طبق روال هر سال نوبت به سری بازی‌های محبوب و زیبای Samurai Warriors می‌رسد که می‌توان گفت وجود هر سال یک نسخه از این سری تحت عنوان نام‌های Samurai Warriors/Warriors Orochi به یک سنت تبدیل شده است. یکی از نکات مثبت این سری بازی‌ها وجود شخصیت‌های بسیار زیاد از نام‌آوران و جنگجویان برتر سال‌های دور است که باعث شده تا لذت همراهی و بازی کردن در نقش آنها جذابیت خاص خودش را داشته باشد و به نوعی به نماد این مجموعه از بازی‌ها تبدیل شده است. تیم سازنده یعنی استودیوی Omega Force این‌بار با نسخه جدید از این سری یعنی Samurai Warriors 5 تلاش کرده است تا نگرش جدیدی به این مجموعه اضافه کند. با گیمین‌گرویتی همراه باشید.

اگر از طرفداران این مجموعه هستید حتما با سبک و سیاق خاص این سری آشنا هستید. با این که این بازی‌ها در ژانر اکشن ادونچر یا بعضا هک اند اسلش به صورت سوم شخص معرفی شده است اما پایه و اصل این مجموعه در سبک موسو (Musou) تعریف می‌شود. ایجاد و انتقال لحظاتی سرگرم کننده به مخاطب از جمله اهداف اصلی این سری از بازی‌ها به شمار می‌رود. وجود شخصیت‌های زیاد، اکشن سرعتی و روان، استفاده از جادو و کسب امتیاز از جمله مشخصات عناوین سبک Musou به شمار می‌روند. یکی از مشخصه‌های این سری از بازی‌ها استفاده از شخصیت‌های واقعی و البته معروف است. بر همین اساس داستان و اتفاقات روایت شده در طول داستان با وجود شخصیت‌های واقعی روایت می‌شود که در این نسخه نیز به همین ترتیب بوده و البته داستان در این قسمت برخلاف قسمت‌های قبلی بیشتر بر دوش یک شخصیت و یک قهرمان روایت می‌شود و آن فرد کسی نیست جز «نوبوناگا اودا» – یکی از مشهورترین سامورایی‌های تاریخ ژاپن.

اگر به تاریخ ژاپن علاقه‌مند باشید حتما نام شخصیت‌های بزرگی همچون نوبوناگا اودا، شینگن تاکدا، هاتوری هانزو و غیره را شنیده‌اید. در مقطعی از تاریخ ژاپن، نوبوناگا اودا با تصرف بخش‌های مهمی از ژاپن به‌خصوص کیوتو (کیوتو پایتخت کشور ژاپن قبل از توکیو بود) توانست بر این کشور مسلط شود. داستان samurai warriors 5 نیز به نبرد‌های این شخصیت بزرگ تاریخی و به این مقطع از تاریخ ژاپن می‌‍ردازد و ما باید در نقش آقای اودا شروع به فتح مناطق مختلف و از بین بردن دشمنان خودمان باشیم. مثل همیشه شخصیت‌های زیاد و مختلفی در طول بازی به ما ملحق خواهند شد که سرشناس‌ترین آنها «آکچی میتسوهیده» Akechi Mitsuhide یار و مشاور اعظم نوبوناگا اودا در دوران سنگوکو است. روایت‌های زیاید در مورد رابطه این دو نفر وجود دارد که باعث شده تا نام این دو در تاریخ ژاپن به هم گره خورده باشد.

مثل روال همیشه با پیشروی در طول بازی شخصیت‌های مختلف برای ما باز شده و امکان انتخاب قبل از نبرد برای ما وجود دارد. هر شخصیت توانایی‌ها و قابیت‌های مختلفی دارد که همین مورد باعث می‌شود که بازی متنوع و لذت بخش باشد. یکی از تغییرات اساسی که در این نسخه شکل گرفته است این که ما برخلاف نسخه‌های قبلی این‌بار فقط یک نفر را می‌توانیم به عنوان یار همراه خود انتخا بکنیم و در کل با دو شخصیت قابل کنترل در میدان جنگ حاضر می‌شویم. این موضوع به نوبه خود نکات مثبتی را به بازی اضافه کرده و تنها نکته منفی در این بخش این است که شاید تا انتهای بازی فرصت زیادی برایمان وجود نداشته باشد که از قابلیت‌های همه شخصیت‌ها بهره‌مند شویم. اما در واقع تغییر اصلی بازی همین‌جا شروع می‌شود.

نسخه‌های قبلی از این مجموعه به شکلی بودند که انگار مخاطب این حس را درک می‌کرد که بازی ساخته شده صرفا ساخته شده تا گیمر از هیجان و هیاهوی درون میدان نبرد لذت ببرد اما در نسخه جدید یعنی در samurai warriors 5 این مورد که سازندگان با دقت و وسواس یک اثر جدید خلق کرده‌اند به خوبی به چشم می‌آید. در طول بازی شاهد تغییرات و اتفاقاتی بودم که نشان می‌داد به هر بخش و هر قسمت از بازی توجه ویژه‌ای شده و مهم‌ترین نکته‌ای که نظرم را بیشتر از هر چیزی جلب کرد این که بازی برخلاف نسخه‌های قبلی دیگر به شکل بیهوده‌ای آسان نیست. این آسان نبودن به این صورت است که دشمنان بازی در شکل‌های مختلف با ابزار‌های مختلف برای مقابله با ما ایستاده‌اند و میشه گفت برخلاف نسخه‌های قبلی که بودن یا نبودن یک لشکر در پیش‌رویمان تفاوتی ایجاد نمی‌کرد، ولی در این نسخه دشمنان به دسته‌های مختلفی تقسیم شده‌اند که باعث شده ما بدون استراتژی قبلی به دل آنها نزنیم چرا که حتما آسیب خواهیم دید.

تغییرات بازی همچنان ادامه دارد، همان‌طور که اشاره کردیم بازی امکان کنترل دو نفر را در میدان نبرد به ما می‌دهد. امکان دستور دهی به شخصیت همراه خود را داریم اما این سیستم آنچنان کارآمد نیست و در اکثر مواقع ما شخصیت همراهمان را به صورت آزاد نگه خواهیم داشت. یکی از ویژگی‌های عناوین موسو در این است که که قابلیت ارتقا بعد از هر نبرد برای ما وجود دارد، به این شکل که ما می‌توانیم با کسب امتیاز مهارت‌ها و قابلیت‌های خودمان را ارتقا دهیم و این امر با کسب امتیاز یا همان Xp در طول مراحل بازی برایمان به وجود می‌آید. نکته قابل اشاره در این زمینه این است که در نسخه جدید نیز بر خلاف قسمت‌های قبلی این است که قابلیت ارتقا برای مخاطب بسیار محدود است و این کار باید با تمرکز انجام شود. با این که بخش‌هایی در بازی قرار گرفته که خارج از قسمت داستانی است و می‌توان به عنوان کسب امتیاز از این مراحل استفاده کرد اما در کل کسب امتیاز در طول بازی سخت است و به ندرت می‌توان به مانند نسخه‌های قبلی همه شخصیت‌ها را به بالاترین حد ممکن خود در سطح ارتقا برسانیم. این نکته به خودی خود خوب است ولی از طرفی باعث می‌شود تا چند تا از شخصیت‌ها دست نخورده باقی بمانند یا در مراحل بالاتر به دلیل عدم ارتقای آنها از قدرت پایین‌تری برخودار باشند.

همچنان هسته اصلی این سری از بازی‌ها به نحوه مبارزات در داخل میدان نبرد خلاصه می‌شود. وجود آن همه شخصیت مهم و قهرمان در بازی مبارزات بزرگ و حماسی را نیز می‌طلبد. دشمنان بازی به ۳ نوع تقسیم می شوند: سربازان عادی که تعداد آنها آنقدر زیاد و بی شمار است و با یک ضربه تعدادی بالغ بر ۳۰ یا ۴۰ نفر از آنها زمین‌گیر می‌شوند، فرماندهان و کاپیتان‌های هر دروازه که فقط اندکی نسبت به سربازان عادی قدرتمند‌تر هستند و آنها هم حرفی برای گفتن ندارند و در نهایت دشمنان اصلی که به عنوان فرمانده اصلی و یا ژنرال حضور دارند. هدف اصلی بازی هم شکست دادن همین شخصیت‌ها است. این روند تا یک سوم انتهایی بازی ادامه دارد و بسیار تکراری است. مواجه شدن با صد‌ها سرباز در هر مرحله و رد شدن از میان آنها تا هدف مشخص شده در بازی به یک روند تکراری و به مرور حوصله‌بر تبدیل می‌شود که از جمله نکات منفی بازی به شمار می‌رود. اما بازی در مراحل انتهایی خود جان تازه‌ای می‌گیرد و تا حدودی چالش برانگیز می‌شود، علت آن هم قدرتمند شدن ژنرال‌های مراحل آخری بازی است. البته این به آن معنا نیست که آنها سخت مبارزه می‌کنند، بلکه فقط مدت زمانی بیشتری طول می‌کشد تا شکست را بپذیرند و کمی جان سخت هستند. البته این مورد روی درجه سختی‌های مختلف اندکی متفاوت است.

با این وجود یکی از تغییرات دیگری که روی چیدمان دشمن‌ها به وجود آمده این است که دسته‌بندی سرباز‌ها زیاد شده و ما به اضافه سباز‌های عادی، شاهد سرباز‌هایی هستیم که تیرو کمان دارند و تا نزدیک شدن به آنها امکان هدف قرار دادن شما بسیار زیاد است. سرباز‌های دیگری هستند که نیز دارند و دیگر سرباز‌هایی هستند که از جادو برای ضربه زدن به شما استفاده می‌کنند. این بخش اضافه شده تاثیر مثبتی روی بازی گذاشته و با این که در ماهیت آسان بودن بازی فرق آنچنانی نکرده اما نشان دهنده توجه تیم سازنده به سختی و چینش و مهم‌تر از همه تلاش کردند تا مخاطبی که بازی می‌کند بدون برنامه عمل نکند.

همان‌طور که اشاره کردیم طبق سنت این مجموعه از بازی‌ها همچنان کسب امتیاز و استفاده از آنها برای ارتقای مهارت در بازی وجود دارد و در این قسمت نیز با دو بخش اصلی از ارتقا روبرو هستیم. یک قسمت مربوط به درخت مهارت است که قابلیت‌ها و توانایی‌های شخصیت مورد نظر را افزایش می‌دهد و بخش دیگر مربوط به توان سلاح‌ها و قدرت‌های جادویی شخصیت مورد نظر است که با خرج کردن امتیاز‌های کسب کرده می‌توانیم آنها را به شکلی که می‌خواهیم ارتقا بدیم. اما نکته‌ی که در این قسمت بیشتر به چشم می‌آید اندک بودن امیتزات کسب شده است. یعنی امتیاز یا پول کسب شده در طول بازی کفاف خرجمان را نمی‌دهد و این در حالی است که در نسخه‌های قبلی امیتازات کسب شده آنقدر زیاد بود که به راحتی می‌توانستیم بقیه شخصیت‌ها را نیز ارتقا بدهیم.

با وجود تمامی تغییرات مثبتی که در بازی شکل گرفته اما مواردی جزئی اما تاثیر گذار هستند که باعث شده تا از ذلت تجربه بازی تا حدوید کاسته شود. نکته اول در این است که هر چند دقیقه یک بار ماموریت‌های داخل بازی تغییر پیدا می‌کند. این تغییر با توجه به روند داستان قابل توجیه است اما مثلا شده که در طول دو دقیقه 3 یا 4 بار بازی به نوعی ایست می‌کند صفحه ماموریت جدید با نقشه ظاهر می‌شود تا موارد را توضیح دهد و بعد بسته می‌شود. این نکته با این که به چشم نمی‌آید اما وقتی بیشتر می‌شود به بازی آسیب وارد می‌کند. مورد بعدی زاویه دوربین است که نسبت به نسخه‌های قبلی زاویه دوربین تا حودی پایین‌تر آمده و به هگام لاک کردن روی یک دشمن مورد نظر یا در وسط میدان مبارزات این پایین بودن زاویه دوربین کمی توی ذوق می‌زدند، این در حالی است که در نسخه‌های قبلی دروبین کمی بالاتر است و میشد به خوبی روی میدان نبرد اشراف داشت.

موردی دیگری که شاید نتوانیم به عنوان یک نکته منفی از آن یاد کنیم ولی چون در نسخه قبلی مخصوصا در Orochi 4 خیلی به چشم می‌آمد یا به درد می‌خورد کم شدن یار کمکی است. دو نفر بودن در میدان جنگ برخی اوقات واقعا مبارزه را سخت یا کم تنوع می‌کند. اما مهم‌ترین نکته‌ای که بیشتر از هر چیزی برای شخص نیوسنده اهمیت دارد این است که کلیه لوازم، تجهیزات و سلاح‌های به دست آمده یا کسب کرده در طول بازی اصلا به درد نمی‌خورند. حتی بخش تغییر سلاح نیز آنچنان کارآمد نیست. برای مثال من وقتی کنترل نوبوناگا اودا را در اختیار دارم دیگر لزومی نداره که سلاح او را با سلاح تاکدا یا دیگر شخصیت‌ها عوض کنم. از طرفی حتی سلاح‌های کسب کرده در همان رنج برای خود شخصیت نیز کاربرد آنچنانی ندارد و می‌توان گفت که کل بازی را ما می‌توانیم با همان سلاحی که در اختیار داریم تمام کنیم و تمام تمرکز خودمان را روی ارتقای سلاح موجود بگذاریم.

اما اساسی‌ترین و دیدنی‌‌ترین تغییری که در بازی به خوبی قابل مشاهده است، سبک گرافیک بازی است که با یک دگرگونی اساسی نسبت به نسخه‌های قبلی است که رخ داده است. گرافیک بازی از آن حالت صاف و صیقلی نسخه‌های قبلی که بیشتر شبیه انیمه‌های دهه 2000 بود به حالتی ترکیبی از نقاشی‌های دستی با مدل سل‌شید تغییر پیدا کرده است که واقعا جلوه‌های بصری بازی را زیبا کرده است. محیط‌های بازی از رنگ‌آمیزی زیبایی بهره می‌برند که در کنار مدل‌های شخصیت‌ها چهره زیبا و لذت‌بخشی را به بازی بخشیده است. در قسمت موسیقی با این که از قطعات موسیقی قسمت Orochi 4 خیلی بذت بردم اما قطعات نواخته شده در این نسخه هم زیبا هستند و حس مبارزات را به خوبی به مخاطب منتقل می‌کنند. دوبله و صداگذاری ژاپنی بازی مثل همیشه حرفه‌ای و دقیق انجام شده است به طوری که روند پخته شدن شخصیت نوبوناگا اودا به خوبی حتی در صدای او نیز قابل مشاهده و شنیدنی است.