نسخه فیزیکی این بازی توسط فروشگاه معتبر دنیای نو در اختیار سایت گیمین‌گرویتی برای نوشتن نقد قرار داده شده است.

دو عنوان Super Mario Galaxy بازی‌های پلتفرمر سه بعدی فوق شاهکاری بودند که به لحاظ اهمیت در این ژانر، کمترین آثاری حتی به آن‌‌ها نزدیک می‌شوند؛ منتها برای طرفداران ماریو، بعد از این دو بازی انتظار می‌رفت که سری از جریان خطی خود فاصله گرفته و به فضای بازی‌هایی مانند Super Mario 64 و Super Mario Sunshine—و جریان نیمه خطی و بازتر گیم‌پلی آن‌‌ها—نزدیک شود. این اتفاق البته نیفتاد و در سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۳ دو بازی Super Mario 3D Land برای ۳DS و Super Mario 3D World برای Wii U کاملا خلاف جهتی که انتظار می‌رفت حرکت کرده و یکی از خطی‌‌ترین بازی‌های سری ماریو در ژانر پلتفرمر سه بعدی را به ارمغان آوردند. این موضوع برای Super Mario 3D World خیلی گران‌‌‌تر تمام شد. عرضه بازی روی کنسول نه چندان محبوب Wii U و کم محلی طرفداران نسبت به بازی باعث شد علی رغم کیفیت فوق العاده بالای اثر و تحسین منتقدان، آن گونه که باید و شاید تحویل گرفته نشود.

حال ۷ سال بعد، روی کنسول فوق محبوب سوییچ و بعد از عرضه Super Mario Odyssey که به بسیاری از انتظارات طرفداران پاسخ داد، باید دید آیا فرصت دوباره‌ای که به Super Mario 3D World داده شده توانایی این را دارد تا ارزش کامل اثر را بیرون بکشد؟ با گیمینگ گرویتی همراه باشید تا مروری بر ریمستر این عنوان داشته باشیم.

برخلاف اکثر عناوینی که نینتندو از Wii U به Switch پورت و ریمستر کرده، این بار Super Mario 3D World یک پورت خشک و خالی نیست. جدا از تغییرات ریز و درشت در بازی اصلی، یک کمپین به شدت متفاوت در قالب Bowser’s Fury نیز به بازی اضافه شده. ابتدا بهتر است در مورد خود بازی اصلی صحبت کنیم.

Super Mario 3D World بیشتر از این که یک ماریوی سه بعدی باشد، یک هیبریدی از ماریوهای دو بعدی و سه بعدی است. ساختار مراحل، نقشه بین آن‌‌ها، تنوع پاورآپ‌‌ها و تکیه مراحل روی آن‌‌ها، سیستم پرچم‌‌ها و بسیاری از المان‌های دیگر برگرفته از ماریوهای دو بعدی کلاسیک هستند؛ از طرف دیگر، سیستم ستاره‌‌ها، به طور کلی سه بعدی بودن مراحل، هوش مصنوعی دشمنان و خیلی از المان‌های جدید بازی براساس ماریوهای سه بعدی طراحی شده‌اند. این میان، کنترل ماریو نیز خاص‌‌ترین المان بازی است. از آن جا که مراحل ساختار بلوکی دارند و همزمان سه بعدی‌اند، جهت حرکت راحت‌‌‌تر ماریو تنها در ۸ جهت اصلی قابل حرکت است. هر چند در ظاهر این موضوع، نمونه واضحی از محدود کردن حرکت کاربران و کنترل ماریو است ولی در عمل به خاطر ساختار بلوکی و خطی مراحل بازی، به شدت نتیجه بهتر و روان تری از یک حرکت ۳۶۰ درجه‌ای که استاندارد همه ماریوهای سه بعدی است، به ارمغان می‌آورد.

برگ برنده Super Mario 3D World بدون شک مراحل آن است. جدا از کمیت و کیفیت فوق العاده بالای آن‌‌ها، تنوع شگفت انگیز مراحل و مکانیک‌هایی که در هر کدام استفاده شده‌اند، در ترکیب با رازهای مخفی هر مرحله و طول به شدت مناسب آن‌‌ها فرمولی را ایجاد کرده که همیشه برنده است. همه مراحل بازی از یک کیفیت یکسان بهره‌ نمی‌برند ولی این خارق العاده است که چقدر تعداد مراحل فوق‌العاده بازی و ایده‌های جذابش زیاد هستند؛ تا حدی که بسیاری از بازی‌های AAA دیگر را شرمنده خود می‌کند. البته از طرفی به علت اندازه و ابعاد کوچک‌‌‌تر مراحل و این حقیقت که با کمی جستجو می‌توان تمام رازهای هر مرحله را کشف کرد، آن چنان بازی و مراحلش ارزش تکرار بالایی ندارند؛ موضوعی که یکی از نقاط قوت تقریبا هر ماریوی سه بعدی‌ای است که بعد و قبل از ۳D World عرضه شده. خوشبختانه در عوض ۳D World برگ برنده دیگری در آستین دارد و آن هم بخش چند نفره بسیار لذت بخش آن است. شما در بازی توانایی تجربه تمامی مراحل به صورت دو نفره تا چهار نفره را دارید. هر چند همه مراحل آن چنان برای تجربه co-op ساخته نشده‌اند، ولی المان‌هایی نظیر سیستم تاج و امتیاز بندی در انتهای هر مرحله کاری می‌کند تا بازی حالتی شبیه به یک co-op رقابتی داشته باشد و این بخش چند نفره را به شدت آشوب برانگیز، خنده دار و به یاد ماندنی می‌کند.

همه‌‌‌ی این موارد در ترکیب با مراحل خاصی مثل سواری روی دایناسور شناور بازی، Plessi، مراحل مربوط به Captain Toad که کامل بر مبنای کنترل دوربین طراحی شده و یا مراحل کوتاه با مدت زمان ۵۰ ثانیه‌ای، ترکیبی رنگارنگ و شگفت انگیز خلق کرده که تقریبا هیچ نقصی درون خود ندارد. البته بازی به نوعی ریمستر است و اندک تغییراتی به نسبت نسخه Wii U داراست. اکثر این تغییرات به شدت ریز‌اند، مثل تغییر مراحلی که وابسته به پد Wii U بوده‌اند و چیزهای حتی ریزتر مثل انیمیشن داخل لوله شدن ماریو. منتها دو تغییر بزرگ متوجه این نسخه از بازی شده. اولین آن‌‌ها، سرعت حرکت شخصیت هاست. همه شخصیت‌‌ها در نسخه Switch بازی به نسبت نسخه Wii U سریعتر هستند. بازی از این نظر یکسانی بیشتری با سرعت ماریو در Super Mario Odyssey دارد و از این لحاظ، این یکپارچگی به شدت چیز مورد پسندی است. تغییر دوم نیز بخش Photo Mode بازی است. حال که Miiverse از بین رفته، مهرها و استمپ‌هایی که از هر مرحله جمع می‌کنید در بخش Photo Mode بازی قابل استفاده هستند تا بتوانید آن را به جاهای مختلف بازی چسبانده، عکس گرفته و به اشتراک بگذارید. منتها به خاطر دوربین به شدت محدود بازی و رابط کاربری دست و پا گیر، استفاده از Photo Mode بازی آن چنان لذت بخش نیست.

قبل از این که به سراغ  Bowser’s Fury بروم، باید بگویم غول آخر بازی با وجود آسانی بیش از حد، به لحاظ کارگردانی و نحوه ارائه به شدت خاص، دوست داشتنی و هیجان انگیز است. به یاد ندارم هیچ مبارزه دیگری با باوزر در تاریخ ماریو به این اندازه هیجان انگیز و عجیب و غریب باشد. اسپویل‌ نمی‌کنم، خودتان حتما تجربه کنید.

Bowser’s Fury در یک کلام غافلگیر کننده است. همان گونه که گفتم، ۳D World یکی از خطی‌‌ترین بازی‌های پلتفرمر سه بعدی سری ماریو است. این که اولین بازی اوپن ورلد ماریو با یک دنیای تمام یکپارچه همراه با همچنین بازی‌ای باندل شود اگر غافلگیر کننده نیست، نمی‌دانم چه دیگر می‌توان در وصفش گفت. البته اوپن ورلد بودن Bowser’s Fury تنها ایده این بازی نیست. داستان این بازی اضافه حول یک مجمع الجزایر می‌چرخد که به تسخیر باوزر در حالت خشمگین خود در آمده. او که حالا در بزرگترین و عصبانی‌‌ترین حالت خودش است، Fury Bowser نام گرفته. شما در نقش ماریو وظیفه دارید با کمک پسر باوزر یعنی Bowser .Jr، آیتم‌هایی به نام Shine را از سرتاسر این مجمع‌الجزایر جمع کنید تا بتوانید باوزر را شکست داده و از این حالت خارج کنید.

نکته جالب این قضیه که روی اسم بازی نیز نمایان است، Fury Bower است. در بازی هر ۸ الی ۱۰ دقیقه، با نم نم باران Fury Bowser با هیبت گودزیلا مانندش ظاهر می‌شود. موقع ظاهر شدن او موانع موجود در هر بخش از نقشه به وضوح افزایش پیدا می‌کند، بارانی از گلوله‌های آتشین سرازیر می‌شود، دشمنان تهاجمی‌‌‌تر شده و باوزر هر لحظه ممکن است با اشعه‌ی آتشینش شما را مورد هدف قرار دهد. این یعنی نقشه بازی اساساً دو بار طراحی شده. یک بار در حالت عادی بازی و یک بار نیز حین بیداری باوزر. این در ترکیب با رازها و شاین‌هایی که گوشه و کنار نقشه پخش شده‌اند، یک تجربه نسبتاً کوتاه ولی به شدت لذت بخش را ارائه می‌دهند. Bowser’s Fury شاید یک عنوان ۵ ساعته کوتاه باشد که به نوعی یک امتیاز اضافه روی پورت ۳D World به حساب بیاید. ولی روی پای خود این بازی همین الآنش یکی از بهترین عناوین ۲۰۲۱ است و واقعاً دورنمایی از چیزی است که ماریو در نسخه‌های بعدی می‌تواند به آن تبدیل شود. یک جهان یکپارچه، پر از چالش‌های گوناگون برای گشت و گذار و المان‌های عجیب و غریب مثل Fury Bowser.

با وجود گذشت ۷ سال از عرضه بازی، ۳D World (و حالا با Bowser’s Fury) هنوز هم یکی از زیباترین و دلربا‌‌ترین عناوین ژانر پلتفرمر به لحاظ صوتی بصری هستند. آرت استایل بلوکی بازی هرچند ساده است، ولی به هیچ وجه شمایل خسته کننده بازی‌هایی مثل New Super Mario Bros را در خود ندارد. انیمیشن شخصیت‌‌ها به شدت پویا‌اند و هر چند تکنیک‌های نورپردازی بازی کمی اذیت کننده‌اند، ولی روی هم همراه با موسیقی فوق العاده شورانگیز که تمرکزش روی Jazz و ادوات موسیقی جشنواره ایست کامل به شما حس شرکت در یک کارناوال عظیم و رنگارنگ با شخصیت‌های دنیای ماریو را می‌دهد.

البته قضیه کمی برای Bowser’s Fury متفاوت است. به علت رندر شدن یک دنیای یکپارچه بزرگ در موتور قدیمی ۳D World، جدا از افکت‌های نورپردازی نسبتاً اذیت کننده‌ای که گفتیم، لودینگ‌های طولانی، فریم ریت به شدت نامتعادل در حالت خانگی و کاملا ۳۰ فریم در حالت دستی به بازی از لحاظ بصری کمی آسیب می‌زند؛ مخصوصا بعد از این که بازی را در مقایسه با Odyssey قرار می‌دهید. از طرف دیگر جزایر بازی هر چند به لحاظ طراحی مراحل ساختار فوق العاده جذابی دارند، روی هم آن حس زنده بودن محیط‌های Super Mario Odyssey یا حتی Super Mario Sunshine را‌ نمی‌دهد که کمی ناامید کننده است. با این وجود اکثر این موارد قابل درک است. بازی بیشتر شبیه به یک Tech Demo‌‌‌ی بسیار عظیم برای امتحان کردن ایده‌های نینتندو روی یک ماریوی تماماً جهان باز است. طبیعی است بعضی جاها به لحاظ پرداخت محیطی کم کاری شده باشد. از طرفی سخت افزار فعلی سوییچ برای پردازش همچنین دنیایی به صورت ۶۰ فریم واقعاً محدود است. به هر حال در همین حالت فعلی، ارائه دادن همچنین ایده وسیعی روی سوییچ به اندازه کافی شگفت‌انگیز است؛ حتی اگر فقط در حالت داک به صورت ۶۰ فریم اجرا شود.

Super Mario 3D World به همراه Bowser’s Fury عنوان به شدت امیدبخشی است. جدا از این که نشان می‌دهد کاتالوگ عناوین نینتندو همیشه پر از جواهراتی هستند که لیاقت یک شانس دوم را دارند، بلکه دورنمایی از آینده سری ماریو را نیز ارائه می‌دهد. از این که سازنده‌های بازی هنوز پر از ایده‌های عجیب و غریب‌اند و هنوز هم ماریو جا برای رشد به عنوان سری‌ای که همواره در صدر این ژانر هست را دارد. بازی شاید آزادی عمل، ابعاد و میزان محتوای کهکشانیSuper Mario Odyssey را نداشته باشد، اما در عوض جمعی از بهترین ایده‌‌ها و طراحی مراحل تاریخ ماریو را داراست و دو تا از بهترین رویارویی‌‌ها با باوزر را به طرفداران سه آتیشه‌‌‌ی سری ارائه داده و یکی از بهترین بخش‌های چند نفره مجموعه را به همراه خود دارد. Super Mario 3D World بازی‌ای است که به هیچ وجه نباید به خاطر جمع و جور تر بودن‌اش دست کم‌اش بگیرید و Bowser’s Fury نیز یک بخش اضافه به شدت ارزشمند است که به تنهایی ارزش این پکیج را تضمین می‌کند.

بازبینی تصویری:

تاچ پد کنسول قابلیت‌های فرعی جالبی به شما می‌دهد، مثل نوازش کردن Plessi. چقدر نازه این بشر!

با وجود آسان بودن اکثر باس‌های بازی، آن‌‌ها بسیار بامزه و کوتاه هستند، تنوع خوبی دارند و مبارزه با آن‌‌ها لذت بخش است.

باوزر در Bowser’s Fury با اختلاف، یکی از بهترین برداشت‌هایی است که از این شخصیت در تاریخ ویدیو گیم داشته‌ایم. هیچ وقت تصور‌ نمی‌کردم یک روز باوزر یک موزیک تم در واردی One Winged Angel سفیروث دریافت کند.

هر مرحله یک مهر مخفی دارد که با پیدا کردن‌شان این برچسب‌‌ها را آزاد می‌کنید و آرت‌های اورجینال خود طراح دو بعدی سری ماریو، شیگهیسا ناکائوئه (Shigehisa Nakaue) هستند. از این مهرها در بخش Photo Mode بازی می‌توانید استفاده کنید.

طراحی دنیاهای بازی که پل بین مراحل آن هستند، به شدت الهام گرفته از Super Mario Bros.3 است و از حیث طراحی بصری به شدت چشم نواز و فوق العاده هستند. رمز و راز نیز درون خود زیاد دارند.