بازی Might & Magic: Clash of Heroes در سال 2009 به عنوان یک اسپین آف از دنیای بازی‌های Might & Magic برای کنسول دستی خاطره انگیز نینتندو DS عرضه شد و با موفقیتی که در نقد‌ها و رضایت بازیکنان داشت، توانست راه خود را در سال‌های بعدی به کنسول‌های خانگی نسل هفتم، رایانه‌های شخصی و حتی موبایل‌های هوشمند باز کند. اکنون بعد از حدود 14 سال، استدیو Dotemu تصمیم بر احیای این بازی گرفته و نسخه ارتقاء یافته آن را با نام Might & Magic: Clash of Heroes – Definitive Edition برای کنسول‌های نینتندو سوئیچ، PS4 و کامپیوترهای شخصی عرضه کرده است. در این مقاله قصد داریم به بررسی این عنوان بپردازیم و ببینیم آیا هنوز این بازی می‌تواند تجربه گذشته را به خوبی ارائه کند یا خیر؛ با ما در گیمین‌گرویتی همراه باشید.

بازی Might & Magic: Clash of Heroes – Definitive Edition با سبکی متفاوت و جذاب است که در آن ترکیبی از سبک‌های استراتژیک نوبتی، نقش آفرینی، جهان باز و پازل در دنیایی دو بعدی دیده می‌شود. این بازی در واقع نسخه به روز شده (Remastered) از عنوان Might & Magic: Clash of Heroes است که به طور کامل و همه جانبه به اصالت خود وفادار مانده و عملا تغییری در داستان و گیم‌پلی آن ایجاد نشده است؛ هدف این نسخه صرفا بهبود گرافیکی و بهینه سازی متناسب با سخت افزارهای روز است. نسخه ابتدایی و اصلی این عنوان توسط Capybara Games توسعه پیدا کرد و یوبیسافت هم وظیفه انتشار آن را بر عهده داشت، اما نسخه ارتقاء یافته یا همان Definitive Edition را Dotemu با همکاری سازنده و ناشر اصلی بازی، توسعه داده و وظیفه نشر آن را هم خود بر عهده گرفته است.

داستان بازی در سرزمین افسانه‌ای اَشن (Ashen) و حدود 40 سال قبل از وقایع Heroes of Might & Magic V جریان دارد. صلح در اشن برقرار است و نژادهای مختلف شامل اِلف‌ها، انسان‌ها، جادوگران و حتی ارواح در کنار یکدیگر به زندگی روزمره خود مشغول هستند؛ اما این صلح چندان پایدار نمی‌ماند. اهریمن‌ها از سرزمین خود یعنی شیوق (Sheogh) به پورتالی برای ورود به دنیای اشن دست پیدا می‌‌کنند و با نقشه‌هایی از پیش تعیین شده کشتار و تفرقه را بین برای اهالی این سرزمین به ارمغان می‌آورند؛ در این بین قهرمان‌‌های اصلی داستان که از قضا فرزندان حکمران‌های بخش‌های مختلف اشن هستند، در لحظه آغاز حمله اهریمن‌ها کنار هم بوده و اتفاقات تلخی را تجربه می‌کنند؛ به همین جهت عزم خود را برای پیدا کردن ریشه این اتفاقات و بازگرداندن صلح به سرزمین مادری خود جزم می‌کنند. داستان در پنج بخش یا فصل روایت می‌شود که در هر بخش با یکی از قهرمان‌ها همراه خواهیم شد تا به مرور پشت پرده ماجرای حمله اهریمن‌ها و کشتارهای وحشیانه مشخص شود. یکی از نکات مثبت بخش داستانی بازی همین بخش بندی و نحوه روایت آن است؛ اتفاقات هر بخش در عین این موضوع که به ظاهر مستقل از هم بوده و حتی در فضاهای متفاوتی جریان دارد اما در نهایت به صورت منسجم در آمده و داستان را با یک پایان بندی غیر منتظره و بسیار خوب به اتمام می‌رساند. هر چند نحوه روایت داستان در این بازی نسبتا متفاوت است و تمامی دیالوگ‌ها تنها به صورت نوشتاری بین شخصیت‌ها برقرار می‌شود اما در مجموع داستان شروع بسیار خوبی دارد، در ادامه هم این روند بدون افت و خیز خاصی حفظ شده و با یک پایان بندی قوی کار خود را تمام می‌کند تا دین خود را به مخاطب ادا کند. این نکته را هم باید اضافه کنم که اگر سایر نسخه‌های بازی Might & Magic را تجربه نکردید، نگران نباشید داستان این نسخه تا حدی مستقل از سایر نسخه‌ها است و بدون دانش قبلی از مجموعه هم می‌توانید آن را بدون هیچ مشکلی تجربه کنید.

نسخه اصلی بازی در زمان خود نوآوری‌های زیادی به خصوص در زمینه گیم‌پلی داشته که طی این 14 سال همچنان جدید و سرگرم کننده به نظر می‌رسد. همان‌طور که مطرح شد بازی Might & Magic: Clash of Heroes – Definitive Edition نسبت به نسخه اصلی خود تفاوتی جز بهبود‌های گرافیکی ندارد و همه چیز به طور کامل از نسخه اصلی منتقل شده است، از این رو تمام نکات مثبت و نوآورانه هم به این نسخه منتقل شده‌اند. این بازی بر خلاف سایر نسخه‌های مجموعه با گرافیک دو بعدی ساخته شده است که طراحی‌های شخصیت‌ها و فضای آن یادآور دنیای انیمه‌ها است؛ البته این تنها از نظر ظاهری است و درون مایه آن چندان این مسیر را پیش نگرفته است. با توجه به این موضوع بازی از نظر گرافیکی بسیار ساده و سبک است و به راحتی بر روی سخت افزارهای مختلف اجرا خواهد شد. از نظر کیفی هم طراحی‌ها بسیار شبیه به نسخه نسل هفتمی است اما با توجه به بهینه سازی‌هایی که متناسب با نمایشگرها و سیستم‌های امروزی انجام شده است، وضوح و شفافیت بیشتری را در محیط بازی شاهد هستیم. طراحی محیط‌ها تنوع خیلی خوبی دارد و با دقت و ظرافت خوبی نسبت به یک بازی دو بعدی آماده سازی شده است و این یکی از نقاط مثبت این بازی است. وجود محیط‌های مختلف همراه با جزئیات مختلف باعث می‌شود تا بازیکن از گشت و گذار در محیط خسته نشده و حس کنجکاوی و ماجراجویی بیش از پیش فعال شود.

به طور معمول سبک اصلی سری بازی‌های M&M استراتژیک است اما در نسخه Clash of Heroes با ترکیبی از سبک‌های مختلف مانند استراتژیک نوبتی، نقش آفرینی و پازلی طرف هستیم که نتیجه خروجی آن جالب و سرگرم کننده است. محیط بازی به صورت جهان آزاد طراحی شده که به مرور با انجام مراحل بخش‌های جدیدی از آن آزاد می‌شود و شما می‌توانید به راحتی در محیط‌های مختلف سرزمین اشن به گشت و گذار و انجام مراحل فرعی بپردازید. البته این جهان آزاد چندان مشابه آنچه که امروزه به عنوان یک بازی جهان آزاد تعریف می‌شود، نیست. مسیرهای گشت و گذار در محیط از پیش تعریف شده و به صورت خانه به خانه است. بازیکن تنها می‌تواند با انتخاب هر خانه به آن نقطه برود. شاید این روش کمی عجیب به نظر برسد اما واقعیت چنین نیست؛ بازی‌های سبک Point and Click مانند سری Syberia یا Art of Murder از نظر کنترلی شباهت بسیاری به این روش دارند. این بازی‌ها معمولا محیط‌های آزاد یا بزرگی دارند که بازیکن می‌تواند در آن‌ها آزادانه به جست و جو بپردازد؛ دقیقا مشابه به آنچه که در بازی Might & Magic: Clash of Heroes – Definitive Edition وجود دارد. در بخش مبارزات هم روشی کاملا متفاوت را نسبت به اغلب بازی‌های امروزی شاهد هستیم؛ این بخش از بازی‌های سبک پازلی خاص که باید حداقل سه خانه با رنگ یا شکل مشابه کنار هم قرار گیرند تا امتیازی کسب شود الهام گرفته شده است. در هر مبارزه متناسب با سطحی که دارید بازی تعدادی نیرو به صورت تصادفی در صف‌های مختلف به شما می‌دهد، حال باید در تعداد حرکات محدود (اغلب 3 حرکت)، نیروها نظامی خود را در درون این صف‌ها جا به جا کنید تا حداقل سه نیروی هم رنگ (یا بیشتر) را در یک صف و پشت هم قرار دهید؛ البته در این بین قوانینی مانند حذف نیرو یا شارژ مجدد نیروها هم وجود دارد تا روند فکری بازی را چالش برانگیزتر کند. این بخش‌ شاید در ابتدای امر کمی سردرگم کننده به نظر برسد اما با آموزش‌های اولیه داخل بازی به سرعت آن را فرا خواهید گرفت. اگر به دنبال یک بازی هیجانی مبارزه‌ای هستید احتمالا با این روش مبارزه ارتباط برقرار نکنید، زیرا برخلاف انتظار با یک بازی کاملا فکری طرف هستیم که پیشبرد آن نیاز به داشتن استراتژی و تحلیل سریع است که این دو مورد به طور معمول برای طرفداران سبک استراژیک وجود دارد؛ به همین جهت احتمالا کسانی که به خاطر سبک استراتژیک به سراغ این بازی خواهند آمد از بخش مبارزات آن هم لذت خواهند برد. همچنین برای چالش برانگیزتر شدن مبارزات المان‌های سبک نقش آفرینی هم به آن اضافه شده و شما برای اینکه بتوانید مبارزه مناسبی را در برابر حریفان خود داشته باشید حتما باید ارتقاء سطح نیروهای خود را هم مد نظر قرار دهید. هر چند روند داستانی به شکلی است که احتمالا سطح دشمنان فاصله زیادی با سطح نیروهای شما نخواهد داشت اما برای داشتن دست برتر نیاز هست که انجام مأموریت‌های فرعی و کسب امتیاز برای ارتقاء را هم مد نظر قرار دهید. همچنین در کنار این موضوع نیروهای ویژه و آیتم‌های خاص که قدرت‌های منحصر به فردی را برای شما دارد هم وجود دارد.

ناگفته نماند که با وجود نوآوری و جالب بودن گیم‌پلی، این سبک چندان هم بی ایراد نیست، چیدمان اولیه نیروها (چه بازیکن و چه تیم حریف) کاملا به صورت اتفاقی است؛ همین امر باعث می‌شود تا بحث شانس در شروع بازی مطرح شود. ممکن است در ابتدای امر چیدمان نیروها به صورتی انجام شود که یکی از تیم‌ها برتری‌هایی را بدست آورد که ادامه مبارزه را برای او راحت‌تر کند. متأسفانه احتمال اینکه مبارزات بدون تعادل (بالانس) اولیه آغاز شود بسیار زیاد است و اغلب یکی از دو تیم شانس بیشتری را برای پیروزی خواهد داشت. از سمتی دیگر بازی برای شروع مجدد (ری استارت) جریمه‌ای را برای بازیکن در نظر می‌گرد که همین باعث شده تا شرایط کمی سخت‌تر شود؛ البته با سیو کردن بازی قبل از شروع مبارزه و بارگذاری مجدد آن می‌توان بحث جریمه شروع مجدد را دور زد. یکی دیگر از مشکلات سبک خاص بازی Might & Magic: Clash of Heroes – Definitive Edition این است که تقریبا تمامی مراحل به مبارزه با همین روش خلاصه می‌شود؛ در بازی‌های جهان آزاد و نقش آفرینی معمولا مبارزات با دشمنان متنوعی است و حتی شرایط مبارزه با باس فایت‌ها هم متفاوت خواهد بود اما در این بازی روش مبارزه تنها به جا به جایی نیروها در صف‌ها خلاصه می‌شود. هر چند محیط مبارزات و نیروهای نظامی از نظر ظاهری تغییراتی دارند و گاهی قوانین و میزان آسیب‌ها هم متفاوت می‌شود اما در نهایت گیم‌پلی تنوع چندانی ندارد و تقریبا از نیمه دوم و به خصوص در فصل پنجم به شدت حس تکراری بودن را خواهد داشت.

با توجه به اینکه هیچ گونه دیالوگ صوتی یا حتی میان پرده انیمیشنی در بازی وجود ندارد بار سنگینی بر دوش موسیقی متن بازی می‌افتاد. هر چند انصافا این بخش تمام سعی خود را کرده است اما در نهایت باز هم احساس تکراری شدن موسیقی‌ها هم به سراغ شما خواهد آمد به طوری که شخصا ترجیح دادم بخش‌هایی از بازی را به صورت بدون هیچ گونه صدایی تجربه کنم و نتیجه مثبتی هم گرفتم. البته جذابیت و روایت خوب داستان باعث شده تا این مشکل تکراری شدن چه به خاطر گیم‌پلی و چه به خاطر موسیقی متن بسیار دیر خود را نشان دهد اما در نهایت در نیمه دوم بازی و به خصوص در اواخر آن این موضوع بیش از پیش حس خواهد شد.