گذشته سفر می‌کند، و اینجاست که Observer: System Redux به شکل بسیار بدی می‌لنگد!

برای تکمیل داستان اصلی، حداقل ۳ بار مجبور به سفر به خاطرات دیگران خواهید شد، ۳ باری که به جای تبدیل شدن به نقطه قوت و اوج گرفتن داستان بازی، به شکل عجیبی سردردآور، تکراری، و غیر خلاقانه هستند. گرچه لحظات خاصی را نیز در جریان سفرهای خود به گذشته تجربه خواهید کرد، ولی معمولا تنها چیزی که می‌بینید تغییر صفحه از یک محیط به استیج دیگر است، جنگل، ناگهان تبدیل به خانه می‌شود، در لحظه دیگر خودتان را در محل کار قربانی می‌بینید و این روند تکراری بدون خلق تنش و استرس خاص ادامه می‌یابد. حرف از استرس شد، خوب است کمی به عنصر ترس در Observer: System Redux بپردازیم.

از آنجا که بازی هیچ مبارزه‌ای در خود ندارد و شما را در جایگاه یک کاراگاه ناآگاه از اکشن قرار داده، انتظار می‌رفت المان ترس لااقل مثل Blair Witch هم که شده در بازی گنجانده شود، ولی داستان به هیچ وجه ترسناک  نیست و بجز یکی دو بار جامپ اسکر، نمی‌تواند شما را شوکه کند، ولی فارغ از این حرف‌ها، اتمسفر بازی است که تمام بار ترسناک بودن بازی را به دوش می‌کشد.

سازندگان Observer: System Redux به بهترین شکل ممکن یک دیستوپیا را به نمایش درآورده‌اند که در عین جذاب بودن، پر از کثافت است و می‌تواند بدترین کابوس‌های شما را رقم دهد. توجه زیاد به جزئیاتی مثل رنگ بندی محیط در مراحل مختلف، پدید آمدن تصاویری هولناک در میان سفر شما به گذشته افراد، یا مرور خاطراتی که کودکی وحشتناک قربانیان را نشان می‌دهد، به بهترین شکل ممکن حس ترس را به Observer: System Redux تزریق کرده‌اند و روانشناختی بودن این نوع ترس را هم به نوبه خود حفظ کرده‌اند. در کلامی خلاصه می‌توانم بگویم: اگر می‌خواهید از Observer: System Redux بترسید، به جزئیات دقت کنید. به نوشته‌ها و دیالوگ‌ها اهمیت بدهید و سعی کنید حتی یک مدرک ریز هم از زیر دست‌تان در نرود. البته این جزئی بودن بیش از اندازه بازی ضرباتی هم به نحوه قصه گویی Observer: System Redux وارد کرده که نمی‌توان از ان چشم پوشید، اما چه ضربه‌ای؟

تصور کنید در اتاقی هستید و ماموریت اصلی را دنبال می‌کنید، یک مدرک جرم می‌یابید و بعد از آنالیز آن می‌خواهید اتاق را ترک کرده و داستان را ادامه دهید، ناگهان پیغامی به شما می‌رسد که اتاق شماره ۱۰۲ به کمک‌تان نیاز دارد، شما خود را به این اتاق می‌رسانید و اصلا حواس‌تان هم نیست که از چه راهی آمدید و چه مسیری را طی کردید، بعد از گذشت مثلا ۲ ساعت مسئله‌ای که در اتاق ۱۰۲ بود را حل کرده‌اید و منتظرید تا بازی سرنخ بعدی را به شما بدهد که ناگهان بوم! بازی حل یک پرونده و ماموریت فرعی را بهه شما تبریک می‌گوید و حال باید برگردید به جایی که ۲ ساعت پیش بودید! شلختگی و بی نظمی در طراحی مراحل بزرگ‌ترین ایرادی است که در Observer: System Redux می‌بینم، ایرادی که به جرئت برای بسیاری آزار دهنده خواهد بود و برای افرادی که میلی به تکمیل ماموریت‌های فرعی ندارند، عذاب آورتر هم می‌شود. ای کاش سازندگان یک رابط کاربری مناسب یا حداقل یک مینی مپ برای کارآگاه لازارسکی طراحی می‌کردند تا این قبیل مشکلات، نه فقط یک بار بلکه چندین بار برای مخاطب پیش نیاید.

اما ایراد دیگری که می‌توان از طراحی مراحل گرفت کمرنگ بودن، و بدتر از آن، ضعیف بودن استاکر بازی است. استاکری که شکل و شمایلی شبیه نمسیس از Resident Evil دارد و در چند فاز مختلف برای گیر انداختن شما در لوکشین‌های مختلف حضور می‌یابد، متاسفانه برخلاف پیشرفت شما در بازی، استاکر هیچ ارتقایی پیدا نمی‌کند و هوشم مصنوعی ضعیفی هم دارد که به تجربه بازیکن از بازی ضربه وارد می‌کند. بجز یک مورد باگ در ارتباط با همین استاکر، بازی از ایراد فنی دیگری رنج نمی‌برد و بهینه سازی خوبی در Observer: System Redux دیده می‌شود.

اما از آنجایی که بازی در سبک و سیاق ترس و آن هم از نوع روانشناختی‌اش است، نمی‌توان اهمیت المان صدا را در بازی دست کم گرفت. صداگذاری‌ها به حرفه‌ای‌ترین شکل ممکن کار شده‌اند و با کوچک‌ترین برخوردی می‌توانید از جزئیات خبر دار شوید، بارش باران و رعد و برق ناگهانی، افکت‌های صوتی Observer: System Redux  را بسیار زیباتر از حد معمول می‌کنند و در این میان صداپیشگی کاراکترها نیز در کنار دیالوگ‌های خوبی که برایشان نوشته شده، گوش نواز و زیبا هستند. جالب است که بدانید صداپیشه کاراکتر دنیل لازارسکی، پروتاگونیست بازی برعهده Rutger Hauer فقید است که با نقش روی بتی در فیلم سینمایی Blade Runner شناخته شده و طبیعتا تجربه و درک خوبی هم از تم و فضای سایبرپانکی اثر دارد.

بازبینی تصویری

کارآگاه لازارسکی به دنبال پسری که بعد از سال‌ها دوری به کمک پدر احتیاج پیدا کرده

Observer System Redux از لحاظ بصری بسیار زیباست و از ری‌تریسینگ هم پشتیبانی می‌کند

مینی‌گیم‌هایی که انگار قرار است در همه بازی‌های Bloober Team شاهدشان باشیم

الهام گیری بازی از آثار جرج اورول مخصوصا ۱۹۸۴ آشکار است

مرور خاطرات قربانیان؛ سکویی که به‌جای پرتاب باعث سقوط بازی می‌شود

انسان در محاصره تکنولوژی؛ فراسوی نیک و بد