زمان بسیار سریع می‌گذرد. شاید باورش سخت باشد اما 9 سال از انتشار قسمت اول بازی The Last of Us برای کنسول Playstation 3 گذشته است، و هنوز باورش سخت است که این بازی روی این کنسول با آن سطح از کیفیت در زمان خودش اجرا شده بود، طوری که وقتی صحبت از ریمیک شدن قسمت اول بازی برای PS5 شد خیلی‌ها عقیده داشتند ریمیک کردن این بازی کار بیهوده‌ای است و سونی صرفا برای پول گرفتن از مخاطب‌ها قصد انجام این کار را دارد، زیرا این بازی یک بار برای کنسول PS4 ریمسترد شده است. اما من در این نقد نمی‌خواهم درمورد دلایل ساخته‌شدن این ریمیک یا پروسه ساختش صحبت کنم. قرار است 17 و نیم ساعتی که در این بازی روی کنسول نسل نهمی سونی گذرانده‌ام را نقد کنم و تمامی جوانب مثبت و منفی این ریمیک 70 دلاری را مورد بررسی قراردهم و درنهایت  به جواب این سوال برسم: آیا 70 دلار برای The Last of Us Part 1 ارزش دارد یا خیر؟

پس خودتان را آماده کنید تا یکباردیگر وارد دنیای آخرالزمانی آخرین ما شویم، جایی که انسان‌ها برای ‌زنده‌ ماندن به خون یکدیگر تشنه هستند. با گیمین‌گرویتی همراه باشید.

گرافیک، وام گرفته‌شده از قسمت دوم

مطمعنا دراولین برخورد با بازی‌های ریمستر یا ریمیک به سراغ گرافیک آن‌ها می‌رویم، اصلی‌ترین تفاوت این نوع از بازی‌ها با نسخه اصلی که بیشتر از همه به چشم می‌آید جزئیات بصری آن‌ها است. اما The Last of Us Part 1 نسبت به نسخه‌ی اصلی و ریمسترد چقدر تغییر کرده‌ است؟

درجواب به این سوال باید بگویم، لیست تغییرات آنقدر زیاد است که نمی‌توان در یک نقد و بررسی 2000 هزار کلمه‌ای به تمامی آنها پرداخت. اگر The Last of Us Part 2 را بازی کرده‌ باشید می‌دانید که در اولین سکانس بازی فلش‌بکی از قسمت اول وجود دارد که با گرافیک بسیار بالاتری به شما نشان‌داده می‌شود. زمانی که آن فلش‌بک را می‌بینید ممکن است با خودتان بگویید: چقدر خوب می‌شد اگر قسمت اول بازی با گرافیک قسمت دوم ساخته می‌شد. حالا این ایده به واقعیت تبدیل شده است.

تفاوت‌های نسخه ریمستر و ریمیک فقط به بالارفتن میزان رزولوشن، فریم‌ریت یا بهترشدن تکسچرها خلاصه نمی‌شود و قضیه خیلی بیشتر از این حرف‌ها است. بگذارید اول از همه وضعیت فنی بازی را مخشص کنم. 5 گزینه گرافیکی برای بازی درنظر گرفته شده است که سه گزینه از آن‌ها با‌توجه به قابلیت‌های تلویزیون شما فعال می‌شود:

1-حالت Fidelity با رزولوشن 4K واقعی و 30 فریم برثانیه

2-حالت Performance با رزولوشن 4K متغیر یا 1440P و 60 فریم بر ثانیه

3- حالت Fidelity با نرخ 40 فریم برثانیه *برای نمایشگرهای 120 هرتزی*

4-حالت Fidelity بدون محدودیت فریم‌ریت *برای نمایشگرهای 120 هرتزی با ویژگی VRR*

5-حالت Performance بدون محدودیت فریم‌ریت *برای نمایشگرهای 120 هرتزی با ویژگی VRR*

با این حال فرقی نمی‌کند بازی را در چه‌حالتی اجرا می‌کنید، در تمامی گزینه‌ها گرافیک و جزئیات بازی یکسان است. امکان تغییر FOV دوربین هم در بازی وجود دارد. اما تفاوت اصلی زمانی مشخص می‌شود که وارد بازی می‌شوید. چیزی را که خواهید دید همچنان مثل زمان PS3 نمی‌توان باور کرد. جزئیات بصری، نوپردازی‌ها، سایه‌زنی‌ها، بازتاب‌ها و انیمیشن چهره شخصیت‌ها کاملا از نو ساخته شده‌اند و چندین پله از نسخه ریمستر بازی بالاتر قرار دارند. فقط کافی است همان صحنه اول بازی‌را با نسخه ریمستر مقایسه کنید تا میزان تغییرات برایتان مشخص شود. در بعضی از سکانس های بازی هم استودیو Naughty Dog سنگ تمام گذاشته و جزئیات بیشتری‌را به محیط های بازی اضافه کرده است. این موضوع باعث شده تا قدم‌زدن و گشت وگذار در دنیای آخرالزمانی The Last of Us باورپذیرتر و لذت‌بخشتر از قبل باشد.

قسمت اول The Last of Us در چهار فصل مختلف دنبال می‌شود که هر فصل زیبایی‌های خاص خودش را دارد. فرقی نمی کند در کدام قسمت بازی باشید اما در فصل پاییز و زمستان جزئیات بازی بیشتر خودنمایی می‌کنند. مخصوصا ردپای همه چیز که در برف می‌ماند. به طور کلی هم محیط‌‌های بازی بسیار متنوع هستند و مدام می‌خواهید از این محیط های پرجزئیات عکس بگیرید.

با Dualsense همه چیز را حس می‌کنید!

زمانی که صحبت از کنترلر PS5 می‌شود بسیار سخت است که احساسم را راجب Dualsense به بقیه منتقل کنم، بدون دردست گرفتن این کنترلر خیلی نمی‌توانید درکی از آن پیدا کنید. به عنوان مثال سازندگان می‌گویند که قطرات باران را در دسته حس می‌کنید اما این حرف چه معنیایی دارد؟ آیا واقعا در دسته باران می‌آید؟ دو موتور Haptic در دسته وجود دارند یک نوع پالس صوتی خاص ایجاد می کنند که اینگونه می‌توان انواع حس های مختلف را دردستانتان تجربه کنید. در طول بازی Dualsense واکنش‌های مختلفی نشان داد اما باز هم با توضیح دادن نمی‌‌توانم منظورم را بیان کنم، با این‌حال چند تا از این موارد را نام می‌برم. قدم زدن کاراکتر در دسته حس می‌شود، قطرات باران و بارش برف و طوفان را می‌فهمید، موقع شنا کردن موج‌های آب‌را در دسته حس می‌کنید، موقع اسب‌سواری پستی و بلدی های زمین حس می‌شود، هنگام تیرزدن حس شلیک ‌کردن هراسلحه با یکدیگر متفاوت است و درنهایت قسمت مورد علاقه من جایی است که به یک زرافه می‌رسید و آن‌را نوازش می‌کنید. البته که Haptic feedback به تنهایی در اینجا نقش بازی نمی‌کند و Adaptive triggers هم به کمک آن می‌آید. تمامی اسلحه های بازی میزان لگد متفاوتی با یکدیگر در تریگرها اینجاد می‌کنند و این موضوع برای تیر وکمان هم صدق می‌کند. بهترین استفاده از Adaptive triggers هم در دی ال سی Left Behind اتفاق می‌افتد جایی که الی و رایلی با تفنگ آب‌پاش همدیگر را خیس می‌کنند. به طور کلی تجربه بازی با کنترلر Dualsense در یک سطح دیگری قرار دارد وباید آن‌را تجربه کنید تا متوجه آن شوید.

داستانی آشنا با رنگ و بویی تازه

شاید اکثر جامعه گیمرها‌ داستان The Last of Us را حفظ باشند یا حداقل یکبار آن‌را بازی کرده‌اند، برای همین شاید پرداختن به داستان بازی نکته خاص و جدیدی نداشته باشد. اما نمی‌توان جادوی داستان این بازی را از کسی مخفی کرد. چه نکته‌ای در نسخه ریمیک وجود دارد که باعث می‌شود شما همچنان با تماشا کردن مرحله ابتدایی بازی اشک از چشمانتان سرازیر شود؟ چرا داستان این بازی همچنان ارزش تجربه کردن دارد؟ غیر از گرافیک بهبود یافته نسخه ریمیک اصلی‌ترین دلیل آن تغییر کردن انیمیشن های صورت کارکترها است که باعث شده احساس هرشخصیت 10 برابر بیشتر به شما منتقل شود. علاوه بر آن مدل صورت بعضی از شخصیت های جانبی در بازی به طور کلی عوض شده‌است و سازندگان آن‌ها را از اول موشن کپچر کرده‌‌اند.

مورد دیگری که نسبت به بازی اصلی و ریمسترد تغییرکرده‌است کاتسین‌های بازی است. تمامی میان‌پرده‌های نسخه اصلی از پیش رندرد شده (Pre rendered) بودند اما اینبار تمامی میان‌پرده‌ها به صورت همزمان (Real time) پردازش می‌شوند که بیش ازپیش به باورپذیرتر شدن داستان کمک می‌کند. اگر تا به حال این عنوان را تجربه نکرده‌اید داستان The Last of Us بسیار برایتان تاثیرگذار است، حتی اگر چندبار این بازی‌را روی PS3 و PS4 تمام کرده باشید بازهم در PS5 برایتان تازگی دارد.

کلیکرها ترسناک‌تر از همیشه هستند

شاید درمورد قابلیت 3D Audio کنسول PS5 و چیپست Tempest آن شنیده باشید. قابلیتی که می‌تواند بیشتر از 100 منبع صدای مختلف را از یکدیگر تفکیک کند و حتی به یک هدست استریو معمولی هم صدای سه بعدی بدهد. در The Last of Us Part 1 این کار به خوبی هرچه تمام‌تر انجام شده است. چقدر از صدای کلیکرها در بازی اصلی می‌ترسید؟ آن میزان از ترس را به توان 2 برسانید چراکه اینبار دقیقا می‌فهمید کلیکرها از چه سمتی به شما حمله می‌کنند یا صدایشان از کجا می‌آید. غیر از این مورد صداهای محیط به خوبی از یکدیگر تفکیک شده‌اند و بیش از پیش شمارا در محیط بازی غرق می‌کند. به شما توصیه می‌کنم برای تجربه بازی حتما از یک هدست خوب استفاده کنید.

بهبود در گیم‌پلی،فیزیک و هوش مصنوعی

خوشبختانه تفاوت این ریمیک فقط به گرافیک و صدا خلاصه نمی‌شود و شاهد بهبود های ریز و درشتی در گیم‌پلی هستیم. اگر قسمت دوم را بازی کرده باشید می‌دانید که موارد بسیار زیادی در مکانیک های گیم‌پلی اضافه شده بود، برای همین سازندگان تصمیم گرفتند برخی از این موارد را در The Last of Us Part 1 استفاده کنند. یکی‎از این مکانیک‌ها کشتن Infected ها در حالتی است که پای آن‌ها قطع شده و به صورت سینه‌خیز به شما حلمه می‌کنند. در این حالت شما می‌توانید باز زدن دکمه Melee آن‌ها با پا بکشید. حتی قابلیت گرفتن دشمن‌های انسان در بازی وجود دارد و می‌توانید با تیرزدن به پای آن‌ها برای چند ثانیه دشمن را Stun کنید و با دکمه مثلث آن‌‌ها را بگیرید. در این حالت هم امکان تیرزدن به دشمن های دیگر وجود دارد هم می‌توانید دشمنی که گرفتید را همان لحظه بکشید. پازل های گاوصندوق نسخه دوم که باید با تشخیص صدای قفل‌ها آن‌ها را حل می‌کردید در اینجا هم حضور دارند.

اما قابلیت‌هایی مثل درازکشیدن یا مخفی شدن در چمن که در قسمت دوم وجود دارند به نسخه ریمیک وارد نشده‌اند. ممکن است دلیل اینکار این باشد که حس اصلی و کلاسیک قسمت اول حفظ شود.

با این‌حال همچنان جا برای بهبود وجود داشت و حداقل باید قابلیت جاخالی دادن را به بازی اضافه می‌کردند. لزوم وجود این تغییر به این دلیل است که حس‌ کلی مبارزات قسمت اول کندتر از قسمت دوم است، به طور خاص هم کنترل شخصیت جول کندتر از الی است و در بعضی از صحنه‌ها کارشما برای فرارکردن از Infected کمی مشکل می‌شود. اگر امکان جاخالی دادن به بازی اضافه می‌شد می‌توانست خیلی به Pace مبارزات کمک کند و شاهد گیم‌پلی سریعتری بودیم. درحال حاضر نبود این قابلیت یک نکته منفی حساب می‌شود. اما از گیم‌پلی که بگذریم به فیزیک بازی می‌رسیم. به لطف افزایش قدرت پردازشی کنسول PS5 سازندگان توانستند تعداد اشیای تخریب‌پذیر درمحیط را زیاد کنند و به طور کلی فیزیک تخریب‌پذیری بهتر شده است. برای مثال بیشتر شیشه‌های داخل بازی تخریب‌پذیر شده‌اند یا ستون‌های ساختمان ‌ها حالا با دقت بسیار بیشتری تخریب‌ می‌شوند و درنهایت شاهد قطع شدن تک تک اجزای بدن دشمنان دربازی هستیم. البته این موارد بیشتر جنبه ظاهری دارند و روی گیم‌پلی بازی تاثیر ندارند. و اما بیشترین تغییر درهوش‌مصنوعی دشمنان مشاهده می‌شود که به‌شدت باهوشتر شده‌اند. سازندگان از سیستم هوش‌مصنوعی قسمت دوم برای بازی استفاده کرده‌اند که باعث شده دشمنان وقتی به حضور شما شک می‌کنند یکدیگر را صدا بزنند. یا درمبارزات می‌توان دید که دشمنان نسبت به نسخه اصلی و ریمسترد، از استراتژی‌های متفاوتی برای حمله به شما استفاده می‌کنند و به طور کلی حملات Aggressive خاص خود را دارند. این موارد باعث شده که حس‌کلی مبارزات در بازی بسیار بهتر از قبل به نظر برسند.

درآخر 70 دلار می‌ارزد یا خیر؟

شاید تمامی مواردی که به شما گفتم برای برچسب 70 دلاری بازی کافی نباشند اما درنظر داشته باشید که محتواهای جدیدی هم به نسخه ریمیک اضافه شده است که ارزش تکرار بازی را بالا می‌برد. در ابتدای کار The Last of Us Part 1 شامل بازی اصلی و محتوای داستانی Left Behind می‌شود که تمامی درجه سختی بازی‌های قبلی‌را به همراه دارند (البته تروفی های مربوط به درجه های سختی حذف شده‌اند). علاوه بر درجه سختی Grounded و حالت New Game Plus که در نسخه ریمسترد وجود داشتند حالت Permadeath هم به بازی اضافه شده‌است که با آن می‌توانید مهارت‌های خود را به چالش بکشید. مثل قسمت دوم هم شاهد تنظیمات زیادی در منوی Accessibility هستیم که برای افراد معلول و ناتوان درنظر گرفته شده‌است تا آن‌ها هم بتوانند از بازی لذت ببرند. همچنین یک حالت Speed run برای بازی درنظر گرفته شده‌است.

اگر در سریع تمام‌کردن بازی‌ها مهارت خاصی دارید حتما این حالت را امتحان کنید. همچنین فیلترها و ماد های مختلفی برای گیم‌پلی وجود دارند که درجهت تنوع می‌توانید از آن‌ها استفاده کنید. در بخش کانسپت آرت‌ها هم شاهد موارد جدیدی هستیم. حتی قابلیت تغییر لباس و اسکین اسلحه به بازی اضافه شده است. شما بعد از تمام کردن بازی می‌ توانید به تمامی این موارد در قسمت Extras دسترسی داشته باشید.

تمامی این موارد دست به دست هم داده‌اند تا قیمت 70 دلاری بازی ‌را توجیه کند. با این‌حال تنها موردی که 70 دلاری بودن بازی را زیر سوال می‌برد حذف شدن بخش چندنفره Factions از بازی است که در نسخه ریمسترد وجود داشت. البته که می‌دانیم بازی چندنفره جداگانه‌ای با اسم The Last of Us Factions دردست ساخت است که در سال 2023 عرضه می‌شود. احمال دارد این بخش چه برای دارندگان Part 1 چه برای دارندگان Part 2 رایگان عرضه‌ شود اما نبود این بخش درحال حاضر یک نقطه‌ ضعف به حساب می‌آید. اما با تمامی نکات گفته شده تجربه این نسخه‌را برای همه توصیه می‌کنم، فرقی هم نمی‌کند که قبلا The Last of Us را بازی کرده‌اید یا برای باراول می‌خواهید این عنوان را تجربه کنید. در هردوحالت The Last of Us Part 1 شما را شگفت‌زده می‌کند.