از میان تمامی عناوینی که منبع الهامشان مجموعه‌ی فوق محبوب Grand Theft Auto به شمار می‌رود یا به طور صریح‌تر و مشخص‌تر کلون GTA هستند، Saints Row یک تفاوت اساسی دارد که همواره توانسته راه و مسیر خود را از GTA جدا کند و آن هم وجود پارودی و لودگی‌های (تعمّدی) فراوان در آن است! طنزی که خیلی جاها کار می‌کند و توانسته طرفداران فراروانی را برای خود دست و پا کند، و طبیعتا مخالفانی هم دارد.

پنجمین نسخه‌ی اصلی فرنچایز سینتس راو، به کل، تمام آنچه تا کنون ریسته بود را پنبه کرده و مجموعه را به طور کامل Reboot (بازآفرینی) می‌کند. شخصیت‌های جدید، داستان جدید و ریشه‌ای که برای طرفداران قدیمی مجموعه کمی عجیب و غیر منتظره به شمار می‌رود. با گیمین‌گرویتی همراه باشید.

ظرفیت 15 ساله؟

از نخستین عنوان مجموعه‌ی Saints Row که در در سال 2006 برای کنسول XBOX 360 عرضه شد تا کنون حدود 15 سال می گذرد و در این مدت 4 نسخه ی اصلی از سینتس راو منتشر شده است. با یک حساب سر انگشتی یعنی به طور میانگین هر 3 الی 4 سال شاهد یک نسخه از این مجموعه بوده ایم، حال و پس از تقریبا یک نسل استراحت و ارائه‌ی نسخه های ریمستر از شماره‌های پیشین، اولین چیزی که در مواجهه با Saints Row جدید _که هیچ شماره و عنوانی ندارد_ به ذهن می‌رسد چرایی و دلیل این ریبوت است. این که آیا اساسا عنوانی 15 ساله نیاز به ریبوت داشته؟ آن هم دقیقا زمانی که در سینت راو 3 و به دنبال آن سینتس راو 4 حسابی شخصیت‌ها پخته‌تر و پرداخته‌تر شده‌اند؟

Saints Row عنوانی جهان‌باز (Open-World) با زاویه‌ی دید سوم شخص و با تم گنگستری و پر از طنز و لحظات کمدی است که این استایل خود را همواره حفظ کرده است. شما در سینتس راو در قالب یک گروه گنگستری که به اقتضای داستان هر نسخه یا از خیلی پایین شروع می‌کنید و به بالا می‌رسید، یا اینکه اصلا بالا هستید و موضوعات مهمتری را هدایت و رهبری می‌کنید!

در سیتس راو جدید نیز همین تم وجود دارد. شما در نقش «رئیس» یک تیم جمع و جور تینیجری بازی خواهید کرد که در بازی The Boss شناخته خواهید شد!

مکررات تکراری

همان طور که گفته شد تم داستانی Saints Row کاملا آشنا است. این تم را نه تنها در مجموعه‌ی سینتس راو، بلکه در ده‌ها مدیوم دیگر نیز پیشتر دیده و خوانده‌اید و می‌توان گفت هیچ نکته‌ی جدیدی در خود ندارد. یک گروه جدید با اسامی جدید اما دغدغه های تکراری؛ حتی در فرم و تیپ شخصیت‌‌های سینتس راو یک عنصر بسیار آشنا به نظر می‌رسد و آن هم شباهت این تیم با تیم بازی Watch_Dogs 2 است!

نینا، ایلای و Kevin از لحاظ طراحی شخصیت دست‌چندمی‌ترین چیزی هستند که می‌توانستند خلق شوند! اما غلیرغم تکراری بودن، به طور کلی داستان سینتس راو آنچنان هم بد و به درد نخور نیست.

یک پارتی بسیار بزرگ در یک امارت که متعلق به Saint ها است در حال برگزاری است. فردی نزد شما آمده و وارد اتاقتان می‌شود که با شما دیدار کند؛ در این لحظه بازی به طور رسمی، با طراحی شخصیت اصلی توسط شما آغاز می‌شود. طراحی شخصیت اصلی همواره در سری Saints Row یکی از جذابیت‌های آن بوده و در این نسخه نیز از همیشه کامل‌تر و متنوع‌تر است و تقریبا قادر هستید هر شخصیتی را خلق کنید! قابلیت جذابی نیز در این قسمت در نظر گرفته شده که می‌توانید شخصیت (رئیس) خود را با سایر پلیرها در سراسر دنیا به اشتراک بگذارید یا این که از شخصیت قابل بازی آن‌ها در بازی خود استفاده کنید! من خودم یک زمان زیادی را با جان ویک (!!!) صرف بازی کردن و گشت و گذار در بازی کردم!

پس از طراحی شخصیت اصلی و در پی یک اتفاق، مهمانی خراب شده و در سکانس انتهایی همین کات‌سین در حالی که شما را درون قبری گذاشته‌اند و رویتان خاک می‌ریزند، بازی به ماه قبل فلش بک می‌زند تا چگونگی رخ دادن این حادثه و مجموعه اتفاقاتی که به اینجا ختم شده را بازگو کند. خیلی هم بد نیست… و برای کسی که Saints Row دوست دارد همین بهانه نیز کافی است تا یک دور بازی را به انتها برساند!

پس از شروع بازی متوجه می‌شوید که هنوز گروه Saints یا قدیس‌ها تشکیل نشده است؛ با پیشروی در بازی و در یکی از ماموریت‌ها یک کلیسا (که بعدا به همان امارت لاکچری سینتس تبدیل می‌شود!) را تیم ما به عنوان مقر در نظر گرفته و اسم Saints را نیز در همان لحظه انتخاب می کنند. لحظه انتخاب این اسم، یکی از سکانس‌های زیبای بازی به شمار می‌رود. در طول ماموریت‌ها کم‌کم با روحیات اعضای تیم آشنا می‌شوید و به دغدغه‌ها و مشکلات آن‌ها می پردازید. پیشتر در نسخه‌ی چهارم نیز چنین چیزی را تجربه کرده بودیم. از آنجایی که شخصیت اصلی بازی خود شما هستید و عملا دارای شخصیت‌پردازی نیست، تمامی بار شخصیت‌پردازی Saints Row را افرادی که با آنها تعامل دارید بر عهده دارند. مجموعا و با درنظر گرفتن این که در Saints Row فقط قرار است خوش‌گذرانی کنیم و آنچنان هم چیزی را جدی نگیریم این داستان کاملا کافی و مناسب به نظر می‌رسد.

قدیس های کهنه

متاسفانه اما چیزی که تیشه به ریشه‌ی این عنوان می زند اصل ماجرا است. گیم‌پلی و هسته اصلی آن هیچ و هیچ چیز جدیدی برای ارائه ندارد. تمامی ماموریت‌ها، گشت و گذارها، تعقیب و گریزها، ماموریت‌های جانبی، ست پیس‌ها حتی، تمامی را قبلا در همین سری تجربه کرده بودید. بدتر این که کیفیت ارائه آنها نیز کوچکترین تغییری نکرده است.

ماموریت های اصلی بازی دارای تنوع پایین‌تری نسبت به دو نسخه قبلی Saints Row هستند و این موضوع بسیار ناراحت کننده است. مقیاس نقشه بازی نیز در سال 2022 بسیار کوچک به نظر می رسد. Santo Ileso سرزمینی کویری و بسیار شبیه به تگزاس است. از این پتانسیل تنها در یک ماموریت بهره گرفته شده که در شنزار بین ماشینهای مختلف حرکت می‌کنید و دخل آدم‌های بد ذات را در می‌آورید.

ماموریت های بازی همانطور که گفته شد بسیار محدود و یکنواخت هستند و این امر برای یک عنوان Open World واقعا ناامیدکننده است. وضعیت مراحل فرعی از این هم بد تر است و اکثر آنها به انجام یک سری کار تکراری و به درد نخور که مشابه آن را چند دقیقه پیش در ماموریت اصلی انجام داده بودید خلاصه می شود. یکی سری ماموریت تحت عنوان Wanted یا تحت تعقیب نیز وجود دارد که جایزه آن شندرغاز پول است! سیستم تیر اندازی در Saints Row دست نخورده باقی مانده است و خبری از کاور گیری نیست.

البته یکی از نقاط قوت سینت راو همواره همین سیستم تیراندازه آزادانه و خوش‌دست آن بوده است که اینجا نیز حس بسیار خوبی را منتقل می کند. تنوع سلاح‌ها در بازی قابل قبول است و کم و کاست خاصی را در این زمینه احساس نخواهید کرد. سیستم ارتقا در بازی، دقیقا همان چیزی است که در نسخه های قبلی تجربه کرده بودید و هیچ نکته جدید و خاصی ندارد.

همچنین در حین مبارزات فینیشر‌ها (که با انیمیشن های خنده دار و اغراق آمیزی همراه هستند) برای مواقعی که خط سلامتیتان کم است بسیار کارآمد خواهند بود. مجموعه‌ی تمامی اینها برای دیوانه‌بازی‌ای که قرار  است راه بیاندازید مناسب و کافی است! درجه سختی بازی کاملا قابل دستکاری است. نه تنها می‌توانید از میان چند درجه سختی که به صورت پیش‌فرض برایتان در نظر گرفته شده یکی را انتختاب کنید بلکه، همان‌ها را نیز می‌توانید شخصی سازی کنید. رانندگی و فیزیک ماشین‌ها نیز بسیار شبیه نسخه های قبلی است که این موضوع نیز بسیار ناامید کننده جلوه می کند. این حجم از شباهت بین نسخه جدید Saints Row و نسخه های قبلی به خصوص سینت راو 3 و 4 و از طرفی ریبوت کردن این عنوان، یک پاراردوکس زشت و مجهول است.

قدیس های پیر

یکی دیگر از مواردی که این Reboot را غیرضروری و عجیب جلوه می‌دهد وضعیت گرافیکی بازی نسبت به عناوین پیشین آن است. بازی به حد غیر قابل انکاری شبیه نسخه قبلی خود است. انیمیشن‌ها تماما یکسان، مدلسازی‌های بسیار شبیه و آشنا و فیزیک مشابه قبل، تجربه Saints Row جدید را بیشتر شبیه یک عنوان عرضه شده با فاصله یک سال پس از سینت راو 4 و نه عنوانی برای کنسول‌های نسل جدید و از آن عجیب تر، Reboot شده کرده است. تنها در این میان، برخی نماها و نورپردازی‌ها پیشرفت خوبی کرده‌اند و تماشای آنها حس خوبی را منتقل می کند. آن هم پس از مدتی کاملا تکراری شده و باز هم این سوال برایتان مطرح خواهد شد که علت این ریبوت چه بوده است؟!

شمایل کلی بازی به هیچ عنوان شبیه یک عنوان نسب نهمی نیست. حتی بسیاری از عناوین نسل قبلی نیز در وضعیت بسیار بهتری نسبت به Saints Row قرار داشتند. چند حالت گرافیکی مختلف برای بازی در نظر گرفته شده است که می‌توانید بین رزولوشن بالاتر، جزییات بالاتر یا فریم ریت بهتر یکی را انتخاب کنید که از نظر فریم‌دهی و عملکرد (در کنسول Xbox Series X) وضعیت کلی بازی مناسب و خوب است. اما وجود برخی باگ‌های آزار دهنده مثل گیر کردن چرخ‌های ماشین در یک گارد ریل (!) که موجب از دست رفتن آن ماموریت شده و شما را وادار به تکرار آن می‌کند بسیار ناراحت کننده است.

موسیقی و صداگذاری بازی اما در وضعیت مناسب و خوبی قرار دارد و در این مورد مشکل خاصی دیده نمی‌شود؛ مجموعه‌ای شنیدنی و زیبا از موسیقی‌ که کاملا با حال و هوای کویری بازی و تم گنگستری آن همخوانی دارد. و البته هنرنمایی دوبلورهایی که کار خود را واقعا عالی انجام داده‌اند کاملا در این زمینه نمره قبولی دریافت می‌کنند.