اگر از زبان طراحی شماره پانزدهم از مجموعه‌ی پرطرفدار Final Fantasy خوشتان آمده باشد، و منتظر بودید که کار بعدی سازندگان این عنوان را ببینید حتما در جریان این موضوع هستید که سازندگان آن افرادی هستند که استودیوی Luminous Productions Co., Ltd. (株式会社ルミナス・プロダクション) را تشکیل داده‌اند و Forspoken بازی جدید این تیم تازه‌تاسیس است. از این رو شباهت بسیار زیاد فورسپوکن و فاینال فانتزی 15 انکارناپذیر است. با این توضیحات اما، آیا Forspoken توانسته خود را نزدیک به سطح FF XVI کند؟ با نقد و بررسی Forspoken همراه گیمین‌گرویتی باشید.

کلیشه‌ی بی‌حیا

احتمالا با داستان «آلیس در سرزمین عجایب» آشنا هستید؛ به عنوان یک طرفدار پر و پاقرص قصه‌ی آلیس در سرزمین عجایب، با تم دوگانگی دنیای افسانه‌ها (داخل چاله خرگوشی) و دنیای زمان حال، بسیار ارتباط برقرار می‌کنم و تکرار این روایت در مدیوم‌های مختلف برایم کهنه و تکراری نمی‌شود. چرا که دست راوی بسیار باز است؛ این که موضوع دنیا درون چه باشد؟ یا موضوع دنیای بیرون چه باشد؟ نحوه‌ی انتقال به دنیای درون چگونه است؟ ماهیت چاله خرگوشی خود نیز می‌تواند موضوعی جذاب باشد.

داستان بازی Forspoken از همین متد پیروی می‌کند. دختر کم‌بضاعتی به نام Frey (با نقش‌آفرینی بازیگر بریتانیایی خانم Ella Balinska)، در نیویورک کنونی، که دادگاه به او آزادی مشروط می‌دهد، ناگهان خود را در دنیایی فانتزی و خیالی به نام Athia می‌یابد. عطیه خود درگیر جنگ با موجودات اهریمنی است. دیری نمی‌گذرد که Frey متوجه حضور یک النگوی سخنگو (!) در دستانش می‌شود که بسیار ورّاج است و دائم در طول بازی با یکدیگر دیالوگ برقرار می‌کنند. فری، تنها هدفی که دارد خروج از عطیه و بازگشت به جهان کنونی است. و این را در گروی اتفاقات و ماجراجویی خاصی می‌بیند.

روایت و حجم اتفاقات در بازی بسیار زیاد است و پرداختن به تمامی این موضوعات ساعت‌ها زمان می‌خواهد که دنبال کردن آن را به عهده‌ی کسی که تصمیم به بازی کردن Forspoken گرفته می‌گذارم! اما اگر بخواهیم در مورد Athia بیشتر صحبت کنیم، عطیه جهانی فانتزی و متشکل از چند اقلیم پهناور و پر از جادو و جنبل است! سرزمینی هزاررنگ و پر از آبشارهای بزرگ، دشت‌های وسیع، آتشفشانهای مخوف، و هیولاهای درنده و جادویی…

این متریال، اولین و دم‌دستی‌ترین چیزی است که از یک دنیای فانتزی در ذهن تصویرسازی می‌شود. این سرزمین به دست حاکمانی ستمگر به نام Tanta ها اداره می‌شود. این که دلیل تلپورت شدن به دنیای عطیه چیست نیز به یکی از همین تانتـا ها برمی‌گردد که مثلا قرار است یک توئیست بسیار جذاب باشد؛ اما حاصل کار یک داستان آب‌بندی شده، بی‌معنی و کاملا غیرقابل‌هضم شده که به هیچ عنوان چیز دندان‌گیر و ارضاکننده‌ای نیست. نیمه دوم بازی با ورود شخصیت‌های جدیدتر و پرداختن به آن ها تلاش شده تا پلیرها بیشتر با عمق (نداشته‌ی) این عروسک‌های متحرک و مصنوعی آشنا شوند؛ شخصیت‌هایی که جز یکی دو تا، عملا تعدادی عروسک بی‌اهمیت هستند که نه مرگ و زندگیشان براتان اهمیت دارد و نه سرنوشتشان.

پایان بازی نیز با یک انتخاب دوگانه میان «ماندن در Athia و تبدیل به قهرمان آنجا شدن»، و «برگشتن به نیویورک» به اتمام می‌رسد که به نظرم این پارت، بهترین قسمت داستان Forspoken است.

Frey در سرزمین فحش، عجایب و فحاشی…

اما ماهیت و کلیت قصه‌گویی و شخصیت‌پردازی بازی به شدت بی‌حیا و زننده است. بیایید کمی در مورد دیالوگ‌ها و خود شخصیت Frey در بازی Forspoken صحبت کنیم. فری، بدون اغراق، و تا جایی که حافظه‌ام یاری می‌کند، بددهن ترین و فحّاش‌ترین کرکتری است که دنیای بازی‌های یارانه‌ای به خود دیده است!!! تعداد استفاده از واژه‌ی FU** به طرز حیرت‌آوری بالا است. فری فقط به صرف این که بی‌سرپرست بزرگ شده، انقدر بددهن بار آمده است؟! یا این که یک دختر امروزی نیویورکی است؟

توهین‌آمیزترین بخش ماجرا همین است. با تقریب نسبتا خوبی فری به هر چیزی که در Athia وجود دارد یک دور «فحش مادر» می‌دهد و آن را بی نسیب نمی‌گذارد. تمامی هیولاها، درختان، مناظر و حتی آسمان و زمین و زمان! استفاده ی بسیار بی‌دلیل و زننده از واژگان رکیک، برای هر موجود جنبنده _و حتی غیر جنبنده!_ در Athia که از زبان Frey جاری می شود پس از گذشت مدتی مشمئزکننده می شود. از طرفی دیگر سرزمین Athia بسیار زیبا و خوش رنگ و لعاب است، در جهانی پر از افسون و افسون‌گری، این الفاظ بیشتر بیرون‌زدگیش را نشان می‌دهد و تنها کاری که برای Forspoken انجام داده است، بالابردن درجه سنی این عنوان و محروم کردن پلیرهای کمتر از 18 سال از بازی کردن آن است! شخصا اگر جای خانم Ella Balinska بودم، با خواندن این دیالوگ‌ها در این بازی با این جهان، از خیر این نقش می‌گذشتم! مشکل دیگری که در این مورد وجود دارد، فارغ از شخصیت‌های بازی که پیشتر اشاره شد اکثرا بی‌هویت، به‌دردنخور و با رفتارهای غیرانسانی و عروسکی هستند، تلاش بازی برای در چشم مخاطب فرو کردن این موضوع که این داستان یک الهام کامل از داستان آلیس در سرزمین عجایب است، حکم خودزنی و خودکشی را دارد. از رفرنس‌های مستقیم در بطن داستان که بگذریم، فری یک دفعه دلش هوس خواندن کتاب داستان آلیس می کند که با تعریفات و شخصیت‌پردازی فحاش و بد دهن او در ادامه هیچ سنخیتی ندارد. احتمالا این سطح افتضاح و پر از فحش و بد و بیراه تنها برای کسانی جذاب است که عاشق شنیدن این الفاظ هستند!

پارکور با چاشنی افسونگری

از فحش و الفاظ رکیک بازی که بگذریم، فورسپوکن (Forspoken) یک عنوان اکشن نقش‌آفرینی و فانتزی است که به طور کامل در مورد دنیای آن صحبت کردیم. Frey با سرعت بسیار بالا در Athia در حال گشت و گذار و حرکت است و به لحاظ پارکور و مکانیزم‌های حرکتی با عنوانی خوش‌ساخت و راحت روبرو هستیم. تنوع قابلیت‌های پارکور و توپوگرافی بازی کاملا به همدیگر می‌آیند و بدون هیچ مشکلی قادر خواهید بود به راحتی هرچه‌تمام‌تر از موانع گذر کنید. نقشه بازی بسیار بزرگ است و هر منطقه دارای شرایط خاص و منحصر به خود است که از جهت تنوع محیطی خیالمان را راحت می‌کند. ولی خالی بودن بخش عمده‌ای از محیط یک ضدحال اساسی و بدسلیقگی سازندگان است. مهمترین چیز اما در Forspoken که پس از خلق جهان بازی، مورد توجه سازنده قرار گرفته، سیستم مبارازت آن است. تعداد Spell ها و جادوها بسیار زیاد هستند که دستتان را در نبرد کاملا باز می‌گذارد؛ دشمنان بازی نیز در مقابل المان های بازی یا دارای نقطه ضعف هستند یا قوت. اما به جز نبرد با غولآخرها، معموما نبردهای شلوغی را تجربه خواهید کرد که به دلیلی تنوع دشمنان دائم در حال عوض کردن اسپل‌ها هستید که مبارزه، آن حس یکپارچگی و Flow مورد نظر و مطلوب را از دست می دهد.

هر یک از این جادوها را می‌تواند به هر شکلی که می‌خواهید آپگرید کنید که دارای درخت مهارتی منحصربه‌فرد خود هستند. نقشه بازی، رابط کاربری و منوهای بازی نیز خوب و آبرومندانه طراحی شده‌اند و برای عنوانی تا این حد شلوغ و متنوع، کاملا قابل قبول است. چیدمان دکمه‌ها نیز به همین خوبی است و به راحتی به تمامی قابلیت‌های خود دسترسی خواهید داشت.

در بازی تعداد زیادی شنل، طراحی ناخن(!) و گرنبند وجود دارد که از طریق لوت (Loot) کردن دشمنان و صندوق‌های خاص، به دست می‌آیند، که علاوه بر تفاوت‌های ظاهری، به لحاظ قابلیت با یکدیگر متفاوت بوده و برای بیلدهای مختلف گیم‌پلی مناسب هستند. به علاوه این که با Upgrade کردن قابلیت‌های Frey قادر خوهید بود خود این لباس‌ها و لوازم تزئینی را نیز بهبود ببخشید. به طور کلی می‌توان گفت مکانیزم‌های نقش‌آفرینی بازی، قابل قبول و در خدمت گیم‌پلی است، اما با توجه به تیم سازنده که خالق شماره‌ی پانزدهم سری فاینال فانتزی است، انتظار چیزی عمیق‌تر را داشتیم. تنوع مراحل اصلی و جانبی نیز خوب و مناسب است که به متنوع‌تر شدن بازی افزوده است. اهلی کردن گربه‌های جادویی، پیدا کردن آیتم‌های خاص، پاکسازی محیط، عکاسی از مناظر و غیره نمونه‌هایی از مراحل جانبی بازی هستند که وقتی در خلال نبردهای اصلی بازی که پر از غولآخرهای هیجان انگیز است به انجام آنها می‌پردازید، بالانس خوبی به OW بازی بخشیده است. اگر کمی سیستم مبارزات در فورسپوکن دقیق تر _در مقابل شلوغ‌تر کنونی_ بود می‌توانستیم با گیم‌پلی به مراتب درگیرکننده‌تری در مواجه باشیم. به عنوان حسن ختام این موضوع از درجه سختی خوب و بالانس بازی هم حیف است حرفی به میان نیاوریم و اشاره‌ای نکنیم، چرا که واقعا با عنوانی خوش ساخت در این قسمت روبرو هستیم که در آن نبردها کاملا عادلانه، نه آنچنان سخت و اذیت‌کننده و نه خیلی ساده هستند.

خوب، بد، زشت، بزرگ

احتمالا آن دموی تکنیکی اولیه‌ی بازی موسوم به Project Athia را به خاطر می‌آورید. ابتدا باید آن را فراموش کنید؛ زیرا بازی تا آن نمایش فاصله‌ی زیادی دارد و یک افت کیفی (دانگرید) کامل را تجربه کرده است. اما سوال این است که آیا همچنان Forspoken عنوانی زیبا از منظر گرافیکی به شمار می‌رود؟ پاسخ مثبت است.

نخستین چیزی که در فورسپوکن توجهتان را جلب می‌کند بزرگی مناظر و تنوع آن‌ها است. دورنماهای زیبا، رنگ‌های جذاب و پرعمق (به خصوص در تکنولوژی HDR) و زبان طراحی جذاب که از فاینال فانتزی 15 وام گرفته شده است. ترجیح می‌دهم از کلیت این مجموعه لذت ببرم تا با دموی تکنیکی «پروژه عطیه» مقایسه‌اش کنم و ناامید شوم!  طراحی شخصیت‌ها آنچنان چنگی به دل نمی‌زند و به جز خود Frey، صورت سایرشخصیت‌ها افتضاح است و کاملا داد می‌زند زمان صرف شده برای آنها چقدر در مقایسه با طراحی محیط پایین بوده است. انیمیشن‌ها بسیار ضعیف هستند، و به هیچ عنوان شباهتی به یک بازی انحصاری کنسول PlayStation 5 ندارند. مادهای گرافیک بازی (پرفورمنس / رزولوشن) از طرفی، متنوع هستند و هر گونه که دوست دارید می‌توانید به تجربه‌ی بازی بپردازید. لذت تجربه‌ی یک عنوان Open World با جهانی به این بزرگی در فریم ریت بالای 100 چیزی نیست که من شخصا از خیر آن بگذرم! هرچند رزولوشن و شفافیت پایینی را تجربه کنم. از باگ آنچنانی و اذیت‌کننده‌ خبری نیست و اگر بازی را دوست داشته باشید، به هر دلیلی، چیزی نمی‌تواند مانع لذت بردن شما شود. گل سرسبد جلوه‌های تصویری بازی به افکت‌های بسیار تماشایی ذرات معلق در هوا و جلوه های آتش و آب و غیره مورد اتفاده قرار گرفته در جادو‌ها اشاره کرد. به نظر می‌رسد سازندگان Forspoken از سرعت هارد بالای کنسول PS5 نیز به خوبی بهره گرفته‌اند، چرا که در کسری از ثانیه در نقشه بازی قادر به Fast Travel کردن هستید؛ اتفاقا در همین موضوع پس از فست ترول کردن یک دیالوگ مابین جناب النگو (!) و Frey وجود دارد که از این سرعت بالای طی‌الارض شگفت‌زده شده‌اند!

یک OST بسیار زیبا برای منوی اصلی این عنوان درنظر گرفته شده که هر بار وارد بازی می‌شدم ابتدا دقایقی آن را گوش می‌دادم و بعد به ادامه ماجراجویی‌ام می‌پرداختم! صداگذاری بازی در سطح قابل قبولی قرار دارد، علاوه بر خود فری، کار سایر دوبلورها نیز خوب است و نمره قبولی را دریافت می‌کنند. یک نکته‌ی منفی اما در این بین وجود دارد و آن هم قطع شدن ناگهانی موسیقی بازی در هنگاه گشت و گذار در محیط است؛ چند لحظه‌ای که تا پلی شدن آهنگ بعدی کمی توی ذوق می‌زند که بیشتر یک ایراد تکنیکی در این زمینه محسوب می‌شود؛ به جز این مورد، شاهد مجموعه‌ی زیبا از موسیقی‌های شنیدی در این عنوان هستیم که از یک عنوان با سازندگان ژاپنی همین انتظار می‌رفت.