نیچه می‌گوید حقیقت مقدس نیست، بلکه آنچه مقدس است، جست و جویی است که برای یافتن حقیقتِ خویش می‌کنیم! او در انتهای سخنانش، یکی از تاریخی‌ترین توصیه‌هایش را به نوع بشر گوشزد می‌نماید: بشو آنچه هستی. Call of the Sea سفری است معنوی به درون آدمی، بازی به پیروی از نیچه به درون کاراکتر اصلی خود شیرجه می‌زند و می‌خواهد شما نیز در این ماجراجویی وی را همراه باشید، ماجراجویی‌ای که نورا (پروتاگونیست بازی) را مبدل می‌سازد به آنچه که هست!

شما کنترل زنی به اسم «نورا» را به دست دارید که از یک مرض تقریبا! لاعلاج رنج می‌برد، همسر او «هری» برای یافتن راه درمان این بیماری به سفری رفته است و هر از گاهی با معشوق خود نامه نگاری می‌کند و او را از وضعیت خود مطلع می‌سازد. مدتی می‌گذرد و این روند نامه رساندن قطع می‌گردد، نورا که از سلامتی همسرش نگران شده خود پا به میدان می‌گذارد و به دنبال همسرش راهی سفر می‌شود. مقصد او جزیره‌ای دور افتاده در جنوب اقیانوس آرام است. از همان بدو ورود احساس عجیبی به نورا دست می‌دهد، احساسِ در خانه بودن!

نقش و نگارهای عجیب و غریب روی دیوار، یا سنگ نگاره‌هایی که خبر از حکومت یک قوم وحشی و مرموز در جزیره داشته، نگرانی نورا را بیشتر می‌کند، او در مسیر خود علاماتی از هری پیدا کرده و نامه‌های به‌جا مانده‌ از او را مطالعه می‌کند. مدتی بعد از شروع ماجراجویی‌تان متوجه می‌شوید که Call of the Sea یک داستان رئال نیست، و صور خیال و فانتزی با چاشنی آثار اچ.پی.لاوکرافت در بازی موج می‌زنند، نورا هیولاهایی به چشم می‌بیند، قوانین فیزیک را می‌شکند، حتی خود به موجودی غیر انسان مبدل می‌گردد و در حالی که حتی بازیکن هم با خودش احتمالِ غیرواقعی بودن وقایع را می‌دهد، پی می‌برد که همه چیز واقعی است و متافیزیک نقش مهمی در روایت ماجرا ایفا می‌کند.

خوشبختانه روایت و قصه گویی در Call of the Sea وجه خوبی دارد و نویسنده توانسته مهارت بالای خود را به رخ بکشد، منطق روایی داستان به خوبی حفظ می‌شود و هیچ‌جا چاله‌های داستانی نمی‌بینیم، و این خود ستودنی است چرا که حفظ مدل و فرم و منطق در داستان‌های اینچنینی کار ساده‌ای نیست و استعداد فراوانی برای به هم پیچاندن قصه نیاز است. یکی از بزرگ‌ترین راهکارهای بازی برای روایت قصه، نامه‌ها و کاغذ نوشته‌هایی هستند که در طول بازی خواهید یافت، پس اگر به دنبال پی بردن به تمام چم و خم روایی Call of the Sea هستید، خود را ملزم به خواندن تک تک نامه‌ها و نوشته‌ها کنید.

در مسیر این داستان جذاب، شخصیت پردازی فوق العاده نورا نیز تماما به چشم می‌خورد، او زنی شجاع، عاشق، ماجراجو و بسیار صبور است که نه پیدا کردن درمان خود، بلکه یافتن همسرش را در اولویت قرار داده، و این شخصیت پردازی با صداپیشگی سیسی جونز به غایت خود رسیده و مخاطب را به‌گونه‌ای با خود همراه می‌سازد که انگار یک قصه‌گوی ماهر دور آتش نشسته و برای شما از ماجراجویی‌های خود می‌گوید.

گیم‌پلی بازی هم گرچه روان و ساده است، اما چیز زیادی برای گفتن ندارد، البته نباید فراموش کرد که Call of the Sea در وهله اول یک اثر معمایی است و بعد از آن به سبک ماجراجویی روی می‌آورد، پس نمی‌توان از عدم وجود مکانیزم‌های مختلف در گیم‌پلی نالید، چرا که این مورد در معماها و پازل‌های بازی به خوبی حل می‌شود و به گونه‌ای کمبود را برطرف می‌سازد. یکی از خوبی‌های پازل‌ها در Call of the Sea این است که به هم پیوسته هستند، بدین شکل که تا الف را یاد نگیرید، حل کردن ب برای شما سخت یا حتی غیرممکن خواهد بود، به اصطلاح پیش نیازهای بازی به خوبی طراحی شده‌اند و می‌توانند گاهی با سختی فراوان خود شما را ده‌ها دقیقه در بحر تفکر فرو ببرند.

ولی کاش سازندگان وقت بیشتری روی معماها صرف می‌کردند و به بازیکن اجازه می‌دادند که از راه‌ها و شیوه‌های مختلف برای حل پازل‌ها بهره ببرد، چرا که اینگونه ارزش تکرار Call of the Sea به شدت بالا می‌رفت و از یک ماجراجویی جذاب به یک تجربه فوق العاده تبدیل می‌گشت.

بگذارید خیالتان را درمورد یک چیزِ Call of the Sea راحت کنم: این بازی از لحاظ بصری شگفت انگیز است. یک جزیره ساکت و دست نخورده در جنوب اقیانوس آرام، سال ۱۹۳۰ میلادی، لهجه بریتیش کاراکترها، و صدالبته قدرت کنسول‌های نسل جدید می‌توانند Call of the Sea را به یکی از زیباترین و به اصطلاح خوشگل‌ترین بازی‌های موجود در بازار مبدل سازند. خوشبختانه رگه‌های فانتزی بازی در زمان مناسب به نمایش گذاشته می‌شوند و ترکیبی جادویی به ارمغان می‌آورند که دوست دارید مدت‌ها فقط خیره به صفحه نمایشگر، چشمان خود را نوازش کنید. در راستای همین زیبایی ظاهری، باید این نکته را نیز گفت که صداگذاری Call of the Sea نیز به شدت حرفه‌ای است، چه صدای آذرخش و چه صدای سکوتِ جزیره! همه و همه به شکلی سحرآمیز طراحی شده‌اند تا شما را جسما و روحا همراه نورا به ماجراجویی ببرند.  موسیقی بازی اما گرچه زیباست اما کم فروغ جلوه می کند! شما در طول بازی نمی‌توانید تشخیص دهید که اصلا موسیقی متنی در حال پخش است یا نه، ولی هنگامی که به یکی از لحظات مهم بازی برسید نغمه بازی اوج می‌گیرد و آن موقع است که علاوه بر چشم، گوش‌هایتان نیز جلا می‌یابند.

خوشبختانه مدت زمان بازی نیز خیلی زیاد نیست و قبل از اینکه خسته کننده شود، داستان را سر هم آورده و پایان بندی باشکوهش را تحویل مخاطب می‌دهد. محیط‌های مختلف و تنوع در ماموریت‌ها و پازل‌ها نیز در راستای زیبایی Call of the Sea نقش مهمی دارند و به هیچ وجه شما را از بازی زده نمی‌کنند.

بازبینی تصویری

معماهای بازی در طول یکدیگر قرار دارند و با هم مرتبط‌اند

Call of the Sea مثل یک بوم هزار رنگ است؛ زیبا و سحرآمیز

بازی از راه‌های مختلفی برای روایت داستان بهره می‌برد

محیط‌های مختلف که همه در یک درجه قرار دارند: عالی

بشو آنچه هستی