با آغاز هر سال میلادی جدید، شگفتی‌های منحصربه فردی نیز در صنعت ویدیوگیم رخ می‌دهد. امسال اولین سوپرایز را اکس باکس با بازی Hi-Fi Rush برای گیمر‌ها رقم زد. این عنوان شگفت‌انگیز، با عملکرد جذاب و عالی خود، لذت زیادی را برای گیمرها ایجاد کرده و بار دیگر ما را نسبت به فعالیت‌های ناگهانی اکس باکس به وجد می‌آورد. با نقد و بررسی بازی Hi-Fi Rush همراه گیمین‌گرویتی باشید.

استودیو تانگو گیم‌ورکس (Tango Gameworks) که به ساخت آثار ترسناکی مانند Evil Within معروف بود، در کمال تعجب با عنوانی بسیار متفاوت و رنگارنگ نسبت به سبک کاری خود بازگشت جالبی به صنعت داشته است. در مراسم Xbox’s Developer Direct چند وقت پیش اکس باکس، این استودیو با معرفی ناگهانی بازی جدیدش، بسیاری از گیمرها از جمله خود من را غافلگیر کرد. موضوع عجیب‌تر عرضه این عنوان ساعاتی بعد از معارفه‌اش روی PC و اکس باکس بود. همچنین بازی بر سرویس گیم‌پس نیز اضافه شد. بتسدا هم در طی اقدامی جالب وظیفه انتشار این عنوان را برعهده داشت. استودیو تانگو گیم‌ورکس برای ساخت این بازی، از آثار ادگار رایت (Edgar Wright) فرد مشهور سینما الهام گرفته است. همچنین آن‌ها از موتور بازیسازی Unreal Engine 4 برای تولید این عنوان استفاده کرده‌اند.

استودیو تانگو گیم‌ورکس برای ساخت این بازی، از آثار ادگار رایت، فرد مشهور سینما الهام گرفته است.

پیش به سوی راک‌استار شدن

داستان بازی درباره پسری 25 ساله به نام چای (Chai) بوده که قصد دارد برای تبدیل به یک ستاره راک، دست راست شکسته شده خود را با مدل رباتی‌اش تغییر دهد. البته که این حرکت به آسانی انجام نمی‌شود و او برای اینکار به شرکت Vandelay Technologies مراجعه کرده تا به واسطه داوطلب شدن در پروژه آرمسترانگ آن‌ها، بتواند دست رباتی داشته باشد. وقتی که عملیات تغییر دست او در حال انجام بوده، Music Player وی توسط آنتاگونیست اصلی داستان و مدیر شرکت Vandelay Technologies دور انداخته ‌می‌شود و به صورت خیلی تصادفی در حین فرآیند جاسازی دست چای، روی سینه‌‌اش می‌افتد. اکنون وی علاوه بر یک دست رباتی،  Music Player خاصی روی سینه خود دارد که باعث شده چای با ریتم محیط اطراف خودش ارتباط عمیقی برقرار کند. قدرت زیاد او باعث شده که چای به عنوان یک نقص شناخته شود و توسط نیروهای امنیتی رباتی شرکت تحت تعقیب قرار بگیرد.

روایت بازی Hi-Fi Rush بسیار جذاب شروع شده و به خوبی نیز به پایان می‌رسد. به عبارتی روند ماجرا از همان دقایق ابتدایی تجربه این عنوان، عالی آغاز می‌شود و مسیر خوب بودن را در تمامی فراز و نشیب‌های خط روایت، حفظ می‌کند. این موضوع باعث شده شاهد پایان‌بندی مناسبی نیز باشیم. درخشش داستان به شخصیت‌های شگفت‌انگیز و هدف کلی بازی هم وابسته است. شخصیت چای در شکل یک پروتاگونیست خیلی خوب نقش‌آفرینی می‌کند و ضعفی از خود در روایت نشان نمی‌دهد. در کنار او شخصیت‌های مکملش نیز به شدت عالی نشان داده می‌شوند. پپرمنت (Peppermint) باهوش، کورسیکا (Korsica) چیره دست، ماکارون (Macaron) قدرتمند، سنمن (CNMN) خلاق و 808 بامزه‌ و زیبا‌ترین گربه رباتیک، تمامی شخصیت‌های تاثیرگذار و مناسب روایت هستند که هرکدام به شیوه‌ای در ماجرا می‌درخشند. هدف ستاره راک‌شدن چای، موردی بوده که خیلی از گیمر‌ها با آن ارتباط برقرار می‌کنند. اکثر بازیکن‌ها با موسیقی راک آشنا بوده و برخی عاشق آن هستند. البته که برای تبدیل به ستاره راک در دنیای واقعی لازم به تعویض دست راست خود نیستید بلکه همانند چای باید مفهوم ریتم را در همه‌جا درک کنید. به عبارتی پسر ریتمیک ماجرای بازی، دست رباتی‌اش فقط بخشی از هدفش بوده است. در واقع موضوع اصلی از خود موسیقی سرچشمه می‌گیرد. در جایی که چای بر سینه خود یک Music Player دارد و به واسطه آن ریتم را در محیط خود شناسایی می‌کند. البته اگر او علاقه‌ای به موسیقی راک نداشت و مفهوم ریتم را نمی‌دانست، طبیعتا ارزش دست رباتی‌اش بیشتر از Music Player روی سینه‌اش می‌بود. به همین خاطر هدف کلی روایت با پروتاگونیست خود ارتباط زیادی برقرار کرده است.

روایت بازی Hi-Fi Rush بسیار جذاب شروع شده و به خوبی نیز به پایان می‌رسد.

در سوی منفی داستان، دشمنان جذاب و آنتاگونیست خوبی را مشاهده می‌کنیم. کیل وندلی (Kale Vandelay) به عنوان مدیر شرکت Vandelay Technologies با اندیشه‌های شرورانه، دشمن اصلی بسیار شگفت‌انگیزی برای پروتاگونیست ماجرا، چای به حساب می‌آید. غرور زیاد وی و افکار حساب شده‌اش در کنار داستان کوتاه گذشته زندگیش، جذابیت مناسبی را درون او به وجود آورده است. در کل 15 مرحله‌ی بازی با 7 باس فایت روبه‌رو می‌شویم که طریقه شکست هرکدام متفاوت و چالش‌برانگیز به تصویرکشیده می‌شود. مبارزه با باس فایت‌ها خلاقیت چشم‌نوازی را نشان می‌دهد و پس از اتمام روایت این عنوان، ارزش تکرار نبرد با آن‌ها خیلی بالا است. البته تنوع مامورین امنیتی رباتی Vandelay Technologies نیز ارزش انجام مجدد هر مرحله را زیاد کرده و به نمایش رنگارنگ بودن فضای مبارزه پیرامون بازی کمک بزرگی می‌کند. در کل، Hi-Fi Rush از آن عناوینی بوده که به هیچ وجه از نبرد با دشمنان و باس فایت‌هایش خسته نمی‌شوید.

کیل وندلی (Kale Vandelay) به عنوان مدیر شرکت Vandelay Technologies با اندیشه‌های شرورانه، دشمن اصلی بسیار شگفت‌انگیزی برای پروتاگونیست ماجرا، چای به حساب می‌آید.

 خلاقیتی وابسته به ریتم

بازی Hi-Fi Rush از همان منوی ابتدایی، خلاقیت به کار رفته در پیرامون خود را به تصویر می‌کشد. یک منوی کامل، جذاب و پر از جزئیات که دست گیمر را برای ایجاد تنظیمات مورد نظر خودش حسابی باز گذاشته است. این مورد در خصوص انتخاب درجه سختی بازی نیز به چشم می‌آید. در کل 5 حالت سختی در این عنوان قرار گرفته که به ترتیب Easy، Normal، Hard، Very Hard و Rhythm Master هستند. برای تجربه بی‌دردسر و لذت از روایت بازی، دو درجه Easy و Normal مناسب بوده اما اگر قصد به چالش کشیدن خود را دارید، سه حالت بعدی برایتان کارآمد است. البته حالت سختی Rhythm Master پس از اتمام داستان بازی، باز می‌شود و در همان ابتدا در دسترس قرار ندارد. درجه بندی خاصی نیز برای میزان عملکرد در هر نبرد صورت گرفته که از D (بد) تا S (عالی) در اتمام هر مبارزه با معیارهایی مثل زمان داده می‌شود. موضوع جذاب دیگری که در تنطیمات خیلی ارزشمند بوده، وجود Streamer Mode است که کمک بزرگ به محتواسازان از بابت مشکلات کپی‌رایت می‌کند. مورد جالبی نیز در رابطه با بخش Voice Language وجود دارد که برخوردار بودن از دو زبان انگلیسی و ژاپنی است.

بازی Hi-Fi Rush از همان منوی ابتدایی، خلاقیت به کار رفته در پیرامون خود را به تصویر می‌کشد.

سبک اکشن، هک اند اسلش و بیت ام آپ بازی شگفت‌انگیز عمل می‌کند. یعنی در حدی این عنوان به سبک‌های درون خود درست پرداخته که حسابی از آن لذت می‌برید. سیستم مبارزه بازی Hi-Fi Rush به شدت تحت تاثیر ریتم است. به عبارتی شاهد اکشنی وابسته بر ریتم در پیرامون نبرد‌های این عنوان هستیم که به طور خودکار با موسیقی همگام می‌شوند. به طور کلی، مبارزه‌ها به 4 شکل Light Attack، Heavy Attack، Partner Attack و Special Attack به نمایش درآمده که ارتباط هرکدام با ریتم یکسان بوده اما نحوه عملکرد آن‌ها متفاوت است. در ابتدای بازی طریقه استفاده از Light Attack و Heavy Attack گفته می‌شود. این دو ضربه به واسطه‌ی کمبو‌های مختلف خوش می‌درخشند. تنوع کمبو‌ها خیلی عالی بوده و زیبایی سیستم مبارزه بازی را دو چندان کرده است. البته آنقدر راهنمایی این دو ضربه و کمبو‌ها توسط ربات بامزه‌ای به اسم Smidge درست و شیرین انجام شده که مشکلی از بابت یاد ‌نگرفتن آن نخواهید داشت. این ربات همچنین قابلیت Parry و Dash که به درستی صورت گرفته را به شکل کامل یاد می‌دهد. البته برای عادت بیشتر به این قابلیت‌ها روند انجام خود بازی کمک بیشتری به شما می‌کند. تاثیرگذارترین و مهم‌ترین ضربه، Partner Attack بوده که همان‌طور از اسمش پیدا است، چای از آن اسفاده نمی‌کند. به عبارتی  با درخواست کمک از Peppermint، Korsica و Macaron، ضربه‌ی خاص خود را بر اساس مهارتشان روی دشمنان وارد می‌کنند. مثلا شخصیت Macaron با ضربه‌اش، یک مدل ربات امنیتی که سپر دارد را ضعیف ‌کرده تا شما بتوانید آن را شکست دهید. ارتباط این ضربه با شخصیت‌ها فوق‌العاده بوده و لذت نبرد‌ها را خیلی زیاد کرده است. البته اگر تنوع دشمنان در حدی نبود که این ضربه خاص باشد، طبیعتا جذاب نمی‌توانست عمل کند. از ویژگی شگفت‌انگیز چای در سیستم مبارزه غافل نشویم. برای او Special Attack شکل گرفته که حرکت مخصوصی را از جانب این شخصیت به نمایش می‌گذارد. این ضربه با ارتباط مهمی که با نوار Reverb دارد، سیستم مبارزات را خوش ساخت نیز نشان می‌دهد. به عبارتی با پر شدن نوار Reverb به واسطه به دست آوردن باتری‌ها، قابلیت استفاده از Special Attack برای شما فراهم می‌شود. در کل فقط می‌توانید از دو Special Attack بهره ببرید اما برای انجام جداگانه این دو حرکت انتخاب، باید با D-Pad یکی از آن‌ها را انتخاب کنید. برای داشتن Partner Attack، Special Attack و تعداد کمبو‌های بیشتر برای Light Attack و Heavy Attack، باید آن‌ها را خریداری کنید. در واقع با جمع‌آوری Gears در طول هر‌ مرحله، از طریق استور قادر هستید این سه مورد را تهیه کنید. برای راحتی خرید نیز مدل استفاده از هرکدام قبل از خرید به نمایش گذاشته می‌شود. اگر طریقه انجام کمبو یا ضربه‌ی خاصی را فراموش کردید، در منو، گزینه Combo List وجود داشته که استفاده از تمامی این حرکت‌ها را مانند یک دفترچه راهنما درون خود به همراه دارد.

سبک اکشن، هک اند اسلش و بیت ام آپ بازی شگفت‌انگیز عمل می‌کند.

بخشی زیادی از بازی قبل و بعد از اتمام روایت، در مخفیگاه ویژه چای و دوستانش خلاصه می‌شود. دیواری بزرگ در این مکان قرار گرفته که با انجام ماموریت‌های مختلفی در طی مراحل، اجزای نقاشی کشیده شده بر آن، پدیدار می‌شود. تمام کردن این ماموریت‌ها در افزایش Gears نیز کمک خوبی کرده تا به واسطه آن، خرید از استور راحت‌تر شود. تعامل با شخصیت‌های درون مخفیگاه پس از انجام هر مرحله خیلی ارتباط بین آن‌ها را خوب به تصویر کشیده اما در بطن آن موارد زیادی به چشم می‌خورد. پس از اتمام بخش داستانی، در صحبت با CNMN گزینه Custom اضافه می‌شود که از طریق آن می‌توانید با هزینه کردن Gears، لباس همه‌ی شخصیت‌ها را به مدل مورد نظر خود تبدیل کنید. تمرکز این بخش بیشتر روی چای بوده و موارد بیشتری را برای تغییر ظاهر او بازی در اختیارتان قرار می‌دهد. در تعامل با Macaron استور به نمایش گذاشته شده که به واسطه آن قادر هستید تا برای سیستم مبارزه خرید‌هایی انجام دهید. در واقع 4 مورد Attacks، Special Attack، Items و Chips در استور وجود دارد. آیتم‌ها با اینکه در محیط‌های مراحل وجود داشته اما از طریق آن نیز می‌توانید با پرداخت Gears، آن‌ها را به دست آورید. کارایی جمع‌آوری آیتم‌ها با توجه به مقدار خواسته شده، باعث افزایش نوار جان و Reverb می‌شود. همچنین با به دست آوردن تمام تکه‌های یک تانک درمان، پس از خالی شدن نوار جان در مبارزه‌ها، این وسیله جان شما را دوباره باز می‌گرداند. به همین خاطر اهمیت تکه وسایلی که در مراحل جمع‌آوری می‌کنید در سرنوشت روند بازی مهم است. تنوع آیتم‌ها و ویژگی هر کدام نیز بار دیگر خلاقیت جالب سازندگان را به تصویر می‌کشد. چیپ‌ها در بهتر شدن قابلیت مبارزه و ارتقای قدرت هر شخصیت تاثیرگذار بوده و می‌تواند تغییرات خوبی را در آن‌ها ایجاد کند. تمرکز بیشتر این بخش بر چای بوده اما به درستی به سایرین نیز اهمیت داده شده است. البته فضای بسیار محدود و سخت استفاده از چیپ‌ها باعث شده که ارزش‌های این بخش در آن حدی که باید باشد، نشان داده نشود. به واسطه تعامل با پپرمنت قادر هستید روی حمله‌های خود تمرین کنید. فضای کنسرتی جالب این اتاق تمرینی که یک اپراتور کمکی نیز دارد، به خوبی مشکل‌های شما را در نحوه کمبو زدن و استفاده از حمله‌ها رفع می‌کند. پس از اتمام بخش داستانی، مواردی جدیدی مانند Rhythm Tower و Models Viewers در صحبت با کورسیکا به وجود می‌آید. ریتم تاور ربطی به داستان ندارد و نگاهی مناسبی به چالشی بودن نبرد با دشمنان می‌اندازد. ارزش بسیار بالای تجربه ریتم تاور عالی بوده و با رد کردن چالش‌های سخت این بخش، Gears مناسبی نیز به دست می‌آورید. همانند این بخش، مراحل اسپکترا بوده که در طول روایت، درهایی بودند که راه ورودی نداشتند. این مراحل مثل ریتم تاور فاز چالشی داشته اما یک ربط ریزی نیز به داستان دارد. با پرداخت مقدار مشخصی Gears در بخش Models Viewers می‌توانید اطلاعات مفیدی از تمامی شخصیت‌های اصلی، منفی و فرعی متوجه شوید. همچنین پس از پایان داستان، در مخفیگاه یک Junkbox قرار می‌گیرد که با هزینه کردن Bounes Tickets، موسیقی‌های مختلف با حال و هوای خود بازی در این مکان پخش می‌شود. (بونوس تیکت فقط با انجام ماموریت‎‌های ویژه دیوار نقاشی به دست می‌آید.) در آخر به خود چای می‌رسیم. او به واسطه کاناپه خود، به فکر فرو می‌رود، 808 را نوازش می‌کند و وارد مرحله‌ها می‌شود. وی همچنین با پیدا کردن گرافیتی‌ها و ولاگ‌های مختلفی که در مراحل قرار گرفته، کلکسیون باحالی در مخفیگاه ساخته است. این دو مورد بیشتر به خاطر گشت و گذار در مرحله‌ها، نمایش نهایت خلاقیت و کسب اچیومنت شکل گرفته‌اند.

بخشی زیادی از بازی قبل و بعد از اتمام روایت، در مخفیگاه ویژه چای و دوستانش خلاصه می‌شود.

طراحی موضوعی بوده که بازی Hi-Fi Rush به شدت در آن عالی عمل کرده است. کات سین‌ها در رنگارنگ بودن و انتقال درست اتفاق‌های داستان به واسطه طراحی فوق العاده، عملکرد خوبی دارد. تغییر انیمیشن کات سین‌ها، تنوعی قابل توجه‌ای را در بطن این مورد نیز قرار می‌دهد. حرکت‌های مبارزه و تغییر دید در بخش‌هایی از مرحله‌ها، خلاقیت شگفت‌انگیز بازی را با طراحی به درستی ادغام می‌کند. آنقدر خلاق بودن سازندگان در طراحی درخشان بوده که از تمامی لحظه‌های چشم نواز این عنوان لذت می‌برید. این مورد در ظاهر شخصیت‌ها هم موثر بوده و همه‌ی آن‌ها حتی ربات‌های امنیتی را جذاب نشان می‌دهد. در آخر باید به موسیقی‌های فوق‌العاده‌ای اشاره کنم که حال و هوای بازی را به شدت به آن شکلی باید باشد، تبدیل کرده است. عملکرد خوب موسیقی در مراحل نیز انجام آن‌ها را به هیچ وجه کسل‌کننده نمی‌کند.