این نقد بر اساس نسخه ارسالی سازندگان برای سایت گیمین‌گرویتی نوشته شده است

در سال‌های اخیر، طرفداران عناوین ژاپنی و به خصوص آن دسته از افرادی که عاشق ستینگ ژاپنی هستند، شاهد ضیافتی بی‌نظیر بوده‌اند. عناوینی چون Sekiro، Ghost of Tsushima و Nioh 2 هر کدام به شیوه‌ی به خصوص، چه در به تصویر کشیدن دنیای کهن ژاپن به زیباترین شکل ممکن و چه در ارائه‌ی گیم‌پلی‌ای جذاب و طاقت فرسا، طرفداران را سیراب کرده و از این نظر با یکی از بهترین دوره‌های بازی‌های کامپیوتری روبرو بوده‌ایم.

سال گذشته عنوان Nioh 2 تنها روی پلتفرم PS4 عرضه شد و حال پس از گذشت یک سال و همانند نسخه‌‎ی پیشین آن، شاهد عرضه نسخه‌ی Complete Edition (CE) روی پلتفرم PC هستیم که در برگیرنده‌ی تمامی محتوای اضافی عرضه شده و آپدیت‌های مختلف است.

نسخه‌ی CE شامل بازی اصلی و سه DLC بزرگ آن یعنی The Tengu’s Disciple، Darkness In The Capital وThe Firs Samurai است که علاوه بر خط داستانی جدید، مقادیر بی‌شماری آیتم، سلاح، لباس به بازی اضافه کرده و در نتیجه برای ساعت‌های طولانی بازیکنان را درگیر خود می‌کند.

عنوان Nioh 2 به عنوان پیش درآمدی بر نسخه‌ی اول عمل کرده و داستان را از حدود ۵۰ سال قبل روایت می‌کند. همانند نسخه‌ اول، داستان بر اساس وقایع تاریخی واقعی نگاشته شده و در این نسخه شاهد بُرهه‌ای در تاریخ ژاپن هستیم که نزاع برای رسیدن بر صدر قدرت به یکپارچگی ژاپن می‌انجامد. با این حال، المان‌های ساختگی و داستانی زیادی برای جذابیت بیشتر به داستان اضافه شده است.

بر خلاف نسخه‌ی اول که هدایت شخصیتی از پیش تعیین شده (و در عین حال واقعی!) را در دست داشتیم، این بار بازیکنان قادر خواهند بود تا شخصیت دلخواه خود را ساخته و شخصی‌سازی کنند. اولین چیزی که بازیکنان به سرعت متوجه آن خواهند شد، شخصی‌سازی بی‌نظیر این عنوان است. در واقع دست بازیکنان در تغییر کوچکترین جزئیات برای خلق ظاهر دلخواه شخصیت خود به شدت باز بوده و علاوه بر تغییر جزئیات بی‌شمار در صورت، می‌توانید حتی «میزان» بلندی موها را هم به دلخواه تعیین کنید و در نهایت شخصیتی مطابق آن‌چه که در ذهن دارید، خلق کنید.

بنا به قانون نانوشته بازی‌های کامپیوتری، شخصیتی که خلق می‌کنید همواره ساکت بوده و جز برای ابراز تعجب، خوشحالی و درد، صدای دیگری از او نمی‌شونید. شخصیت شما که Hide نام دارد، در ابتدای بازی با شخصیتی به نام Tokichiro که تاجرSoul Stoneهای بدنام دنیای بازی هستند، همراه شده و در خدمت شخصیت تاریخی Nobunaga Oda قرار گرفته و وقایعی که چهره ژاپن را برای همیشه عوض می‌کنند، شروع می‌شوند. در طول داستان با شخصیت‌های تاریخی بی‌شماری روبرو خواهید شد و برخی از آن‌ها در عنوان متحد و برخی به عنوان دشمن ایفای نقش خواهند کرد. چنان‌چه به تاریخ ژاپن علاقه‌مند باشید، این رویدادها و دیدن شخصیت‌های معروف تاریخی برای شما جذاب خواهند بود. اما اگر برای شما مهم نباشد که چه اتفاقی در شرف وقوع است، چیز زیادی از دست نخواهید داد؛ چرا که داستان به سرعت و بدون جزئیات روایت شده و گاهی اوقات حتی دلیلی برای دیدن کات‌سین ها نمی‌بینید چون چیزی از آن‌ها دستگیرتان نمی‌شود و اگر بشود هم مهم نیس چرا که جذابیت لازمه را ندارد. به طور کلی داستان آنچنان که باید و شاید، پررنگ نیست و صرفا بهانه‌ای برای سلاخی شیاطین و به دست آوردن لوت‌های ارزشمند است.

در نگاه اول، عنوان Nioh 2 دقیقا راه نسخه‌ی پیشین خود را طی می‌کند و شباهت بسیار زیادی به آن دارد. مدیریت کردن نوار Ki، استفاده به موقع از قابلیت Ki Pulse و غیره، همگی به طور مستقیم از نسخه‌ی پیشین به این شماره راه پیدا کرده‌اند. لوت کردن برای آیتم‌های بهتر و قوی‌تر همچنان نقش اساسی داشته و ساعت‌های زیادی شما را درگیر خود خواهد کرد. حتی منوهای بازی نیز تغییری نداشته‌اند و از این نظر بازیکنان قدیمی احساس راحتی خواهند کرد اما انتظار می‌رفت حداقل تغییرات را شاهد می‌بودیم. به دفعات زیادی احساس خواهید کرد دقیقا همان نسخه‌ی پیشین را بازی می‌کنید و حس تکراری بودن شما را در برخواهد گرفت. با این حال سازندگان مواردی را به بطن گیم‌پلی افزوده‌اند که از به ورطه‌ی تکرار افتادن این بخش جلوگیری به عمل آورند.

همچون نسخه‌ی پیشین، Guardian Spiritها نیز به این نسخه راه خود را پیدا کرده و شاهد طیف وسیعی از آن‌ها خواهیم بود اما کاربرد آن‌ها به واسطه ویژگی‌های جدیدی که به این نسخه اضافه شده‌اند، تغییر کرده است. نسختین ویژگی جدیدی که Nioh 2 را از نسخه‌ی پیشین خود متمایز می‌کند، قابلیت Yokai Shift است. شخصیت اصلی یعنی Hide، نیمه انسان و نیمه Yokai (شیاطین) است و این قابلیت را دارد که در صورت پر شدن نوار مخصوص، برای مدتی تبدیل به یک Yokai شده و دمیج زیادی به دشمنان وارد کند و همچنین از Guardian Spirit خود برای وارد کردن ضرباتی بسیار قدرتمند نیز استفاده کند. شباهت این قابلیت به قابلیت Devil Trigger در سری Devil May Cry انکار ناپذیر است اما سازندگان تنها به این مورد اکتفا نکرده و موارد کاربردی‌تر و جالب‌تر بیشتری را نیز به این ویژگی افزوده‌‎اند.

مورد اول، قابلیت Burst Counter است که به بازیکن این اجازه را می‌دهد که ضربات قدرتمند دشمنان که با هاله‌ای قرمز رنگ نشانه گذاری شده‌اند را دفع کنند و در واقع نوعی Parry به حساب می‌آید. بسته به سبک بازی خود، می‌توانید از سه نوع Yokai Shift استفاده کرده که هر کدام ویژگی‌های منحصر به فرد خود را دارند. چنان‌چه بیشتر وارد کردن آسیب بیشتر به دشمنان مد نظر است، حالت Brute این نیاز شما را برآورده می‌سازد اما سرعت پایینی دارد. چنان‌چه سرعت و مانور سریع‌تر در محیط و اجرای کمبوهای طولانی مد نظر است، حالت Feral و چنان‌چه خواهان مبارزه از راه دور و استفاده از جادو هستید، حالت Phantom پاسخگوی نیاز شما خواهند بود. هر Guardian Spirit، تنها یکی از حالات ذکر شده را داشته و بنابراین باید در کنار ویژگی منحصر به فرد خود آن، حالت انتخابی خود را نیز مد نظر قرار داشت.

مورد دوم، Soul Coreها هستند که بخش جالب توجه بعدی را تشکیل می‌دهند. تمامی شیاطین موجود در بازی پس از نابودی، امکان دراپ کردن Soul Core خود را دارند و می‌توانید به Guardian Spirit انتخابی خود، حداکثر دو Soul Core اختصاص دهید. این قابلیت تنها یک خانه از نوار Anima را مصرف می‌کند، برای لحظه‌ای شخصیت اصلی را تبدیل به Yokai  کرده و ضربه‌ای مختص به Soul Core انتخابی را به حریف وارد می‌کند. در واقع قدرت تمامی Yokaiهای بازی را می‌توان استفاده کرد. اگرچه این ضربات قدرت زیادی ندارند اما در شرایط مختلف، استراتژی‌های مختلفی را فراهم می‌کنند.

گذشته از قابلیت‌های منحصر به فرد Yokaiها، موارد متعدد دیگری نیز برای گسترده کردن بخش گیم‌پلی اضافه شده است. قبرهای قرمز رنگ که در نسخه‌ی پیشین محل شکست خوردن بازیکنان دیگر را نشان می‌داد نیز در این نسخه حضور دارند و در عین حال، قبرهای آبی رنگی نیز اضافه شده‌اند. این قبرها همانند Signهای عنوان Dark Souls عمل کرده و در هر لحظه می‌توانید با مصرف آیتم مخصوص، یک بازیکن دیگر را برای همکاری فراخوانی کنید و در عین حال نشان خود را نیز بر روی زمین گذاشته تا بازیکنان دیگر شما را فراخوانی کنند. تنها تفاوت اینجا است که همچون قبرهای قرمز رنگ، قبرهای آبی نیز به صورت آفلاین هستند و شخصیتی را که فراخوانی می‌کنید، توسط هوش مصنوعی کنترل می‌شود.

و در نهایت برخی از این سلاح‌ها عنصر Yokaiها را در خود نهفته دارند و با استفاده از آن‌ها، قابلیت مخفی آن‌ها فعال شده و برای مدتی آسیب بیشتر یا ویژگی‌های جدیدی را ارائه می‌دهند.

به طور کلی، دست بازیکنان در این نسخه از شخصی‌سازی همه‌چیز تا سبک بازی کردن، بسیار باز است. طیف وسیعی از سلاح‌ها و قابلیت‌ها و همینطور قدرت‌های نینجوتسو و جادو وجود دارد. از سلاح‌های سنگین خسته شده‌اید؟ چندین سلاح سبک و سریع وجود دارد. از ریتم مبارزات خسته شده‌اید؟ Stanceهای مختلف را تست کنید. از درگیری‌های تن به تن زده شده‌اید؟ جادو و نینجوتسو را با یکدیگر ترکیب کرده و دشمنان را بازی دهید. Skill Tree با ظاهری جدید حضور دارد و ده‌ها مهارت مختلف و همین‌طور شاخه‌های کاملا جدیدی را برای انتخاب پیش پای بازیکن می‌گذارد. تقریبا می‌توان گفت برای هر طیف بازی و حالتی، استراتژی و راه‌های مختلفی ایجاد شده است و عنوان Nioh 2 بیشتر از نسخه‌ی پیشین، «تنوع» را به بازیکنان هدیه می‌دهد.

محیط‌های مراحل بازی نسبت به نسخه‌ی پیشین وسیع‌تر بوده و با اضافه شدن دشمنان جدیدتر و قدرتمند‌تر، سخت‌تر از قبل شده‌اند. باس‌ها که یکی از نقاط قوت عنوان پیشین بوده‌اند نیز همچنان با قدرت حضور داشته و زمان سختی را برای بازیکنان به وجود می‌آورند. اگرچه از نظر طراحی جالب‌تر کار شده‌اند اما به نظر می‌رسد سختی آن‌ها تا حدودی کاسته شده است. با این حال همچنان چالش خود را حفظ کرده‌اند و رویارویی با آن‌ها نیازمند اتخاذ استراتژی‌های جدید و مختلفی است.

با تمامی این تفاسیر آیا این موارد به تنهایی برای خرید این عنوان کافی هست و نیازی به سنجیدن موارد دیگر نیست؟ اینجا است که ممکن است برای برخی از بازیکنان، موارد نه چندان دلچسب شروع به خودنمایی کنند.

تقریبا می‌توان گفت به جز در گیم‌پلی، عنوان Nioh 2 در زمینه‌های دیگر به همان میزان قدرتمند عمل نکرده و در واقع، رنگ و بوی نسخه پیشین را می‌دهد. گرافیک بازی مگر در کیفیت تکستچرها، تغییری نداشته و ثابت مانده است. مشکلات مرتبط با نسخه‌ی PC نیز تا حدی آزاردهنده هستند. به عنوان مثال حتی اگر سیستم قدرتمندی داشته باشید، در برخی از مکان‌های بازی بی دلیل افت فریم و کند شدن بازی را شاهد خواهید بود. با اینکه بر خلاف افتضاح نسخه‌ی قبل، این نسخه از قابلیت موس و کیبورد پیشتیبانی می‌کند اما دکمه‌های نشان دهنده، دکمه‌های کنترلرهای کنسولی هستند.

محیط‌های بازی نیز به شدت یکنواخت بوده و پس از مدتی به حس یکنواختی و خستگی به بازیکن اتقا می‌کنند. اگرچه در نسخه‌ی اول نیز این مورد نیز به چشم می‌خورد اما در نسخه‌ی دوم این موضوع حتی بدتر هم شده و همان میزان تنوع محیطی نسخه‌ی پیشین را هم نمی‌توان در اینجا پیدا کرد. به جرأت می‌توان گفت قسمت اعظم بخش طراحی مراحل را قلعه‌های سیاه رنگ و جنگل‌های تاریک و سیاه تشکیل می‌دهند و خارج از این موارد، چیز دیگری یافت نمی‌شود. به سختی می‌توان جذابیتی در بخش طراحی هنری بازی پیدا کرد و در همه چیز را رنگ‌های تیره تشکیل می‌دهند. اگرچه اگر گفته شود عنوان Nioh هیچ‌گاه بر روی طراحی مراحل و لوکیشن‌ها تاکیدی نداشته و گیم‌پلی، مهم‌ترین ویژگی آن بوده است، این حرف اشتباه به نظر نرسد اما از آنجایی که ژاپن کشور زیبایی است و این زیبایی در عناوینی چون Sekiro  و Ghost of Tsushima به خوبی به تصویر کشیده شده است، انتظار می‌رفت عنوان Nioh 2 حداقل در این زمینه از عنوان پیشین خود بهتر عمل کند. این موضوع نه تنها در بخش مراحل، که در دشمنان و برخی از لوکیشن‌ها نیز خودنمایی می‌کند. لوکیشن برخی از ماموریت‌های فرعی مستقیما از نسخه‌ی اول به این شماره راه پیدا کرده و حتی تعداد زیادی از دشمنان هم مستقیما کپی و پیست شده‌اند.همان‌طور که پیش‌تر ذکر شد، شاید برای عده‌ی زیادی این مسئله مهم نباشد اما برای برخی ممکن است این مسئله آزاردهنده باشد چرا که دلیلی برای بازی کردن عنوانی که به شدت بوی تکرار و یکنواختی می‌دهد، نمی‌بینند حتی اگر گیم‌پلی آن کامل‌تر شده باشد.

بازبینی تصویری

در بخش ساخت شخصیت با تنوع بی‌نظیری روبرو هستیم

محیط‌های بازی و رنگ‌بندی آن‌ها در تمام مراحل خسته کننده و یکنواخت است

قابلیت Yokai Shift، یکی از بهترین ویژگی‌های جدیدی که به بازی اضافه شده است

باس‌ها همچنان بی‌رحم و سخت هستند

داستان بازی از طریق میان پرده‌های متعددی روایت می‌شود