بیشتر عناوینی که به واسطه یوتیوبر‌ها و استریمر‌ها معروف می‌شوند، در حدی نیستند که بهای زیادی به آن‌ها داده شود. منظور از این جمله آن دسته بازی‌هایی بوده که برخلاف حرف‌ها، چیزی جز یک تجربه کوتاه مدت برای گیمر رقم نمی‌زند. اگر بخواهم مثال واضحی در این باره بگویم، فقط کافی است به عناوین منتشر شده و در حال انتشار سبک ترسناک نگاهی بیندازید تا متوجه این مورد شوید. از قضا موضوع مطلب نیز نمونه‌ای ناموفق از همین سبک بوده که بسیار عملکرد ناامید‌کننده‌ای به نمایش می‌گذارد. بازی Hello Neighbor 2 همانند دو عنوان قبلی خود (Hello Neighbor 1 و Secret Neighbor)، ارزش خاصی از موارد درون پیرامونش نشان نمی‌دهد  و ضعف‌هایش به نسبت عناوین گذشته واضح‌تر دیده می‌شود. با نقد و بررسی بازی Hello Neighbor 2 همراه گیمین‌گرویتی باشید.

روایت ماجرای بازی Hello Neighbor 2 همانند نسخه قبلی بی‌معنی است. شما در نقش خبرنگاری به نام کوئنتین قرار دارید که از فعالیت‌های شیطانی شخصیت اصلی و همسایه معروف تئودور پترسون. در خصوص یک کودک خبردار می‌شود. اکنون وی باید از هنر خبرنگاری خود برای نجات این بچه از چنگال همسایه شیطان‌صفت استفاده کند. تمامی اتفاقاتی که از ابتدا تا انتها در روایت به نمایش در می‌آید، به حدی منظور نادرستی دارند که متوجه رخداد‌هایی صورت گرفته نمی‌شوید. به همین علت هدف داستان بازی علاوه بر روند نامشخص خود، جذابیتش را از بدترین راه ممکن به نمایش می‌گذارد. شخصیت‌های نپخته، اتفاق‌های بی‌ربط، مسیر اشتباه ماجرا و پایان به شدت نامفهوم این عنوان باعث شده از لحاظ داستان، بازی Hello Neighbor 2 خیلی بد عمل کند. حتی بسته‌های الحاقی که مدتی بعد از انتشار بازی عرضه شدند نیز نتوانسته‌اند تغییر مناسبی در نحوه روایت پر ایراد این عنوان ایجاد کنند. کات‌سین‌ها تنها موضوعی بوده که باعث شده روایت پر رنگ به نمایش گذاشته شود اما در وصف نامفهوم بودن ماجرا، کات‌سین‌ها نیز نقش سنگینی را در این موضوع ایفا می‌کنند. چینش قابل توجه کات‌سین‌ها در روایت نکته جالبی بوده که به درستی در قسمت‌های ماجرا انجام شده است.

روایت ماجرای بازی Hello Neighbor 2 همانند نسخه قبلی بی‌معنی است.

هر چه داستان بد بوده به همان اندازه نیز گیم‌پلی افتضاح است. اولین مورد قابل توجه زاویه دید اول شخص بوده که مشکل آنچنان بزرگی در خود ندارد اما باگ‌های عجیبی را به تصویر می‌کشد. البته گیم‌پلی روان بودنش را حفظ کرده ولی باگ‌ها آسیب بدی به تجربه بازی زده و در طول انجام دادن این عنوان بسیار اذیت‌کننده هستند. در رابطه با پازل‌ها و ترس به خصوصی که Hello Neighbor 2 درون سبک خود دارد نیز عملکرد ضعیفی به چشم می‌‌آید. پازل‌های مختلف بازی روند درست و متمرکزی ندارند و انجام هرکدام آن‌ها با موارد کاملا بی‌ربط صورت می‌گیرد. این ایراد بزرگ می‌توانست با شکل گرفتن وظیفه‌های مشخص شده و واضح در گوشه‌ای از تصویر، حداقل کمی از مشکلات را حل کند. حس ترسناک بودن نیز مانند پازل‌ها به خوبی ایجاد نشده است. در این خصوص باید بگویم که به هیچ عنوان بازی ترسناک نبوده و حتی حس ترس نیز در خود ندارد. بیشتر تعقیب وگریز‌هایی صورت گرفته که با سطح پایین هوش‌های مصنوعی، این یک مورد نیز بد عمل می‌کند. البته سطح هوش‌های مصنوعی در یک‌سوم پایانی بازی بهتر می‌شود اما در حدی نیست که در دسته نکات مثبت قرار بگیرد. در کل گیم‌پلی و موارد پیرامون آن همانند داستان ضعیف بوده و عملکرد مناسبی از خود نشان نمی‌دهد.

هر چه داستان بد بوده به همان اندازه نیز گیم‌پلی افتضاح است.

طراحی موضوع دیگری بوده که بازی Hello Neighbor 2 بی‌سلیقه اما با پتاسیل به آن پرداخته است. در همان ابتدا، این قضیه در منوی بسیار ساده دیده می‌شود. منو علاوه بر چهره بی‌ریختش، در بخش تنظیمات موارد محدودی را در اختیار گیمر قرار می‌دهد. جزئیات بیشتر تنظیمات می‌توانست در خصوص بازی نیز مثبت واقع شود که متاسفانه خیلی خلاصه‌وار نشان داده شده است. سیستم ذخیره نیز یکی از قربانی‌های همین موضوع بوده که به شدت در طول تجربه بازی شما را با قرار دادن در همان اول آغاز انجام پازل‌ها آزار می‌دهد. به همین خاطر گزینه بازگشت به چک‌پوینت‌ها بی‌استفاده بوده ولی اگر بخواهید پازل‌ها را پس از آزمون و خطا به شکل بهتری انجام دهید، این مورد کارآمد است.

طراحی موضوع دیگری بوده که بازی Hello Neighbor 2 بی‌سلیقه اما با پتاسیل به آن پرداخته است.

بی‌روح بودن طراحی در رابطه با محیط‌های بصری بسیار به چشم می‌آید. در واقع شهر ریون بروکس (Raven Brooks) که داستان در آن روایت شده هیچ حس و حال خاصی در دو حالت شب و روز نشان نمی‌دهد. البته طراحی داخلی محیط‌ها و وسایل داخل آن‌ها زیبا هستند. به عبارتی قبل از وارد شدن به محیط‌هایی که پازل‌ها درونشان قرار دارند، حس پوچی در ماهیت بازی موج می‌زند اما پس از ورود، با دیدن خلاقیت جالب و به کار رفته در سرتاسر محیط، پتاسیل خوبی از طراحی به چشم می‌آید اما همانند داستان و گیم‌پلی، مسیر اشتباهی برای نشان دادن این مورد در نظر گرفته شده است. البته یک ارتباط جالب میان طراحی و پازل‌ها شکل گرفته که ای کاش به این موضوع، بازی بیشتر می‌پرداخت. پازل‌ها به لطف تنوع وسایل و رنگارنگ بودن آن‌ها کمی از بدی گیم‌پلی کم می‌کند. همچنین ترکیب این دو مورد باعث به تصویر کشیده شدن روی کوچک مثبت طراحی شده است. اندک موسیقی‌های ریزی که در طول مراحل قرار گرفته نیز جذاب هستند ولی تعداد بیشتر آن‌ها لذت بهتری را می‌توانست در طول تجربه این عنوان ایجاد کند.

بی‌روح بودن طراحی در رابطه با محیط‌های بصری بسیار به چشم می‌آید.

بازی Hello Neighbor 2 دارای 4 مرحله بوده که در مدت زمان تقریبا 2 ساعت به اتمام می‌رسد. هر مرحله نیز به دو بخش روز و شب تقسیم شده است. این چینش برای مراحل، خلاقیت جالبی را به تصویر می‌کشد که البته به خاطر موارد منفی بسیار زیاد بازی، به چشم نمی‌آید. قیمت 39.99 دلاری بازی با توجه به مقدار تجربه آن، اصلا منصفانه نبوده و پیش‌خرید این عنوان با چنین قیمتی عملا انتظار زیادی را نسبت به بازی ایجاد می‌کرد که تمامی آن‌ها به باد هوا رفت. بهترین روش ممکن برای تجربه این عنوان گیم‌پس بوده که خود بنده نیز با این سرویس به پای تجربه بازی نشستم. به عبارتی Hello Neighbor 2 از آن جمله عناوینی است که پیش‌خریدش پشیمانی زیادی را به دنبال داشت. البته تجربه‌ی کوتاه مدت باعث شده اچیومنت‌های بازی به آسانی گرفته شود.