Dynasty Warriors عنوانی ‌است که از سال ۱۹۹۷ توسط استودیو Omega Force توسعه و توسط Koie منتشر شده، اما نکته‌ای که ابتدای امر قصد اشاره به آن را دارم، اقتباس مجموعه از رمان چینی «Romance of Three Kingdoms» است. اسم ژاپنی بازی «Shin Sangoku Mosu» است که بر اساس همین نام به نوبه‌ای ژانر Mosu یا Warriors بنیان گذاشته شد. اما پسوند Empires در بازیِ مورد نقد و بررسی، عناصری به ژانر Mosu اضافه می‌کند که انتظاراتی دیگری از این عنوان می‌طلبد. با من و گیمین‌گرویتی همراه باشید تا با هم در وهله‌ی اول پسوند Empires را بررسی کنیم و بعد از، ببینیم آخرین عنوان از این مجموعه‌ی قدمت‌دار، انتظارات را برآورده کرده است یا خیر؟

سبک Mosu به بازی‌های اکشن Hack&Slash اطلاق می‌شود که بازیکن در نقش قهرمانی بازی می‌کند و به جنگ دسته‌های دشمن می‌رود. از آنجایی که مجموعه‌ی Dynasty Warriors پیشینه‌‌ای در ژانر مبارزه‌ای نیز دارد، ترکیب حرکات متفاوت، به اصطلاح کُمبو‌های جذابی در اختیار بازیکن می‌دهد. در کنار مورد مطرح شده، نوار دیگری نیز وجود دارد که با گذر زمان و کُمبو‌های بیشتر شارژ می‌شود و در این مجموعه به «Mosu Gauge» معروف است. زمانی که شارژ کامل شد، حرکت و حمله‌ای سهمگین از طرف کاراکتر بازیکن انجام می‌شود و امواج دشمنان را در یک لحظه از پا در می‌آورد. Dynasty Warriors را می‌توان، بنیان‌گذار ژانر Mosu در نظر گرفت. اما مجموعه‌های دیگری نیز از این ژانر در تولیدات خود استفاده کرده‌اند. از سری The Legend Of Zelda، عنوان‌های Hyrule Warriors و از مجموعه‌های دیگر می‌توان به Warriors Orochi و Fire Emblem که اخیراً از عنوان Warriors جدید خود، رونمایی کرد، اشاره کرد. ژانر Mosu، به تنها‌یی دارای جذاببیت‌هایی، مخصوصاً برای طرفداران سبک مبارزه‌ای، است. در بعضی موارد مانند Hyrule Warriors: Age of Calamity، عنصر روایت نیز به بازی اضافه می‌شود، که جذابیت این مدل از بازی‌ها را  چند برابر می‌کند.

در اینکه Dynasty Warriors در این ژانر موفق است، شکی نیست و همانطور که اشاره کردم بازی از رمان تاریخی Romance of Three Kingdoms، نوشته شده در قرن ۱۴ میلادی، اقتباس شده است. رمان که از تاریخ چین برگرفته شده، اشاره به دوره‌ی پایانی سلسله‌ی «Han» و به هم‌ریختگی چین دارد. و سه سلسله یا پادشاهی که در عنوان بازی به آن اشاره شده، خاندان‌های Wei, Shu و Wu هستند.  در Dynasty Warriors 9 Empires در نقش فرمانده‌ها و قهرمانان یکی از این سه سلسله، نقش‌آفرینی می‌کنیم و بازی را پیش‌می‌بریم. قبل از اینکه درباره‌ی المان Empire بازی حرف بزنم، لازم می‌دانم اشاره‌ای به جذابیت‌های تاریخی و اسطوره‌ای بازی داشته باشم. 

زمانی که بازی را اجرا می‌کنید، منوی ساده اما در دسترس بازی مقابل شما قرار می‌گیرد. فعلا قصد ندارم از اصل بازی سخنی به میان آورم، بلکه لازم می‌دانم توجه شما را به گزینه‌ی دانشنامه‌ی منو جلب کنم. یکی از جذابیت‌های ویدیو‌گیم برای شخص من مربوط به وجود چنین گزینه‌ای است. در بخش دانشنامه‌ی بازی درباره‌ی ۳ موضوع به صورت مختصر و مفید توضیح داده شده. اولین قسمت مربوط به فرمانده‌ها و ژنرال‌های سلسله‌های مختلف آن دوره‌ی زمانی چین است. که شامل ۳ سلسله‌ی اصلی Wei, Wu و Shu است. در این منو، سلسله‌ی Jin نیز در کنار فرماندهان و افسران ناشناس یا کمتر شناخته شده‌ی دوره‌ی جنگ‌های یکپارچگی چین، وجود دارد. هرکدام با طراحی‌های جذاب و برگرفته از انیمه به زیبایی به تصویر کشیده شده‌اند. اطلاعات، شامل سال تولد و مرگ در صورت موجود بودن اطلاعات و همینطور جنگ‌هایی که در آن شرکت داشته‌اند در کنار افتخارات کسب شده‌یشان. در بخش بعدی دانشنامه، درباره‌ی جنگ‌ها و نبرد‌های مهم اطلاعات و داستان‌های جالب، به شکل مختصر مفید در اختیار است. و نهایتاً دانشنامه‌ی اصطلاحاتی که در ترمولوژی تاریخی مربوط به چین به کار می‌رود. اگر شما نیز مانند من علاقه به کسب اطلاعات در این زمینه‌ها دارید، Dynasty Warriors 9 Empires به خوبی به اندازه‌ی مناسب، سطح اطلاعات شما را بالا می‌برد. زمان‌هایی صرفاً بازی را برای خواندن مطالب این بخش اجرا می‌کنم و بدون شک از این مورد به عنوان نکته‌ی مثبت و جذابی، یاد خواهم کرد.

پسوند «Empires» در اسم بازی، اشاره به اضافه شدن عنصر استراتژی و ژانر مدیریت شهری دارد. به عنوان مثال برای درک راحت‌تر مطلب، به فضای Mosu/Warriors محبوب Dynasty Warriors، استراتژی مجموعه‌ی «Total War» را اضافه کنید. در کنار مبارزه‌های کلاسیک ژانر Mosu، حالا باید به عنوان یک فرمانده رشد کنید و در فضای سیال زمانی بازی سرنوشت خود و عاقبت سرزمین چین را با یکپارچه کردن آن، رقم بزنید. به عنوان فردی که علاقه‌ی خاصی به ‌ژانر استراتژی، RTS و یا خود مجموعه‌ی Total War دارد، این امکان که همچین سبکی برای کنسول‌های بازی در دسترس قرار دارد، بسیار خوشایند است. لازم به ذکر است که Dynasty Warriors Empires تنها نمونه‌ی این ژانر در کنسول‌های بازی نیست. اما اکثر بازی‌های این سبک برای رایانه‌های شخصی توسعه می‌یابند.

در بازی این امکان وجود دارد تا قبل از انتخاب و شروع کمپین، بین یکی از شخصیت‌های تاریخی یا کاراکتر ساخته‌ی خودتان، یکی را انتخاب کنید. بخش ساخت کاراکتر در حد انتظار است. در این رابطه نکته‌ی جالبی وجود دارد که جلو‌تر به آن اشاره خواهم کرد.

اولین قدمی که برای شروع بازی باید بردارید انتخاب دوره‌ی زمانی/تاریخی چین در عصر جنگ و ناپایداری آن است. از ابتدایی‌تری جریانات که از سال ۱۸۴AD با جنبش معروف به شورش زرد، توسط Zhang Jia، انتهای سلسله‌ی Han شروع می‌شود و تا دوره‌های بعدی و بازه‌های خاص ادامه می‌یابد. انتخاب با شما است که در کدام یک از این بازه‌های تاریخ پرهیایو‌ی چین وارد شوید. در نظر داشته باشید که المان زمان در بازی سیال است و در هر بازه‌ای که بازی کنید، فرمانده‌های قبل و بعد آن نیز در دسترس شما خواهد بود. آخرین گزینه‌ی کمپین فروپاشی سلسله‌ی Shu در سال ۲۶۳AD است که در واقع دوره‌ای است که ۳ پادشاهی بزرگ و قدرتمند بر سرزمین چین حکم‌رانی می‌کنند. و مستقیم‌ترین اشاره به اقتباس تاریخی بازی‌ است. بعد از انتخاب کمپین به عنوان فرمانده‌ای که خودتان انتخاب کردید، بازی را شروع می‌کنید. منوی بازی در طول کمپین، در وهله‌ی اول کمی شلوغ  و گیج کننده است اما با گذر زمان به آن عادت می‌کنید. با این حال می‌شود متصور شد که این سبک از طراحی منوی داخل بازی برای خیلی‌ها مورد پسند نباشد. اما اگر مانند من چندین بار از اول بازی را شروع کنید ‌همه‌ی المان‌ها در ذهنتان حک می‌شود و به راحتی گزینه‌های مد نظرتان را در منو‌ها انتخاب می‌کنید. 

هر سال به ۲ بخش در بازی، تقسیم شده که هر ماه، حکم یک دور از بازی را دارد. اول هر نیمسال فرمانده‌ی کل‌ قوا، برنامه‌ای برای نیمسال مطرح می‌کند و از آنجا به بعد انتخاب‌ها بر عهده‌ی شما است. ارتباطات و روابط بین اشخاص و فرمانده‌ها در بازی، بسیار مهم و موثر است. اگر رابطه‌ی خوبی با فرمانده‌ی کل قوا داشته باشید، می‌توانید پیشنهاد خود را درباره‌ی برنامه‌ی نیمسال تعین شده، مطرح کنید و اگر حتی پیمان برادری با فرمانده داشته باشید، امکان آن وجود دارد که برنامه‌ی شما جایگزین برنامه‌ی اولیه شود. البته تا زمانی که خودتان فرمانده‌ی کل قوا شوید. آن زمان این شما هستید که از همان ابتدا برنامه را مشخص می‌کنید. برای بالا بردن سطح روابط  با اشخاص داخل بازی به راحتی می‌توانید در شهر قدم بزنید و با گفت و گو یا همراهی، روابط خود را بهبود ببخشید. صحنه‌های سینماتیک در تقابل با دیگر افراد به خوبی و با تنوع مناسب تعبیه شده است. در ادامه نیز این امکان وجود دارد تا سفره‌ی مفصلی پهن کنید و همه‌ی زیردستان خود را دعوت کنید که از منظر گیم‌پلی، کار را راحت‌تر می‌کند. نکته‌ی جالب دیگری که در این زمینه وجود دارد، ازدواج است. اگر با شخصی در بازی ازدواج کنید، حاصل پیوندتان، فرزندی خواهد بود که می‌توانید در کمپین بعدی خود به جای او بازی کنید و جالب‌تر اینکه فرزند، خصلت‌های گیم‌پلی هر دو والدین خود را خواهد داشت. پس در انتخابتان دقت کنید. 

در بخش مدیریتی، امکان تجارت، توسعه‌ی تجاری و کشاورزی، خراج، اسپیوناژ، رشوه، دفاع، حمله، جابجایی نیرو‌ها، جذب نیرو و بسیاری امکانات دیگر وجود دارد وهمه‌ی مکانیک‌ها جذاب و جالب ارایه شده‌اند. قبل از اینکه به مبحث مبارزه و المان‌های گیم‌پلی Mosu بپردازم، لازم به ذکر است، امکان دکور خانه، گشت و گذار آزاد در شهر‌ها و محیط‌های طبیعی نکاتی است که شاید واجب تلقی نشوند اما حضورشان حکم چاشنی دارد. 

هر ماه که می‌گذرد جدا از تصمیماتی که شما می‌گیرید، بقیه‌ی حکومت‌ها نیز اهداف خود را دنبال می‌کنند و ممکن است مورد تهاجم قرار بگیرید و یا برعکس، شما قصد تصاحب سرزمین جدیدی داشته باشید. از این نقطه به بخش کلاسیک Mosu در بازی می‌رسیم. جدا از اینکه در این بخش از گیم‌پلی، شما به عنوان یک شخص بازی می‌کنید، همچنان می‌توانید به بقیه‌ی فرماندهان حاضر در صحنه‌ی نبرد، دستوراتی بدهید و با ماکرو منجمنت، استراتژی مد نظر برای پیروزی را پیاده کنید. بی هدف جنگیدن و کشتن دسته‌های دشمن می‌تواند کمی حوصله سر بر باشد اما جدا از المان استراتژی مربوط به دیگر فرمانده‌ها، عنصر دیگری نیز در این بخش از گیم‌پلی وجود دارد: «نقشه‌های مخفی». هم مهاجم و هم مدافع می‌توانند نقشه‌ای مخفی که قابلیت تغییر جریان جنگ را دارد، داشته باشند. این المان به سادگی و زیبایی به سیر گیم‌پلی هدف و هیجان می‌دهد و از یکنواختی مبارزه‌ها می‌کاهد. 

هر نکته‌ای که تا اینجا به آن اشاره کردم از نکات قوت بازی است اما نقطه‌ای که بازی می‌لنگد، البته تا حدی، در بخش اجرایی بازی است. خبری از افت فریم شدید نیست اما در صحنه‌های شلوغ و پر جنب و جوش مبارزه، همچنان مشاهده می‌شود. در نظر داشته باشید که افت نرخ فریم در حدی نیست که از لذت بازی کم کند. از نظر ظاهری بازی همان سبک و سیاق هنری سابق را پیش‌گرفته و در حد انتظار ظاهر شده است. تاکید می‌کنم، طراحی هنری بازی به مزاج همه خوش نخواهد آمد. اما در نسل امروزی بازی‌ها حضور اصطلاح «Pop Up» به معنای ظاهر شدن و تکمیل محیط با تاخیر، کمی نا امید کننده است. خبری از سایه‌ها و بافت‌های محیطی لوکس نیست چرا که اولویت توسعه دهنده، گیم‌پلی است که به نظرم موفق نیز بوده. در تمام مدت زمانی که بازی را تجربه کردم، صادقانه لذت بردم. نکته‌ی ناامید کننده‌ی بازی که اشاره به آن خالی از لطف نیست، با توجه به بررسی‌ها و تحقیقاتی که انجام دادم، متوجه اجرای ضعیف بازی در ورژن نینتندو سوییچ شدم. چرا که به نظرم تجربه‌ی همچین بازی‌ای به شکل همراه جذاب تر است.