بازی‌های داستان محور همواره سعی دارند مخاطبان خود را در شرایطی قرار بدهند تا با انتخاب‌های مختلف، داستانی چند شاخه‌ای را ارائه نمایند. در نتیجه پایه اصلی همه عناصر خود را روی این مسئله بنا می‌کنند. شرکت آلمانی «Stormind Games» در سال 2016 تأسیس شد و هدف خود را ارائه بازی‌هایی با تمرکز روی داستان می‌داند. این شرکت در اواخر سال 2022 بازی «باتورا: بهشت گمشده» (Batora: Lost Haven) را ایجاد کرد که توسط «Team 17» برای همه پلتفرم‌های نسل 8، 9 و ویندوز منتشر شد. این بازی به تازگی برای سوییچ منتشر شده و نقدی که در ادامه می‌خوانید بر اساس همین پلتفرم به رشته تحریر در آمده است. در ادامه با گیمین‌گرویتی همراه باشد.

نگهبانان کهکشان

بازی Batora: Lost Haven در جهانی آخرالزمانی رخ می‌دهد که در آن بیشتر مناطق زمین نابود شده و مردم به سختی زندگی می‌کنند. داستان این اثر در رابطه با نام دختری به نام آوریل است که همه اعضای خانواده خود را از دست داده و با دوستش در لندن زندگی می‌کند. یک روز زمانی که آن‌ها سعی در ماجراجویی در خرابه‌های لندن داشتند، ناگهان توسط دو موجود به یک سیاره دیگر منتقل می‌شوند. این دو موجود خود را خدایانی با نام ماه و خورشید معرفی کرده و آوریل را قهرمانی می‌دانند که می‌تواند زمین را نجات بدهد. به همین دلیل آوریل باید با سفر بین سیاره‌های مختلف تعادل را در جهان برقرار نماید.

داستان بازی کاملاً سر راست نیست و شما باید با سفر در هر منطقه تصمیماتی بگیرید که روی پایان آن تأثیر مستقیم دارند. این انتخاب‌ها در بیشتر مواقع جذاب هستند و شما را مجبور می‌کنند بین دو حالت خوب و بد یکی را انتخاب کنید؛ اما این مرز بسیار باریک بوده و حتی با این که خود بازی خوب یا بد بودن تصمیم را مشخص می‌کند، نمی‌توان به طور دقیق در مورد آن‌ها نظر داد. تا جایی که گاهی انتخابی بین بد و بدتر در پیش دارید. برای نمونه شما در مقطعی از داستان برای نجات یک سیاره باید مبارزه با یک نژاد متخاصم یا نسل‌کشی نژاد دیگر و از بین رفتن بیشتر حیات موجود در سیاره، یکی را انتخاب کنید که هیچ‌کدام مثبت به نظر نمی‌رسند و تصمیمی سخت به شمار می‌آید.

داستان بازی Batora: Lost Haven از کلیشه‌های روز پیروی می‌کند و با وجود قابل قبول بودن، به یاد ماندنی به نظر نمی‌رسد. این مسئله در مورد شخصیت‌پردازی کاراکترها نیز صدق می‌کند. شخصیت‌های داستان به خصوص آوریل چنگی به دل نمی‌زنند و به سرعت آن‌ها را فراموش خواهید کرد. از طرفی از اواسط داستان احتمالاً به راحتی خواهید توانست پیچش انتهایی آن را حدس بزنید و تقریباً دیگر چیزی برای ارائه به شما نخواهد داشت.

ماه و خورشید

بازی Batora: Lost Haven در سبک ماجراجویی با عناصر نقش‌آفرینی و «hack ‘n’ slash» و زاویه دوربین ایزومتریک (بالا به پایین) ساخته شده است. برخلاف داستان نسبتاً چند شاخه‌ای، محیط بازی به شدت خطی است. البته مسیرهای جانبی کمی نیز وجود دارند که به سرعت به بن‌بست خورده و تنها یک آیتم یا شی‌ء قابل تعامل را در خود نگه‌داری می‌کنند. برای نمونه درختچه‌هایی وجود دارند که به نزدیک شدن به آن‌ها بخشی تاریخچه سیاره و شخصیت‌ها برای مطالعه در اختیار مخاطب قرار می‌گیرد که البته بازی و داستان انگیزه مناسبی برای پیدا کردن آن‌ها به مخاطب نمی‌دهد.

سیستم مبارزات بازی بر پایه قدرت‌های اعطایی از سوی ماه و خورشید به آوریل بنا شده است. این مهارت‌ها به دو دسته فیزیکی (از سوی خورشید) و ذهنی (از سوی ماه) تقسیم می‌شوند. همچنین آوریل دو خط سلامتی جداگانه برای حالت فیزیکی و ذهنی خود دارد که هر کدام به پایان برسد خواهید مرد. به طور مشابه دشمنان و باس فایت‌های بازی هم به دو دسته تقسیم می‌شوند که رنگ نوار سلامت آن‌ها با مهارت‌های آوریل مطابقت دارد؛ به عبارت دیگر اگر با قابلیت همرنگ دشمن به وی حمله کنید آسیبی بیشتر به آن‌ها وارد خواهید کرد. هر یک از حالت‌های آوریل تعداد کمی مهارت ویژه مخصوص به خود را نیز دارد که با توجه به مدت زمان کوتاه بازی کافی به نظر می‌رسند. با وجود این چینش دکمه‌ها کمی نامناسب به هستند و مدتی طول خواهد کشید تا به آن‌ها عادت کنید. همچنین بازی سه درجه سختی دارد که در پایین‌ترین حالت نوع مهارت مورد استفاده برای حمله دشمنان مهم نیست و نقش حالت «Easy» را ایفا می‌کند و در بالاترین حالت هر مهارت تنها به دشمن هم رنگ خود آسیب می‌زند که اگر می‌خواهید بیشترین لذت را از مبارزات ببرید باید روی این سختی بازی را انجام بدهید.

با توجه به موضوع بالا، چینش دشمنان و مبارزات کاملاً به خوبی انجام شده و شما را مجبور می‌کند به طور مرتب بین حالت فیزیکی و ذهنی یا مهارت‌های خود جابه‌جا شوید. در نتیجه هیچ‌گاه نمی‌توانید تنها به یک مهارت تکیه داشته باشید و باید از همه آن‌ها استفاده کنید و تنوع خوبی در مبارزه‌ها ایجاد شده است. این موضوع در زمان مبارزه با باس‌ها هم تکرار می‌شود.

بازی Batora: Lost Haven یک سیستم مبارزه بسیار ساده دارد و با پیشروی در بازی و کشتن دشمنان افزایش سطح پیدا می‌کنید؛ اما هیچ درخت مهارت یا امتیازی برای اختصاص دادن به معیارهای مختلف به شما داده نمی‌شود. در مقابل شما به آیتم‌هایی به نام «Rune» دسترسی دارید. این آیتم‌ها را شما می‌توانید از فروشنده‌ها تهیه کنید. همچنین با توجه به انتخاب‌هایی که می‌کنید، بازی Rune منحصر به فردی به شما می‌دهد. این آیتم‌ها تأثیر مستقیمی روی افزایش یا کاهش سلامتی، قدرت حمله یا دفاع مهارت‌های فیزیکی یا ذهنی شما دارند. به علاوه می‌توانید با انتخاب ترکیب‌های مختلف آن‌ها، با توجه به شرایط، قدرت‌های خود را در هر لحظه تغییر دهید.

سازندگان در کنار سیستم مبارزه، معماهای مختلفی را نیز برای شما تدارک دیده‌اند که باید در هنگام جابه‌جایی بین مناطق آن‌ها را حل کنید. این معماها ارتباط مستقیمی با مهارت‌های فیزیکی و ذهنی آوریل دارند و در آن باید با جابه‌جایی پیوسته میان حالت‌های مختلف، فشردن کلیدها یا قرار دادن یک گوی روی سوییچ از آن‌ها عبور کنید. معماهای بازی با وجود متنوع بودن، اما چیز جدیدی ارائه نمی‌دهند و به دفعات مشابه آن‌ها را در بازی‌های دیگر نیز دیده‌ایم. از طرفی سیستم فیزیک محیطی کمی در بخش معماها در ذوق می‌زند. برای نمونه شما در حال جابه‌جایی یک گوی سنگین هستید؛ اما بالا و پایین رفتن از شیب موانع هیچ تأثیری روی سرعت حرکت و انتقال حس این سنگینی نخواهد داشت.

کهکشان‌های خسته

بازی Batora: Lost Haven با «Unreal Engine 4» ایجاد شده است. با وجود این طراحی محیط‌ها و شخصیت‌ها چنگی به دل نمی‌زنند و جذابیت خاصی ندارند. به خصوص که انیمیشن شخصیت‌ها گاهی مواقع بسیار خشک هستند. این مسئله برخلاف حالت خانگی در هنگام انجام به صورت قابل‌حمل بیشتر توی ذوق مخاطب‌ها خواهد زد. هر چند که هیچ‌گونه افت فریمی در بازی دیده نمی‌شود. با وجود این بعضی مواقع مشاهده می‌کنید که دشمنان و شخصیت‌ها (به غیر از آوریل) از داخل یکدیگر، موانع و دیوارها عبور می‌کنند. به علاوه محیط‌های بازی متنوع بوده؛ اما گاهی غیرمنطقی به نظر می‌رسند. برای نمونه شما در بخشی از بازی به طور کامل زیر آب به سر می‌برید؛ اما هیچ تغییری در نوع حرکت یا صحبت شخصیت‌های مشاهده نخواهید کرد.

به مشکلات یاد شده لودینگ‌های نسبتاً طولانی و تأخیر در گرفتن فرمان در منوها را نیز اضافه کنید. از طرفی در کوله‌پشتی بازی شما با یک نشانه‌گر ماوس طرف هستید که باید آن را برای انتخاب گزینه‌های مختلف حرکت دهید؛ اما خیلی دقیق به نظر نمی‌رسد و گاهی باید برای این منظور با بازی کلنجار بروید.

صداگذاری شخصیت‌ها نیز مشابه با گرافیک فنی چیز خاصی برای ارائه ندارد و صداپیشه‌ها نتوانسته‌اند به خوبی وظیفه خود را انجام دهند. تا جایی که حتی به بار احساسی داستان نیز آسیب وارد می‌کنند. در مقابل موسیقی بازی به خوبی پیاده‌سازی شده‌اند. موسیقی‌های بازی را «ران فیش» (Ron Fish) طراحی کرده است که در پرونده وی می‌توان همکاری مستقیم را در ایجاد آهنگ‌های «God of war» و «Batman: Arkham» مشاهده نمود. هر چند که این بخش به تنهایی برای بالا کشیدن بازی کافی به نظر نمی‌رسد.