دلایل بسیاری وجود دارند که برای سومین عنوان سری Company of Heroes هیجان‌زده باشیم. به گفته‌ی سازندگان این عنوان RTS که پس از سال‌ها دوباره مهمان خانه‌های طرفداران سبک استراتژی خواهد شد، در سال‌های اخیر توسعه‌ی خود و در پشت درهای بسته از فیدبک مکرر عده‌ای طرفداران منتخب بهره‌مند بوده. بنظر می‌رسد سازندگان قصد دارند نه تنها تجربه‌ی بخصوص نسخه‌ی اول را بازآفرینی کنند، بلکه با اضافه کردن عناصر نوبتی عنوان سوم را به جهشی برای این سری تبدیل کنند. در این مقاله از تجربیاتمان از نسخه‌ی پیش از آلفای بازی صحبت خواهیم کرد؛ با گیمین‌گرویتی همراه باشید.

اینبار میدان نبرد ما نه دشت‌های سرسبز فرانسه و نه زمین منجمد روسیه است. در CoH 3 برای نخستین بار شاهد حمله‌ی متحدین به ایتالیا هستیم که به گفته‌ی سازندگان به دلیل حضور کمرنگش در بازی‌های جنگ‌جهانی انتخاب شده است. شما به عنوان سربازان انگلیسی، آمریکایی یا نیروی متحدی از هر دو کنترل این جبهه را به دست خواهید گرفت و از ابتدا تا انتها تمامیت این عملیات را رهبری خواهید کرد. این کار به لطف جدیدترین و هیجان‌انگیزترین ویژگی بازی یعنی بخش نقشه‌ی کمپین آن ممکن است.

اگر پیش از این سری بازی‌های توتال وار را تجربه کرده باشید، بخش کمپین CoH 3 فوراً برایتان آشنا خواهد بود. در این بخش شما با نقشه‌ی پرجزییاتی از ایتالیا روبرو خواهید شد که شهرها، روستاها، جاده‌ها و جنگل‌ها به همراه نیروهای شما و دشمن، بر روی آن پراکنده شده‌اند. همچنین این نقشه با مرکزیت نقاط استراتژیک مثل شهرها یا فرودگاه‌ها، به مناطق مختلف تقسیم شده است که کنترل‌شان وظیفه‌ی اصلی‌تان در این بخش است. به این منظور، باید با هدایت هوشمندانه گروهان و یگان‌های ویژه‌ی خود، مناطق ایتالیا را در گیم‌پلی نوبتی فتح و حفظ کنید.

در این نسخه، اصلی‌ترین مهره‌های در اختیار بازیکن در بخش کمپین گروهان و یگان‌های ویژه بودند. هر گروهان حکم بدنه‌ی اصلی ارتش‌تان را داشته و در صورت مواجهه با گروهان دشمن، یک نبرد RTS را شروع می‌کند. در عوض یگان‌های ویژه می‌توانند به صورت مستقل عمل کرده یا به یک گروهان متصل شوند، ولی نتیجه‌ی درگیری‌های مستقیم‌شان در خود نقشه کمپین محاسبه می‌شود. هر دو این گروه‌های نظامی انواع خود را دارند، بطوری که گروهان ممکن است نیروهای هوابرد یا عملیات ویژه باشند و یگان‌های ویژه می‌توانند از نیروهایی مثل ضدتانک یا امداد تشکیل شده باشند. لازم به ذکر است که گروهان‌هایی که سلامتی کمتری در بخش نقشه‌ی کمپین دارند توانایی محدودتری از استفاده از توانایی یگان‌های ویژه‌ی همراهشان یا پشتیبانی‌های هوایی و دریایی دارند.

قرار دادن این مهره در مکان مناسب نیز از مهم‌ترین عناصر بخش نقشه‌ی کمپین این بازی به شمار می‌رود. برای مثال، جاده‌ها حرکت سریع مهره‌هایتان را ممکن می‌کنند ولی ممکن است مین‌گذاری شده باشند و در صورت برخورد با نیروهای دشمن شما را در موقعیت ضعیف‌تری گرفتار کنند. در عوض جنگل‌ها نه تنها مقداری پوشش دفاعی برای نیروهایتان فراهم می‌کنند، بلکه امکان پنهان شدن و قافل‌گیر کردن دشمن را نیز فراهم می‌کنند. اگر دقت کرده باشید، می‌بینید که این مکانیک مستقیماً از سیستم پناه‌گیری بخش RTS بازی الهام گرفته شده و خوش‌بختانه در عمل نیز به خوبی در بخش کمپین آن پیاده شده است.

حال که درک بهتری از طراحی بخش نقشه‌ی کمپین داریم، زمان آن رسیده که نگاهی ریزبینانه‌تر به ویژگی‌های گیم‌پلی آن داشته باشیم. اولین نکته‌ای که توجه من را در این بخش جلب کرد این بود که برخلاف اکثر بازی‌های نوبتی، در CoH 3 شما پس از پایان هر نوبت منابع جدید دریافت نمی‌کنید؛ در عوض برای دریافت و توزیع این منابع باید تا ۳ نوبت منتظر بمانید. به این ترتیب باید منابع کنونی خود را بر حسب نیاز جیره‌بندی کنید و مراقب باشید مناطق حیاتی مثل بندرها را از دست ندهید. بنظر می‌رسد این فلسفه‌ی طراحی عمق تاکتیکی بازی را افزایش دهد و تجربه‌ای مخصوص این عنوان و مطابق با اصول‌های جنگ‌افزار ارائه دهد.

ویژگی مهم دیگری که در نقشه‌ی کمپین یافت می‌شود وجود مکان‌های استراتژیک مثل بنادر یا فرودگاه‌هاست. تصرف این مناطق انتخاب‌های تاکتیکی‌تان را افزایش می‌دهد و در عوض مالکیت آن‌ها توسط نیروهای دشمن کار را برایتان دشوارتر خواهد کرد. برای مثال فرودگاه‌ها اجازه‌ی ساخت اسکادران‌های جنگنده یا بمب‌افکن را می‌دهد که هم در نقشه‌ی کمپین و هم در نبردهای RTS قابل استفاده هستند. بنابراین تصرف و بهره‌گیری هوشمندانه از این مکان‌های تاکتیکی از اهمیت بسیاری برخوردار است. در این نسخه‌ی بازی، هدف تصرف شهر مونته کاسینو بود که بسته به اینکه چه میزان توانایی پشتیبانی دشمن را تضعیف کرده باشید دشوارتر یا آسان‌تر بود.

از بخش کمپین که بگذریم به نبردهای RTS می‌رسیم که شاید برای طرفداران این سری از اهمیت بیشتری برخوردار باشد. به گفته‌ی سازندگان هدف‌شان در این بخش بازآفرینی گیم‌پلی پیاده‌نظام-محوری بوده که در اولین CoH شاهد آن بودیم. خوش‌بختانه در عمل نیز محوریت پیاده‌نظام تا حد بسیاری حفظ شده؛ حتی برای گروهان زرهی. پیاده‌نظام نه تنها برای فتح نقاط کلیدی نقشه الزامی هستند، بلکه برای اسکورت تانک‌ها و محافظت در برابر پیاده‌نظام مجهز به سلاح ضدتانک نیز کاربرد دارند. همچنین تانک‌های قدرتمند تنها توسط گروهان با تجربه که آن را در درخت مهارتشان باز کرده‌اند، قابل استفاده هستند که باز اهمیت پیاده‌نظام را در اکثر نبردها افزایش داده است. البته این مسائل گیم‌پلی را یکنواخت نمی‌کنند چراکه عوامل دیگری مانند یگان‌های ویژه‌ای که هر گروهان را همراهی می‌کنند نیز در روند مبارزه مؤثر هستند.

نکته‌ی دیگری که در رابطه با نبردهای RTS وجود دارد انواع مراحل موجود است. می‌توان این مبارزات را به دو دسته‌ی مأموریت‌های از پیش تعیین شده و درگیری‌های اورگانیک تقسیم کرد. هرگاه وارد نبردهایی شوید که به صورت آبجکتیو برایتان مشخص شده‌اند، نبرد مشابه مراحل کمپین عناوین گذشته خواهد بود. شما اهدافی خاص مطابق شرایط حاضر دارید و دیالوگ‌های مرتبط را خواهید شنید. در عوض نبردهایی که به صورت اورگانیک در نقشه‌ی کمپین روی می‌دهند شما را وارد یک نبرد Skirmish می‌کنند. این نبردها بسته به اینکه در حال دفاع یا حمله هستید و اینکه در چه مکانی وارد مبارزه شده‌اید تغییر می‌کنند اما از همه نظر کلی‌تر هستند. برای مثال در این نوع مراحل ممکن است صرفاً مأمور شوید تا زمان مشخصی از چند نقطه‌ی کنترل دفاع کنید. با توجه به اینکه نتیجه‌ی نهایی این مبارزات تأثیر مستقیمی بر روند بازی در بخش نقشه‌ی کمپین داشت، این مبارزات مفرح‌تر از بخش Skirmish به تنهایی هستند اما طبیعتاً مأموریت‌های از پیش تعیین شده همچنان جذاب‌ترند.

تا اینجای کار Company of Heroes 3 توانسته پتانسیل زیادی نشان بدهد. اضافه کردن بخش نقشه‌ی کمپین نوید این را می‌دهد که بخش تک‌نفره‌ی بازی همیشه ارزش بازی کردن داشته باشد. در بخش RTS نیز شاهد بازگشت به ریشه‌ها و بهبود فرمول گیم‌پلی عناوین قبلی هستیم و می‌توان انتظار مبارزات سرگرم‌کننده و نفس‌گیر را داشت. البته این نسخه از بازی از مشکلات فنی بسیاری مانند کیفیت اجرای بسیار پایین، نبود برخی آیکون‌ها و وجود باگ‌های متعدد رنج می‌برد که می‌بایست تا زمان انتشار بازی رفع شوند. خوش‌بختانه این نسخه از بازی پیش از آلفاست و باتوجه به نوآوری‌های موجود و تشویق مشارکت طرفداران می‌توان آینده‌ی خوبی برای این بازی پیش‌بینی کرد. این بازی برای کاربران رایانه‌های شخصی منتشر خواهد شد و هنوز تاریخ انتشار مشخصی ندارد.