طی یک دهه اخیر در کنار پیشرفت‌های گوناگونی که در بازی‌های رایانه‌ای به وجود آمده، شاهد تغییرات آهسته‌ای در ذائقه گیمرها از بازی‌های تک نفره داستان محور به سمت بازی‌های آنلاین بوده‌ایم و این یک حقیقت انکارناپذیر است. بررسی دلایل این موضوع خود بحث مفصلی است که در حوصله این مطلب نمی‌گنجد اما می‌توان گفت که یکی از دلایل مهم آن، تجربه‌های فوق العاده‌ای بود که اولین بازی‌های این حوزه برای ما ساختند. سری بازی Left 4 Dead یکی از همین آثار است که البته بعد از تغییر رویه شرکت Valve همراه سایر بازی‌های این شرکت به فراموشی سپرده شد. خوشبختانه استدیو توسعه دهنده این بازی یعنی Turtle Rock (با نام سابق Valve South) در همان اوایل کار با جدا شدن و اعلام استقلال از Valve توانست به حیات خود ادامه دهد و عناوین مختلفی نظیر Evolve را ارائه کند. اما یکی از پروژه‌های هیجان انگیز این استدیو که طی روز‌های اخیر در دسترس قرار گرفته، به نوعی دنباله معنوی بازی محبوب L4D است که با نام بازی Back 4 Blood شناخته می‌شود. حال قصد داریم تا به بررسی این بازی بپردازیم و ببینیم آیا این بازی می‌تواند موفقیت‌های گذشته را برای این استدیو زنده کند یا خیر. با ما در گیمین‌گرویتی همراه باشید.

پشت به پشت هم برای کشتن زامبی‌ها

بازی Back 4 Blood در سبک تیر اندازی اول شخص (FPS) و با تمرکز بر حالت چند نفره است که در فضایی آخرالزمانی و تلاش برای بقا در سیل عظیمی از زامبی‌ها که در این بازی به نام رایدرها (Riders) شناخته می‌شوند، جریان دارد. این بازی دارای دو حالت بازیکن در برابر بازیکن (PvP) و بازیکنان در برابر هوش مصنوعی (PvE) است. بخش PvP به دلیل عدم توازن قدرتی مناسب بین گروه زامبی‌ها و انسان‌ها چندان موفق عمل نکرده و معمولا هم بازیکنان زیادی در آن پیدا نمی‌شوند. اما مهم‌ترین بخش این بازی PvE است که طی یک داستان چهار بخشی (Act) روایت می‌شود. در این داستان با یک گروه چهار نفره حرفه‌ای طرف هستیم که به جهت مبارزه با رایدرها، پاکسازی مناطق مختلف و ایجاد پناهگاه‌های امن با ارتش در حال همکاری هستند. در طول روایت داستانی خبری از اتفاقات عجیب و غیر منتظره نیست و صرفا باید مأموریت‌هایی که به شما محول می‌شود را انجام داده و به بخش بعدی بروید. هر چند شاید این داستان و نحوه روایت آن به شدت پیش پا افتاده و حتی به عنوان یک بازی در سال 2021 غیر قابل قبول باشد اما به نظر می‌رسد که داستان پردازی و روایت قوی چندان برای توسعه دهندگان ملاک نبوده و هدف اصلی آن‌ها صرفا ایجاد بستری ساده است که در آن عنوانی چند نفره با محوریت همکاری تیمی شکل بگیرد؛ که انصافا این امر به بهترین شکل ممکن در Back 4 Blood پیاده سازی شده و ما شاهد عنوانی هستیم که کار تیمی در آن اهمیت زیادی دارد و در کنار آن هم می‌تواند لحظات جذاب و سرگرم کننده را برای مخاطب بسازد.

البته ناگفته نماند که ضرورتی بر انجام بازی به صورت چند نفره تیمی نیست و شما می‌توانید به صورت انفرادی هم بازی را تجربه کنید که در این صورت سایر اعضای تیم شما به صورت ربات‌های هوش مصنوعی (Bot) حضور خواهند داشت. هر چند این روش به اندازه انجام بازی با دوستان خود لذت بخش نخواهد بود اما به نظرم بازی به اندازه کافی پتانسیل دارد که انجام آن به صورت انفرادی هم می‌تواند شما را راضی نگه دارد.

تجربه‌ای آشنا

همان‌طور که در بخش مقدمه هم اشاره کردیم این بازی یک دنباله معنوی برای عنوان خاطره انگیر Left 4 Dead محسوب می‌شود که توسط سازندگان همین بازی ساخته شده است؛ بنابراین شباهت بی حد و اندازه ساختار و مکانیزم بازی Back 4 Blood نسبت به این عنوان چندان عجیب به نظر نمی‌رسد. مراحل B4B دقیقا همانند L4D به صورت خطی و از یک اتاق امن (Safe Room) آغاز و به یک اتاق امن دیگر در سمت دیگر نقشه ختم می‌شود. در طی مراحل هم باید با اتکا بر کار تیمی (چه بازیکنان واقعی و چه هوش مصنوعی) مسیر خود را از بین هزاران رایدر (یا همان زامبی‌ها) باز کنید و یا گاهی اوقات در برابر لشکری که به سوی شما می‌آیند مقاومت کنید. شباهت‌های این دو بازی به همین جا ختم نمی‌شود؛ حتی تعداد، نوع اسلحه‌ها و لوازمی که می‌توانید طی بازی با خود داشته باشید هم بسیار مشابه با بازی L4D است. البته این موضوع با توجه به اینکه L4D یک بازی قدیمی محسوب می‌شود لزوما بد نیست؛ زیرا برخی مخاطبان جدید با این بازی آشنایی کاملی ندارند و قطعا B4B یک تجربه‌ متفاوت برایشان خواهد بود و از طرفی برای مخاطبان قدیمی هم تجربه‌ها و خاطرات نوستالژیک این بازی در قالب یک عنوان به روز زنده خواهد شد.

یکی از امکانات جالب بازی این است که در ابتدای هر مرحله دشمنان پیش روی شما از طریق کارت‌هایی شانسی به نام Corruption Cards (به معنای کارت‌های چرک یا فساد) معرفی و تشریح می‌شود؛ بنابراین نوع دشمنان و استراتژی که در برابر آن‌ها باید اتخاذ کنید با هر بار تکرار می‌تواند نسبت به قبل متفاوت باشد. به عنوان مثال در یک مرحله ممکن است شما با رایدرهای معمولی مواجه شوید اما با تکرار همان مرحله رایدرهای جهش یافته به سراغ شما بیایند. علاوه بر این Back 4 Blood در سایر بخش‌ها هم از هوش مصنوعی برای ایجاد امکانات تصادفی طی مراحل استفاده می‌کند و در واقع به جز روایت داستانی و طراحی نقشه هر مرحله می‌تواند تجربه‌ای متفاوت را اعم از دشمنان، اسلحه‌ها و یا امکانات دیگر در برابر بازیکن قرار دهد. به نظرم این موضوع به طور چشمگیری جلوی تکراری شدن بازی را گرفته، در حالی که اگر قرار بود بر اساس طرحی از پیش تعیین شده مراحل تکرار شوند بازی تبدیل به عنوانی یک بار مصرف شده و حتی در همان مراحل ابتدایی کار هم ارزش خود را از دست می‌داد. اما به هر حال خوشبختانه توسعه دهندگان با روش‌های ساده‌ای این مشکل را حل کرده و شخصا هم تا انتهای بازی چندان احساس تکراری شدن پیدا نکردم.

در کنار این موارد، بازی کارت‌های دیگری را نیز در اختیار شما می‌گذارد که بر اساس آن‌ها می‌توانید توانایی‌های خود، یا اعضای تیم را تقویت کنید. به عنوان مثال میزان سلامتی بیشتر، امکان دویدن بیشتر، حمل مهمات بیشتر و غیره از جمله این کارت‌ها هستند. به طور کلی می‌توان گفت که سیستم‌ کارت‌ها بخش مهمی برای تقویت و ارتقاء توانایی‌های شما است که با انجام مراحل می‌توانید امتیاز کسب کرده و با آن کارت‌های جدیدی را تهیه کنید.

اسلحه‌ها در Back 4 Blood تنوع خوبی دارند به طوری که می‌توان گفت به راحتی هر نوع سلیقه‌ای را پوشش می‌دهد، همچنین امکانات خوبی برای شخصی سازی هر اسلحه هم وجود دارد اما متاسفانه نحوه شخصی سازی‌ها چندان جالب نیست و در هر مرحله محدودیت‌های زیادی را برای شما ایجاد می‌کند به طوری که ممکن است چندین مرحله زمان ببرد تا بتوانید اسلحه مورد انتظارتان را آماده کنید. اما خوشبختانه این موضوع به لطف گان پلی هیجان انگیر و جذاب این بازی بر روی تجربه شما تأثیر زیادی نخواهد داشت و می‌توان از آن تا حد زیادی چشم پوشی کرد.

به طور کلی بخش گیم‌پلی Back 4 Blood را می‌توان نسخه‌ای به روز شده و با کیفیت از عنوان محبوب Left 4 Dead دانست که قطعا طرفداران این بازی را ساعت‌ها به خود جذب می‌کند؛ البته اگر سرورهای نه چندان جالب بازی این اجازه را به شما بدهد. متاسفانه یکی از مشکلات مهم این بازی بخش آنلاین آن است که حداقل طی تجربه‌ای که داشتم چندان موفق به پیدا کردن بازیکنان دیگر نشدم و تنها سه بار این امکان فراهم شد که آن هم تنها یک بار موفق به پایان رساندن مرحله شدم و در دو مورد دیگر در بین بازی ارتباط با سرور قطع شد. اگر خواهان انجام این بازی به صورت چند نفره هستید، پیشنهاد می‌کنم این بازی را به صورت گروهی تهیه کنید و با دوستان خود به انجام آن بپردازید که علاوه بر لذت دو چندان آن، با مشکلات بخش آنلاین هم مواجه نشوید.

زیبا اما مخوف

یکی از نقاط قوت Back 4 Blood را می‌توان وجود محیط‌های متنوع دانست. محیط‌هایی که هر کدام به طور مستقل سعی در انتقال فضای تاریک آخرالزمانی به مخاطب دارند. این امر به لطف استفاده از موتور گرافیکی Unreal Engine 4 به طور قابل قبولی انجام شده و ما شاهد گرافیک محیطی با کیفیت بالا در همه ابعاد هستیم؛ نورپردازی فوق العاده زیبا در کنار صداگذاری‌های محیطی این عنوان نیز باعث شده تا فضای تاریک و وهم انگیز دنیای بازی بیش از پیش جذاب‌تر و هیجان انگیزتر به نظر برسد. در کنار این موضوع توسعه دهندگان با پیاده سازی انیمیشن‌های جذاب و هوش مصنوعی قوی رایدرها توانسته‌اند بازی را بیش از پیش باورپذیرتر کنند. البته این موضوع چندان برای شخصیت‌های قابل بازی صادق نیست! انیشمین‌های ساده در کنار هوش مصنوعی نه چندان قوی شخصیت‌های همراه شما (البته در حالت تک نفره) باعث می‌شود تا بر روی تجربه کسب شده اثری هر چند کم اما منفی داشته باشند. شاید اگر این بازی به صورت تک نفره و با تمرکز ویژه بر بخش داستانی ساخته می‌شد با یک شاهکار در سبک ترسناک مواجه می‌شدیم.

همچنین ذکر این نکته نیز ضروری است که رفتار و دیالوگ‌های این شخصیت‌ها در طول بازی باعث شده تا نه تنها این عنوان در طبقه بازی‌های ترسناک قرار نگیرد بلکه گاهی اوقات از آن به عنوان یک بازی طنز (فان) بشناسیم که البته به نظرم این موضوع هم در نوع خود جالب و یکی از نقاط قوت این بازی محسوب می‌شود.

البته باید توجه داشت که با ورود کنسول‌های نسل نهم انتظارات برای گرافیک‌های واقع گرایانه بیش از پیش شده اما واقعیت این است که هنوز به طور کامل وارد نسل جدید نشده‌ایم و اغلب بازی‌هایی که عرضه می‌شوند همچنان از گرافیک‌های رده بالای نسل هشتمی بهره می‌برند. Back 4 Blood هم از این قاعده مستثنی نیست؛ و با وجود چشم نواز بودن گرافیک کلی بازی همچنان با یک بازی میان نسلی طرف هستیم که بیشتر به سمت نسل هشتم تمایل دارد.