بیشتر از یک سال از عرضه‌ی کنسول‌های نسل جدید می‌گذرد و در این مدت بازی‌های متفاوت و خوش‌ساختی از سازنده‌های مختلفی در سراسر دنیا منتشر شده است. در این بین یکی از بازی‌های که خیلی از طرفداران کنسول PS5 و شرکت سونی منتظر عرضه شدن آن بودن ادامه‌ی سری Horizon بود. بازی Horizon Forbidden West قصد دارد تا همانند Zero Dawn، روایتی متفاوت از دنیایی که همه‌ی ما از آخرالزمان انتظار داریم را روایت کند؛ جایی که قبایل مختلف فارغ از جنگ و صلح، باید خود را آماده‌ی مواجه با خطراتی فراتر از حضور ماشین‌های عظیم‌الجثه و هوش مصنوعی کنند. پس با  گیمین‌گرویتی همراه باشید تا با فراز و نشیب‌های این دنیا بیشتر آشنا شوید.

استودیوی Guerrilla Games همواره سعی داشته تا از اشتباهات خود درس گرفته و روند رو به جلویی را در ساخته‌های خود پیش‌ بگیرد؛ اما به عقیده‌ی من این استودیو در داستان‌ سرایی دنباله‌ی بازی‌های خود همچنان با ضعف مواجه است؛ چیزی که پیش‌تر در نسخه‌ی سوم از سری Killzone نیز شاهد آن بوده‌ایم. در نگاه اول اگر بخواهیم که Forbidden West را از دیدگاه داستانی مورد کند و کاو قرار دهیم باید سطح انتظارات را کمی پایین بیاوریم زیرا داستان بازی کمی کلیشه‌ای و خسته کننده آغاز می‌شود. شروع بازی به حدود شش ماه بعد از وقایع نسخه‌ی اول باز می‌گردد و Aloy متوجه می‌شود که با از بین بردن Hades، همچنان زمین در معرض خطر است و به همین منظور برای مقابله با بحران به وجود آمده راهی سرزمین‌های غربی می‌شود تا راه چاره‌ای مجدد برای این مشکل جدید پیدا کند. این مقدمه بر داستان تا اواسط بازی همچنان کسل‌ کننده و یک نواخت پیش می‌رود اما هر چه جلوتر می‌روید با شخصیت‌های جدیدی آشنا می‌شوید که هر یک داستان جالب و جذابی دارند و از این رو بیشتر ترغیب به انجام مراحل اصلی بازی می‌شوید. یکی از نکات ممتاز در زمینه‌ی داستانی این نسخه جمع‌آوری گروهی از کارکترهای اصلی بازی و هدایت کردن آن‌ها به پایگاه اصلی Aloy و نزد Gaya است که این موضوع کم و بیش من را به یاد خاطرات Mass Effect 2 می‌انداخت که در نوع خود جالب بود. مثل همیشه شما قادر به انتخاب کردن موضوعات بحث کارکتر اصلی با دیگران در طول بازی نیز خواهید بود که البته به‌جز یک مورد که در روند داستانی تاثیرگذار بود در بقیه‌ی موارد بیشتر جنبه‌ی تجملی داشت. خوشبختانه در 2-3 ساعت پایانی بازی، شاهد فراز و نشیب‌های قابل قبولی در داستان بودیم که بدون تردید مهر تاییدی بر ساخت ادامه‌ای از این سری نیز خواهد داشت.

بدون شک در بازی‌های Open World، گیم‌پلی و مراحل جانبی نقش مهمی را ایفا می‌کنند. در Forbidden West گیم‌پلی تغییرات مثبتی داشته و مهمترین موضوع به تجهیزات جدید Aloy باز می‌گردد زیرا هر یک از آن‌ها خون تازه‌ای را در رگ‌های بازی تزریق کرده‌اند که به مرور و در طول بازی مورد استفاده قرار می‌گیرند. به عنوان مثال در اوایل بازی دستگاهی به نام Pullcaster را برای خود خواهید ساخت که به وسیله‌ی آن می‌توانید برخی موانع را جابه‌جا کنید؛ این موضوع گاهاً به تنوع در بخش پلتفرمینگ نیز کمک می‌کند. یکی دیگر از تجهیزات جالب بازی Shieldwing نام دارد که به نوعی اولین غنیمت جنگی مهم شما تلقی می‌شود. این وسیله در واقع یک سپر انرژی است که با فعال کردن آن می‌توانید از مرتفع‌ترین کوه‌های غرب ممنوعه به سلامت خود را به سطح زمین برسانید و همانند یک چتر نجات عمل می‌کند که کنترل آن برعهده شما خواهد بود. برای من یکی از بهترین اتفاقات بازی مرحله‌ای بود که Aloy برای باز پس گرفتن Poseidon مجبور به پیدا کردن خرابه‌های شهر رویایی لاس وگاس بود که بدون شک یکی از خاطره‌انگیزترین مراحل تاریخ بازی‌های کامپیوتری بود. در این مرحله وسیله‌ای به شما اهدا می‌شود که همانند یک ماسک غواصی کار می‌کند و به شما این اجازه را خواهد داد که در زیر آب شنا کرده و به گشت و گذار بپردازید. این شهر غرق شده کم و بیش مشابه به مدل واقعی لاس وگاس شبیه‌سازی شده بود و ماشین‌های عظیم و غول‌پیکری در آن وجود داشتند که هیجان بازی را در این بخش بسیار بالا می‌بردند.

یکی از شاخصه‌های اصلی این نسخه اضافه شدن ماشین‌های جدید و متنوع به بازی است که هر یک نیازمند استراتژی متفاوتی برای روبه‌رو شدن خواهند بود و به طور کلی همچون گذشته، برخی از این ماشین‌ها به اسید حساس هستند و برخی به الکتریسیته و یا حتی آتش؛ آشنایی با این تفاوت‌ها به راحتی و با استفاده از Focus Scanner قابل اجرا خواهد بود زیرا کافی است تا هر ماشین را چند ثانیه اسکن کنید تا با نقاط ضعف و قوت آن آشنا شوید و استراتژی خودتان را برای مواجهه با آن تیپ از ماشین‌ها انتخاب و بخاطر بسپارید. البته در تمامی نقاط بازی بیشه‌زارهایی وجود دارد که می‌توانید در میان آن‌ها پنهان شوید و ماشین‌ها را به صورت مخفیانه از پای درآورید تا از نبرد مستقیم با آن‌ها پرهیز کنید. متاسفانه یکی از مشکلات بازی به همین بخش معطوف می‌شود که شامل کمبود انیمیشن‌ طراحی شده است زیرا در اکثر مواقع، فارغ از اندازه و جثه‌ی ماشینی که قرار است از بین ببرید؛ Aloy به یک شکل ثابت و تکراری حمله‌ی خود را انجام می‌دهد که بعد از مدتی این موضوع خسته کننده خواهد شد. سلاح اصلی دیگر شما که همچون گذشته تا به انتهای بازی به آن وابسته خواهید بود کمان‌های Aloy است. این کمان‌ها هر یک تیرهای خاص و متفاوتی دارند که با توجه به اسکن شما از نقاط حساس در بدنه‌ی ماشین‌ها می‌تواند مورد استفاده قرار بگیرد و خیلی از مواقع در یک نبرد مجبور به استفاده از چندین تیر، و کمان‌های مختلف خود خواهید شد که این موضوع نبردها را جذاب‌تر از قبل می‌کند.

اگر به یاد داشته باشید یکی از مشکلات اصلی Zero Dawn به جمع‌آوری منابع باز می‌گشت و همیشه مجبور بودید که حجم قابل توجهی از منابع خود را در داخل صندوقچه‌های خودتان در مرکز هر شهر نگاه دارید. این مشکل در این نسخه با منتقل شدن اتوماتیک تمامی منابع اضافه به این مخازن حل شده است. این موضوع باعث می‌شود تا در صورت نیاز برای کرفت کردن تیر و تله‌های مخصوص با مشکلات کمتری مواجه شوید. یکی از نقاط قوت Forbidden West تنوع تله‌ها است که در شکل و شمایل مختلف می‌توانید از آن استفاده کنید. خلاقانه‌ترین تله‌ی بازی یک تله‌ی عمودی است که در صورت عبورماشین‌های پرنده‌ از نزدیکی آن، فعال می‌شود و باعث سقوط آن‌ها به واسطه‌ی انرژی الکتریکی خواهد شد؛ این موضوع تا حد زیادی باعث تقویت نیروی تهاجمی شما علیه ماشین‌های پرنده شده است که یکی از چالش‌های اصلی نسخه‌ی اول بازی بود. البته این تنها سلاح جدید شما نیست و اگر در نحوه‌ی تیراندازی به ماشین‌های غول‌پیکر با دقت عمل کنید به راحتی می‌توانید سلاح‌های سنگین آن‌ها را از بدنشان جدا کرده و سپس مورد استفاده قرار دهید که یکی از بخش‌های مورد علاقه‌ی من تیراندازی با این تفنگ‌ها بود. همچنین در این نسخه‌ سیستم آپگرید بازی بسیار پیشرفت کرده و تکامل یافته است و به راحتی می‌توانید مهارت‌های Aloy را در زمینه‌های مختلف از جمله تیراندازی، مبارزات تن به تن، هجوم‌های مخفیانه، سیستم سلامت و استفاده‌ی مستقیم از ماشین‌ها ارتقا دهید. البته لازم به ذکر است که به عقیده‌ی من بزرگترین مشکل این بخش عدم آموزش صحیح و آسان برخی از آپگریدها و توضیحات طولانی آن‌ها بود و سیستمی همانند بازی God of War به شیوه‌ی بهتر و ملموس‌تری اطلاعات را در اختیار بازیکن قرار می‌دهد و این موضوع باعث می‌شود تا بازیکن تجربه‌ی بهتری را از انجام بازی دریافت کند که متاسفانه در Forbidden West این موضوع با چالش‌هایی همراه بود.

یکی دیگر از تغییرات مثبتی که Guerrilla Games در این نسخه ایجاد کرده به بهبود سیستم مبارزه با انسان‌ها باز می‌گردد. در Forbidden West تنوع قبایل باعث شده تا با گونه‌های متفاوتی از انسان‌ها مبارزه کنید و حتی در اواسط بازی گونه‌ی جدیدی از انسان‌ها نیز در بازی حضور پیدا می‌کنند که به طور کل نحوه‌ی این شکل از مبارزات را دستخوش تغییراتی خوشایند و البته چالش‌برانگیز خواهند کرد. جالب است که بدانید برای اولین بار در این سبک از بازی‌ها شما می‌توانید بخش‌هایی از بازی را به صورت دو نفره انجام دهید؛ این سیستم جدید که Co-Pilot نام دارد به شما اجازه می‌دهد تا پس از کنترل بر ماشین‌ها و به اصطلاح Override کردن سیستم مرکزی آن‌ها، به کمک دو Dualsense، بازی را ادامه دهید. در این مکانیزم در واقع یکی از بازیکنان کنترل ماشین را بر عهده دارد و تمرکز خود را معطوف به طی کردن مسیر خواهد کرد و بازیکن دیگر نیز شخصیت Aloy را هدایت می‌کند و در همین حین می‌تواند با تمرکز بیشتری به مبارزه با ماشین‌های بپردازد. حال که صحبت از Dualsense شد بد نیست به استفاده‌ی بهینه از این کنترل نیز اشاره‌ای داشته باشیم. همچون گذشته برای باز کردن پنل اصلی بازی و مشاهده‌ی نقشه می‌توان از پد لمسی دسته استفاده کرد و یا با یافتن فایل‌های صوتی مخفی، می‌توانید صدای آن را از اسپیکرهای دسته گوش دهید. البته در هنگام استفاده از Shieldwing و یا Pullcaster و حتی در طول مبارزات شاهد استفاده‌ی بهینه از پتانسیل‌های این کنترل نیز خواهید بود. همچنین به جای استفاده از آنالوگ‌ برای هدف‌گیری می‌توانید به کمک سیستم Motion و یا همان حرکتیِ Dualsense، اقدام به هدف‌گیری کنید که در نوع خود جالب و البته شیوه‌ای متفاوت برای بازی کردن است.

قابلیت‌های جدید Aloy به واقع در پیشرفت این نسخه‌ در زمینه‌ی پلتفرمینگ نیز کمک بسیاری داشته و حتی این موضوع با وجود برخی المان‌های پلتفرمینگ در میدان نبرد بیش از پیش به چشم می‌آید زیرا این سیستم مبارزه در برخی از Boss Fightها نیازمند مهارت بالا در استفاده‌ی به موقع و پریدن به ارتفاعات و دوری کردن از ماشین‌ها است که حضور پررنگ این بخش را بیش از پیش به رخ می‌کشد. اما متاسفانه در برخی بخش‌ها سیستم پلتفرمینگ کمی خسته کننده و تکراری می‌شود. این موضوع توام با وجود باگ‌های ریز و درشت در این بخش و عدم توانایی در بالا رفتن از تمامی کوه‌ها و تپه‌ها، باعث ضعف در جذب مخاطب و به‌طور کلی بخشی از گیم‌پلی کلی Forbidden West می‌شود. البته این موضوع به لطف منظره‌های بی‌نظیر و متنوع که شامل محیط‌های ساحلی، جنگلی، کوهستانی و کویری در انواع و اقسام آب و هوا از جمله آفتابی، ابری و بارانی و حتی برفی می‌شود؛ کمتر به چشم می‌آید. به طور کلی این محیط‌های متنوع با وجود مراحل جانبی متفاوت و چالش‌برانگیز به راحتی می‌تواند ساعت‌ها شما را غرق در ویرانه‌های ایالات غربی امریکا همچون کالیفرنیا و نوادا و در شهرهایی نظیر لاس‌وگاس و سان‌فرانسیسکو کند تا در اعماق آن به جست و جو بپردازید و از رازهای نهفته در آن پرده بردارید.

در این نسل، بازی‌های زیادی را نمی‌توان نام برد که علاوه بر کیفیت بالا در زمینه‌ی هنری، با قدرت تمام در بخش تکنیکی نیز عمل کرده باشند. طرفداران قدیمی استودیو Guerrilla Games نمایش خیره‌ کننده‌ی Killzone 2 در نمایشگاه E3 را هیچ‌گاه از خاطر نمی‌برند و این استودیو یک بار دیگر نشان داد که به واسطه‌ی موتور قدرتمند Decima، می‌تواند عناوینی را تولید کند که بسیاری از کمپانی‌های بازی سازی دیگر از انجام آن عاجز هستند. به عقیده‌ی من بیشترین پیشرفت را می‌توان در جزییات خیره کننده‌ی چهره و صورت کارکترهای بازی مشاهده کرد که علاوه بر بروز احساسات به شیوه‌های گوناگون، به خوبی و با دقیق‌ترین جزییات طراحی و ساخته شده‌اند. البته از محیط‌های عظیم و به طور کلی متنوع Forbidden West نیز نباید غافل شویم که با ریزه کاری‌های فوق‌العاده هنری و البته هوشمندانه، همچون یک اثر هنری شما را محو تماشا خواهد کرد. گاهاً در برخی از قسمت‌ها و بخصوص در بخش‌های کویری و ساحلی، نورپردازی بازی به قدری حرفه‌ای کار شده است که این موضوع حس عجیب و نابی را به شما منتقل می‌کند؛ گویی که به راستی در آن محیط قرار گرفته‌اید. نکته‌ی جالب توجه در این زمینه سرعت بارگذاری بسیار پایین دنیای بزرگ Forbidden West است که به لطف سخت‌افزار قدرتمند PS5، این امر در کمتر از 2 ثانیه به وقوع می‌پیوندد.