“دنیایی در مرز نابودی که موجودات جهش‌یافته در آن جولان می‌دهند و شما باید قهرمانش باشید و همه را نجات دهید.” این می‌تواند توصیفی برای تعداد بسیاری از عناوین نقش‌آفرینی با عناصر آخرالزمانی باشد اما عنوان Biomutant با اینکه در بطن ماجرا یک عنوان جهان‌بازِ قهرمان‌محور دیگر است، اما از لحن و ظاهری منحصربه‌فرد بهره‌مند است که خود را در اولین نگاه از دیگر عناوین مشابه جدا می‌کند. اکنون و پس از گذشت بیش از یک سال از انتشار اولیه‌ی این عنوان، به Biomutant فرصتی دیگر داده شده که با کنار زدن مشکلات تکنیکی، روی کنسول‌های نسل جدید نقاط قوت خود را نشان دهد. با نقد و بررسی Biomutant همراه گیمین‌گرویتی باشید.

اولین چیزی که باعث می‌شود Biomutant هویت متفاوتی نسبت به دیگر عناوین جهان‌باز داشته باشد، موجودی است که با آن این ماجراجویی را آغاز می‌کنید. در ابتدای بازی شما می‌توانید شخصیت خود را که می‌تواند حیوانی از گونه‌های مختلف باشد را بسازید. می‌توانید ویژگی‌های ظاهری یک گربه را به شخصیت خود اضافه کنید یا اینکه بیشتر خصوصیات یک راسو را داشته باشید یا حتی جثه شخصیت خود را مثل یک موش خلق کنید! با ساخت شخصیتی ترکیب شده از انواع حیوانات، اولین قدم نقش‌آفرینی در دنیای Biomutant را برمی‌دارید.

با این حال پس از اینکه بازی خود را معرفی کرده و ماجرای خود را آغاز می‌کند، آن حس تازگی تا حدودی رنگ می‌بازد. داستان بازی تماما از طریق تعامل با شخصیت‌هایی که در طول نقشه با آنها آشنا می‌شوید روایت می‌شود و دیالوگ‌هایی که با آن سر و کار دارید بسیار خسته‌کننده و عاری از شادابی و خلاقیتی است که از ظاهر بازی می‌توان حدس زد. در واقع کلمات خسته‌کننده‌ای که از زبان شخصیت‌هایی با طراحی عجیب و جالب جاری می‌شود، آنقدر تعجب‌برانگیز است که انگار یک فرد حقوقی خشک و نچسب، این موجودات دوست‌داشتنی را به تسخیر خود درآورده است!

عنصر دیگری که باعث می‌شود دیالوگ‌ها و به طور کلی داستان بازی به شدت ملال‌آور باشد، رویکرد روایی کاملا اشتباه برای استفاده از یک راوی برای تمام تعامل‌ها و رویدادهای بازی است. صدایی که به طور مکرر برای همه شخصیت‌ها آن را می‌شنوید و جملاتی که می‌توانست از زبان خود شخصیت‌ها به روش‌های متفاوتی حتی فقط از طریق متن ارائه شود، با یک لحن یکسان توسط راوی ارائه می‌شود. از این رو روایت بازی به طور کامل با شکست مواجه می‌شود و نمی‌تواند به افراد مختلفی که در دنیای بازی با آنها آشنا می‌شود، شخصیت بدهد و ماموریت‌های اصلی و فرعی را به چیزی فراتر از یک چک‌لیست تبدیل کند.

از این نقطه است که متوجه می‌شوید باید یاد بگیرید از Biomutant لذت ببرید! در واقع آن روندی که خود بازی ارائه می‌کند را اصلا پیشنهاد نمی‌کنیم. بهتر است از تنظیمات مختلف و آزادی عملی که بازی در اختیار شما گذاشته است بهره بگیرید تا تجربه را به نفع خودتان دگرگون کنید و مواردی آزاردهنده را تا حد ممکن حذف کرده یا سراغش نروید. اولین قدم در این راه این است که به تنظیمات رفته و گزینه تکرار دیالوگ‌های راوی را تا جایی که دوست دارید کاهش دهید یا اینکه به طور کلی آن را از بازی حذف کنید! البته با اینکه باز هم در برخی کات‌سین‌ها صدای او را می‌شنوید، اما این کار باعث می‌شود به اندازه زیادی از تکرار و خسته‌کننده شدن بازی کاسته شود.

مورد بعدی که حتی خود بازی آن را به شما پیشنهاد می‌دهد روند تکراری شدن برخی مراحل مانند تسخیر پایگاه دشمنان است. پس از تسخیر 6 پایگاه و شکست دادن دو فرقه از دشمنان، بازی این پیشنهاد را به شما می‌دهد که بقیه پایگاه‌ها به طور اتوماتیک توسط لشکری که با آن متحد شده‌اید فتح شود و دیگر نیازی به حضور شما نباشد. پیشنهاد می‌کنیم حتما این مورد را انتخاب کنید چون روند تسخیر پایگاه‌ها به سرعت روی دور تکرار می‌افتد. این شامل بخش بزرگی از ماموریت‌های تسخیر پایگاه می‌شود و حتی خود بازی نیز می‌داند که پس از مدتی ماموریت جدیدی برای ارائه ندارد.

یکی از بهترین تمجیدهایی که می‌توان از Biomutant کرد، ترکیب مناسب عناصر نقش‌آفرینی و اکشن است. در واقع علاوه بر کنترلی که شما روی ظاهر و اعمال خود در بازی دارید، نحوه مبارزه و استفاده از فنون و ابزار مختلف نیز کاملا بر عهده شما است و می‌توانید سبک مبارزه خود را داشته باشید. تا حدی که ممکن است در طول تمام بازی نتوانید همه فنون و ابزارهای آن را امتحان کنید و به احتمال زیاد با روشی که خودتان با آن راحت هستید بازی را به پایان می‌رسانید. از این رو حتی پس از پایان بازی و با استفاده از حالت New Game+ باز هم محتوای قابل توجهی روبه‌روی شما است و می‌توانید سبک گیم‌پلی متفاوتی را نسبت به دفعه قبل امتحان کنید.

اما نکته ناامیدکننده این است که با وجود فنون رزمی متفاوت و ابزار گسترده‌ای که بازی در اختیار شما می‌گذارد اما هسته مبارزات چندان سرگرم‌کننده نیست. ضربات معمولا به آن شکلی که می‌خواهید بر دشمنان وارد نمی‌شود، انیمیشن‌ها اصلا قابل قیاس با عنوان بزرگ این سبک نیست و بعضا زشتی‌هایی را نمایان می‌کند و صداگذاری سلاح و دشمنان چندان شفاف و گوش‌نواز نیست. حتی DualSense نیز نمی‌تواند حس مبارزه در بازی را نجات دهد. با اینکه Biomutant از اکثر قابلیت‌های کنترلر PS5 استفاده کرده است و ضربات از میکروفون پخش شده و همینطور بازخورد آنها به دستانتان منتقل می‌شود، اما پیاده‌سازی آن دقیق نیست. برخی ضربات با تاخیر حس می‌شوند و تریگرها نیز حس خوبی از شلیک اسلحه‌ها منتقل نمی‌کنند.

دیگر بهبودهایی که در نسخه نسل نهمی این عنوان شاهدش هستیم نیز نتوانسته به طور بی‌نقصی تجربه بازی را ارتقا دهد. برای مثال در مود Performance که انتظار می‌رود 60 فریم به طور ثابت ارائه شود، در موقعیت‌های مختلفی شاهد افت فریم هستیم. این مخصوصا در مناطقی از بازی که دارای افکت‌هایی مانند رادیواکتیو یا گرمای سوزان در مناطق شمالی هستند بیشتر حس می‌شود. با این حال نمی‌توانیم نادیده بگیریم که در این نسخه تقریبا شاهد تجربه‌ای عاری از باگ هستیم و جزئیات گرافیکی بیشتری نیز در محیط و دشمنان قابل مشاهده است.

از نظر ظاهری به طور کلی محیط‌های بیرونی بسیار چشم‌نواز بوده و از رنگ‌بندی جذابی بهره‌مند است که گشت و گذار را در این جهان‌باز را لذت‌بخش‌تر می‌کند اما محیط‌های داخلی چنگی به دل نمی‌زند و معمولا شاهد ظاهری تکراری از غار‌ها و بخش‌های زیرزمینی تاریک هستیم. موسیقی نیز کیفیت ثابتی ندارد و بعضا شما را غرق بازی کرده و بعضا شما را از دنیای بازی خارج می‌کند یا با صدای راوی و دیالوگ‌ها تداخل پیدا می‌کند.

حالا سوال این است که چرا با وجود تمام این موارد هنوز هم می‌توان از Biomutant لذت برد؟ علاوه بر متفاوت بودن لحن بازی نسبت به دیگر عناوین جهان‌باز، از نظر امکانات و گجت‌هایی که بازی در اختیارتان می‌گذارد، با عنوان گسترده‌ای طرف هستیم. تمرکز بسیاری برای شخصی‌سازی در بازی وجود دارد و علاوه بر ظاهر خود، به طور کلی می‌توانید انتخاب کنید که شخصیت‌تان از چه قدرت‌های مربوط به جهش‌یافتگی برخوردار باشد یا از چه ابزارهایی برای مبارزه استفاده کند. همینطور می‌توان افزونه‌هایی به هر سلاح یا اجزای لباس خودتان اضافه کنید که به آن قدرت بیشتری می‌دهد و به طور آنی ظاهر آن را در داخل بازی تغییر می‌دهد.

هر چقدر در نقشه وسیع بازی پیش بروید و ماموریت‌های اصلی و فرعی را به پایان برسانید، به گجت‌ها و ابزار بیشتری برای دسترسی به محیط‌های بیشتر و جابه‌جایی سریعتر در محیط دسترسی خواهید داشت. می‌توانید داخل رباتی بپرید و بدون ترس به محیط‌های سمی وارد شوید، از یک قایق موتوری برای گشت و گذار در آب استفاده کنید یا اینکه از یک بالن جذاب برای سفرهای هوایی بهره بگیرید. با این حال حتی در این جنبه نیز مواردی وجود دارد که می‌تواند آزاردهنده باشد. برای مثال استفاده از قایق در هر آبی ممکن نیست و باید چندین بار در حالت‌های مختلف امتحان کنید تا موفق شوید قایق را فرابخوانید. این در مورد موجوداتی که از آن سواری می‌گیرید و همینطور بالن نیز صحت دارد و همیشه در هر جایی که بخواهید نمی‌توانید از آنها استفاده کنید و این به آزادی عمل بازی لطمه وارد کرده است و اجازه نمی‌دهد گجت‌ها و وسایل نقلیه در بازی به پتانسیل واقعی خود برسند.

از جابه‌جایی گفتم؛ اگر فکر می‌کنید به راحتی می‌توانید به Fast Travel بین مکان‌های مختلف بپردازید، سخت در اشتباه هستید. حتی با وجود اینکه لودینگ‌ها در این نسخه به کمترین زمان رسیده‌اند، جابه‌جایی دارای موارد آزاردهنده‌ی خود است. برای مثال اصلا عقلانی نیست که نتوانید در حالی که بر یک وسیله نقلیه سوار هستید، نتوانید به راحتی از طریق نقشه به جای دیگری منتقل شوید! در واقع حتما باید پیاده شوید تا این امکان فراهم شود! از طرف دیگر وقتی در محیط‌های داخلی هستید اصلا امکان جابه‌جایی به مناطق دیگر وجود ندارد و این یک سیستم منسوخ‌شده‌ای است که تجربه‌اش با یک سیستم قدرتمند و در نسل نهم اصلا قابل ‌قبول نیست.

نکات ریزی که باید با آن کنار بیایید در همین جا به پایان نمی‌رسد! رابط کاربری بازی یک آشفته‌بازار تمام عیار است. پر از منوهای مختلف و شلخته که برای ارتقا‌ها یا شخصی‌سازی و دریافت قدرت‌ها در آن انجام می‌شود و تا مدت‌ها شما را سردرگم می‌کند. در حالی که همه این موارد می‌توانست در قالب یک رابط کاربری ساده در یک یا دو صفحه ارائه شود. این نیز از جمله مواردی است که برای لذت بردن از تجربه بازی باید خود را با آن وفق بدهید. بنابراین Biomutant در قبال ارائه یک تجربه لذت‌بخش، از شما تحمل زیادی طلب می‌کند که از حوصله بسیاری خارج است.