با توجه به امکاناتی که نسل جدید از کنسول‌های بازی در اختیارمان قرار می‌دهد، خیلی از طرفدار‌ها کنجکاو‌ند تا قابلیت‌های نسل جدید را در عنوان‌های پیشین و مورد علاقه‌یشان از نزدیک ببینند و لمس کنند. جدا از این امر، با توجه به شرایط همه‌گیری که بسیاری از بازی‌ها حدود یک سال عقب افتاده‌اند، یکی از استراتژی‌های کمپانی‌ها ریمستر کردن عناوین قبلی برای کنسول‌های نسل جدید است که به عنوان مثال در مواردی کمپانی سونی ۱۰ دلار نیز از شما هزینه می‌گیرد. اما جدا از نکته‌هایی که بیان کردم، شاید بتوان این قبیل ریمستر‌های نسل ۹ را از طرفی بهترین موقعیت برای بازیکنانی دانست که از تجربه‌ی بعضی از عناوین شاهکار جا مانده‌اند. با من و گیمین‌گرویتی همراه باشید تا با هم بررسی کنیم که بازی Uncharted Legacy of Thieves collection تا چه حد از امکانات نسل جدید بهره گرفته است. و آیا ارزش تجربه‌ی این مجموعه برای بار دیگر وجود دارد؟ یا صرفاً برای کسانی توصیه می‌شود که برای بار اول خواهان تجربه‌ی بازی هستند.

مجموعه‌ی Uncharted حتی بین کاربران ایرانی نیز به خوبی شناخته شده و محبوب است و کیفیت بالای این مجموعه که با Uncharted: Drake’s Fortune در سال ۲۰۰۷ برای کنسول PS3 منتشر شد، پنهان نیست. من در این مطلب قصد بررسی المان‌های گیم‌پلی، داستان و نکاتی از این قبیل را ندارم و تمرکز این مطلب به مباحث اجرایی عنوان ریمستر تازه منتشر شده است که شامل Uncharted 4  و Lost Legacy است. اما خالی از لطف نیست تا یادی از خانم Amy Hennig کنیم که به عنوان خالق مجموعه‌ی آنچارتد انجام وظیفه کرده است. خانم هنیگ که سابقه‌ی کار در کمپانی نینتندو را دارد، همیشه ذکر کرده است که کارگردانی و روایت نسبت به گرافیک و جلوه‌های بصری اولویت دارند. اشاره‌ی خاص من به سابقه‌ی کار خانم هنیگ در نینتندو از آن جهت است که اثر انگشت متد گیم‌پلی بازی‌های نینتندو، حتی در مجموعه‌ی آنچارتد دیده می‌شود. که با اضافه شدن سلیقه‌ی شخصی ایشان، تبدیل به تجربه‌ای سینماتیک و درگیر کننده شده است.

Uncharted 4: A Thief’s end به تاریخ ۱۰ می ۲۰۱۶ منتشر شد و حکم پایانی برای داستان و ماجراجویی Nathan Drake دارد. تعریف و تمجید از این عنوان به شکل گسترده صورت گرفت و با امتیاز متای ۹۳، اکثریت انتظارات را برآورده کرده است. بازی‌ای با جلوه‌های بصری زیبا و واقع‌گرایانه، موسیقی جذاب، روایت درگیر کننده و سینمایی و همچنین بازیگری‌های فوق‌العاده. Uncharted 4 در زمان خودش هم، از منظر اجرایی و جلوه‌های بصری پیشرو بودن خود را ثابت کرد و قدرت سخت‌افزاری PS4  را نیز به رخ همگان کشید. حالا بعد از گذشت ۶ سال سونی تصمیم گرفت بار دیگر با جلو بردن ابعاد مختلف جلوه‌های بصری بازی، پیشرو بودن این عنوان را به یاد همگان بیاندازد و ارزش واقعی IP انحصاری خود را به رخ بکشد. لازم به ذکر است Uncharted: Legacy of Thieves collection مانند Ghost of Tsushima: Directors Cut محتوای جدید در دل ندارد و صرفاً پیشرفت‌هایی در زمینه‌ی اجرایی در این مجموعه‌ وجود دارد.

برای آن دسته از دوستانی که بازی را تا به حال تجربه نکرده‌اند، داستان بازی روایت دو برادر: Sam و Nathan است که در جستجوی گنجینه‌ی بزرگ دزد‌ دریایی افسانه‌ای Henry Avery هستند. و شاهد بازگشت Nathan از دوران به اصطلاح بازنشستگی به دوران ماجراجویی‌اش هستیم.

قبل از اینکه وارد مبحث اصلی مطلب شویم لازم به ذکر است که به راحتی، مانند عنوان‌های ریمستر قبلی برای PS5 می‌توان اطلاعات ذخیره شده از کنسول PS4 را وارد ورژن PS5 کرد. پس اگر خواستار ادامه‌ی ماجراجویی خود روی کنسول جدید خود هستید، این امکان مهیا است.

زمانی که ورژن جدید بازی به طور کامل روی کنسول PS5 شما نصب شد در اولین منوی بازی می‌توانید بین ۲ عنوان Uncharted 4 و Lost Legacy، یکی را انتخاب کنید و به ماجراجویی بپردازید. در منوی تنظیمات در بخش تصویر با توجه به امکانات مانیتور یا تلویزیون شما چند گزینه وجود دارد که به شرح و بسط آن‌ها خواهم پرداخت.

Fidelity Mode

اولین گزینه حالت Fidelity است. در این حالت بازی با وضوح تصویر 4K ۳۸۴۰* ۲۱۶۰ اجرا خواهد شد. اما همچنان نرخ فریم اجرایی بازی 30FPS است. در این حالت وضوح تصویر به نرخ فریم ترجیح داده شده است. و با توجه به زیبایی و واقعی‌ بودن جلوه‌های بصری آنچارتد، اگر صفحه نمایشی 4K داشته باشید، نوید زیبایی بیشتر به بازیکن داده شده. به سلیقه‌ی شخصی هر بازیکن مربوط است که بین وضوح تصویر و یا نرخ فریم، یکی را انتخاب کند. در این حالت تفاوت مشهود بین ورژن PS4 و PS5 در بافت محیط و سایه‌ها وجود دارد.

Performance Mode

گزینه‌ی بعدی که شاید مهم‌ترین هم باشد، Performance Mode است. ارزش واقعی این مجموعه‌ی ریمستر در این گزینه نهفته است. در حالت Performance، مانند ورژن PS4 Pro وضوح تصویر ۲۵۶۰*۱۴۴۰  به نمایش گذاشته می‌شود اما با تفاوت در نرخ فریم. در ورژن PS4 Pro بازی سعی می‌کند که 30FPS را در اختیار بازیکن قرار دهد، اما در این ورژن ریمستر PS5 با همان وضوح تصویر ما نرخ فریم 60Fps را داریم که در بازی‌‌ای اکشن-ماجراجویی، پر از صحنه‌های شلوغ مانند Uncharted 4، کاملاً به جا و مفید است. برشی از گیم‌پلی یا بهتر بگویم سکانسی از بازی، Nathan در حال تعقیب گروهی است برای کمک به برادرش و در این صحنه‌ی شلوغ مدام از کامیونی به جیپ دیگر می‌پرد و دنباله‌ی گیم‌پلی فوق‌العاده جذابی در کل رخ می‌دهد. این بازه‌ی زمانی گیم‌پلی را در نظر بگیرید. در ورژن PS4 Pro بازی به خوبی سعی می‌کند 30Fps را نگه دارد. و هیچ مشکلی از نظر اجرایی در این ورژن وجود ندارد. اما حالا در این ریمستر همان دنباله‌ی گیم‌پلی با نرخ فریم 60Fps اجرا می‌شود که تفاوت کاملاً مشهود است. لازم به ذکر است که Input Latency همچنان تا حدی در حالت Performance مانند Fidelity Mode، وجود دارد. اما همچنان تا حدی نیست که بشود به عنوان نکته‌ی منفی از آن یاد کرد.

Performance Plus

حالت دیگری که تنظیمات ریمستر در اختیار می‌دهد Performance Plus است. که در آن وضوح تصویر به ۱۰۸۰*۱۹۲۰ تقلیل یافته است اما در عوض نرخ فریم ۲ برابر می‌شود و بازی با 120Fps اجرا می‌شود. البته اگر صفحه نمایش شما بتواند این امکان را بر‌آورده کند، تفاوت خیره کننده است. حتی با قربانی شدن وضوح تصویر مطمئنم که برای بعضی از بازیکنان نرخ فریم اولویت بالایی دارد. نکته‌ی دیگری که در این حالت وجود دارد از بین رفتن Input Latency است. این حالت در حالت چند نفره‌ی بازی می‌توانست موثر واقع شود که متاسفانه در ورژن ریمستر حالت آنلاین وجود ندارد. لازم به ذکر است که در صحنه‌هایی که در محیط‌های باز قرار داریم یا صحنه‌ شلوغ است، افت نرخ فریم به چشم می‌خورد و از 120Fps پایین‌تر می‌آید، اما در کل بازی در ثابت نگه داشتن نرخ فریم موفق است.

حالا نوبت به موضوعی می‌رسد که به نظرم مشهود‌ترین و موثر‌ترین نکته‌ی این ورژن ریمستر بازی آنچارتد است؛ سرعت بارگذاری. ورژن PS4 Pro با هارد SSD در صحنه‌ای مشخص، حدود ۳۶ ثانیه در صفحه‌ی بارگذاری معطل می‌شوید. اما در ورژن PS5 به لطف هارد NVMe SSD، همان صحنه به مدت ۳ ثانیه بارگذاری می‌شود. در واقع در این ورژن ریمستر می‌توان گفت که اصلاً صفحه‌ی بارگذاری وجود ندارد و اگر ۳ ثانیه را در کنار ۳۶ ثانیه قرار دهید، تفاوت آنقدر هست که به ادعای من سندیت ببخشد. به طور کل اگر بازی‌ها را در نسل جدید تجربه کنید، بازگشت به نسل قبل واقعاً سخت است.

یکی از ویژگی‌های PS5، قابلیت خواندن فایل‌های فشرده است که به کمک این تکنولوژی به طور کلی حجم بازی‌ها در PS5 نسبت به PS4 کمتر است. این امر در Uncharted: Legacy of Thieves Collection نیز صادق است. Uncharted 4  در پلی‌استیشن ۴، ۱۰۸.۸ گیگابایت حجم داشت. اما در این ورژن جدید ۶۷.۳۴ گیگابایت در هارد درایو شما اشغال می‌کند و کل مجموعه نیز حدود ۸۰ گیگابایت است که حتی از Uncharted 4 در پلی‌استیشن ۴ کمتر است. این امر از آن جهت حائز اهمیت است که این روز‌ها ارزش فضای خالی درایو کنسول شما با توجه به قیمت هارد درایو‌های الحاقی، واقعاً ارزشمند است.

یکی از برتری‌های کنسول پلی‌استیشن ۵ دسته‌های Dual Sense است. با قابلیت‌هایی مثل Gyro, Haptic Feedback و Adaptive Triggers. تنها گلایه‌ی من از این مجموعه‌ی ریمستر نیر مربوط به این بخش است. در Uncharted: Legacy of Thieves Collection، بهره‌مندی از Adaptive Triggers به خوبی احساس می‌شود و بر تاثیر‌گذاری صحنه‌ها ودنباله‌های اکشن بازی بسیار موثر واقع شده، احساس هر شلیک AK زیر انگشت اشاره‌ی چپ، بسیار جذاب است. از Haptic FeedBack نیز نسبتاً به خوبی استفاده شده ولی در مقایسه با دیگر‌ عنوان‌های ریمستر، کمبود‌هایی احساس می‌شود. اما از همه مهم‌تر جای خالی صدا و آوا‌های جذابی که از بلند‌گوی کوچک روی دسته به گوش می‌رسد، احساس می‌شود. در Ghost of Tsushima: Directors Cut، صدای باد، چکاچک شمشیر‌ها از کنترلر، بُعد جدیدی از منظر احساس و هیجان، باز می‌کند که در این مجموعه جای خالی‌اش احساس می‌شود. اما همچنان خط‌کشی‌های Nathan در دفترجه‌اش با کیفیتی بهتر قابل لمس است. از قابلیت Gyro هم به طور کلی استفاده‌ای نشده که به نظر شخصی‌ام می‌توانست درب جدیدی از منظر گیم‌پلی باز کند.

قبل از جمع‌بندی نقد و بررسی اجرایی ریمستر آنچارتد، لازم به ذکر است قابلیت صدای 3D توسط بلندگو‌های تلویزیون، نیز در این مجموعه وجود دارد.