این نقد بر اساس نسخه ارسالی سازندگان برای سایت گیمین‌گرویتی نوشته شده است

عرضه‌ی عنوان P.T. (Playable Teaser) در سال ۲۰۱۴ نقطه عطفی در عناوین ترسناک روانشناسانه بود. اگرچه P.T. در واقع تنها پیش درآمدی بر عنوان Silent Hills بود که هیچ‌گاه عرضه‌ نشد اما اگر P.T. را به خودی خود یک بازی کامل در نظر بگیریم، آنچنان بی‌راه نگفته‌ایم. اینکه بتوان تنها با استفاده‌ی هنرمندانه از یک لوکیشن ساده و تکراری، مخاطبین را در صندلی‌های خود میخکوب و ترس و اضطراب را چاشنی دائمی بازی کرد، چیزی به جز کارگردانی فوق‌العاده‌ی Hideo Kojima (هیدئو کوجیما) نیست. در واقع دست‌پخت هیدئو کوجیما به قدری عالی بود که پس از جدایی او از کمپانی Konami، سازندگان زیادی را به فکر ساخت عناوینی در قالب P.T. انداخت. اگر‌چه بسیاری از این عناوین که معمولا استارت آن‌ها توسط کمپین Kickstarter می‌خورد، به سرنوشت منبع الهام خود دچار شده و روشنایی روز را به خود ندیدند، اما استودیوی تازه تأسیس SadSquare با ارائه‌ی نمایشی جذاب از عنوان Visage، توانست به سرعت نظر مخاطبین را به خود جلب کرده و از همین رو بودجه‌ی لازم برای ساخت بازی به سرعت محیا شد. عنوان Visage در سال ۲۰۱۸ ابتدا تنها به صورت Early Access عرضه شد و حال پس از گذشت ۲ سال، شاهد عرضه‌ی نسخه نهایی و کامل این عنوان هستیم.

چاشنی عناوین ترسناک روانشناسانه همواره داستانی مبهم و مخوف بوده و عنوان Visage نیز از این قاعده مستثنی نیست. بازیکن در نقش Dwayne Anderson قرار گرفته که به تازگی به همراه خانواده‌ی خود به خانه‌ای جدید نقل مکان کرد است، اما همه چیز آن‌ طور که به نظر می‌رسد نیست و در پس دیوارهای خانه، حقایقی مخوف وجود دارد. پس از شروع بازی و دیدن رویداد ابتدایی، شما در حالی‌ که گیج و بهت زده هستید، باید به جستجو در خانه برای یافتن رمز و راز مخوف خانه و دلایل آن بپردازید. بازی از ۴ فصل متفاوت تشکیل شده و هر فصل سرنوشت یکی از ساکنان پیشین خانه را بازگو می‌کند. این‌که کدام فصل را شروع کنید کاملا بستگی به شما دارد و ترتیب خاصی برای شروع و اتمام فصل‌ها وجود ندارد. برای شروع هر فصل باید با المانی که مربوط به یکی از ساکنان پیشین خانه است، تعامل داشته باشید و پس از آن، فصل شروع می‌شود. فصل‌ها عالی طراحی شده‌اند و کاملا متفاوت از یکدیگر بوده و هر کدام به شکلی دیوانه‌وار جریان پیدا می‌کنند. قسمت اعظم هر فصل در داخل خانه جریان دارد و پس از شروع، متوجه تغییراتی در خانه خواهید شد که با دنبال کردن مدارک مختلف، قطعات پازل داستان در کنار یکدیگر قرار گرفته و قضایا بیشتر و بیشتر معنی پیدا می‌کنند. شاید در ابتدا حس کنید که محیط خانه پس از مدتی یکنواخت خواهد شد اما خوشبختانه سازندگان کاملا به این نکته واقف بوده و در نتیجه در طول بازی با مکان‌های دیگر به جز خانه نیز روبرو خواهید شد که تنوع بسیار خوبی را به بازی تزریق می‌کنند. قبرستان‌های متروکه، بیمارستان‌های خالی و سردابه‌های خیس و نمناک تنها بخشی از مکان‌های مختلف بازی را تشکیل می‌دهند. ترکیب واقعیت و خیال به خصوص در مکان‌های بازی یکی از بهترین جنبه‌های بصری بازی را تشکیل می‌دهند و شاید در بحبوحه‌ی ترس، دقایقی را به لذت بردن و گرفتن اسکرین‌شات‌های مختلف اختصاص دهید!

گیم‌پلی بازی به صورت اول شخص دنبال شده و دست بازیکن برای گشت و گذار در خانه کاملا باز است. هیچ راهنمایی در طول بازی وجود ندارد و در واقع هیچ ایده‌ای نخواهید داشت که باید در حال حاضر، چه کاری انجام دهید. اما باید این نکته را مد نظر قرار داد که شما در خانه تنها نیستید و عوامل ماورایی بی‌شماری، میزبان شما خواهند بود. چراغ‌ها بی دلیل خاموش شده، درها خود به خود باز و بسته و صداهای عجیب و غریبی که به صورت ناگهانی پخش می‌شود، مو را بر تن شما سیخ خواهند کرد. یکی از نکات جالب و منحصر به فرد این عوامل ماورایی این است که کاملا به صورت رندوم (تصادفی) رخ داده و بر خلاف دیگر بازی‌های این سبک، نمی‌توانید از بروز یا عدم بروز یک اتفاق خاص در یک نقطه‌ی خاص اطمینان حاصل کنید. نمی‌توان صبحت از عوامل ماورایی کرد و حرفی از ارواح سرگردان به میان نیاورد. همان‌طور که پیش‌تر نیز ذکر شد، بازی ادای احترام بی‌شماری به بازی‌ها و فیلم‌های ترسناک به خصوص P.T. و سری Silent Hill می‌کند. ارواح سرگردان و در گوشه و کنار خانه شما را زیر نظر دارند و دیدن آن‌ها که عموما به صورت ناگهانی در زیر چراغ‌هایی که سو سو می‌زنند ظاهر شده یا از پس دیوار‌ها نگاه‌هایی عجیب به شما می‌اندازند، اضطراب و ترس فوق‌العاده‌ای را به بازیکن القا می‌کنند. سو سوی چراغ‌های خانه به معنی اعلام خطر بوده و بدین معنا است که یکی از ارواح شما را پیدا کرده است. هوش مصنوعی ارواح عجیب عمل می‌کند و پستی و بلندی‌های زیادی دارد. تنها راه مقابله با ارواح، فرار بوده و کافی است تنها چند ثانیه به دور خانه بچرخید تا از دست آن‌ها خلاص شوید. با این حال بعضی مواقع چون مشخص نیست از کدام قسمت مورد حمله واقع شده‌اید، اشتباهاً مستقیم به سمت ارواح می‌روید و با صحنه‌ای آزاردهنده و مرگی دردناک روبرو می‌شوید.

ترکیب این موارد تنها با صداگذاری عالی بازی که در سکوت خانه، صدای غیژ غیژ کف چوبی خانه و حرکت آونگ ساعت نیز گوش‌خراش به نظر می‌رسد، امکان‌پذیر بوده است. و صد البته موسیقی بازی چه در منوی اصلی و چه در زمان اتمام هر فصل به شدت گوش‌نواز بوده و حس بسیار خوبی را بعد از تحمل مشقت‌های فراوان به بازیکن القا می‌کنند.

همانند عنوان Amnesia، تاریکی و جنون، دو دشمن همیشگی شما بوده و بنابراین باید تا حد امکان از آن‌ها دوری کنید. بدین منظور، آیتم‌هایی برای روشن کردن محیط و مصونیت در برابر تاریکی وجود دارد. فندک‌هایی که خوشبختانه برای مدت زمان طولانی روشن می‌مانند و در عین حال می‌توانید در نقاط خاص شمع روشن کنید. البته شایان ذکر است که در خانه چراغ‌های بی‌شماری تعبیه شده است که می‌توانید آن‌ها را روشن و خاموش کرده و در صورتی که آسیب دیده باشند، آن‌ها را تعویض کنید. اما باید بدانید که منابع به وفور یافت نمی‌شوند و بهتر است مدیریت منابع را در دستور کار قرار دهید. در صورتی که نوار جنون شما از حد معینی بگذرد، عوامل ماورایی به تناوب بیشتری در خانه رخ می‌دهند. برای جلوگیری از این منظور قرص‌هایی برای کاهش این نوار وجود دارد. اما با گذشت زمان و پیشرفت در بازی خواهید فهمید که نوار جنون آن‌چنان در روند بازی تاثیر‌گذار نیست و در نتیجه دلیلی برای حل قرص‌ها نمی‌بینید. یا این‌که پس از مصرف قرص‌ها، سریعاً یک رویداد ماورایی رخ می‌دهد و دوباره همان آش و همان کاسه!

عنوان Visage به شدت وام‌دار فیلم‌ها و بازی‌های ترسناک معروف بوده و در طول بازی به دفعات زیادی به آن‌ها ادای احترام می‌کند. این موضوع از همان دقایق ابتدایی بازی کاملا پیدا است و حتی شروع بازی دقیقا بر اساس شروع P.T. طراحی شده است. شاید در ابتدا این تصور در ذهن مخاطب ایجاد شود که تنها با یک کپی درجه دوم از P.T. روبرو هستند، اما به زودی متوجه اشتباه خود خواهند شد. بر خلاف P.T. که کل بازی را تنها راهرویی L مانند تشکیل داده بود، در Visage شاهد خانه‌ای بزرگ و رعب‌آور هستیم. خانه‌ای با درهای بی‌شمار و راهروهایی طویل و طبقات زیاد که بدون شک باعث گیجی و سردرگمی در ساعات اولیه بازی خواهد شد چرا که حالتی هزارتو مانند به خود گرفته است. طراحی خانه به بهترین حالت ممکن اجرا شده است و اتاق نشیمن، اتاق‌های خواب و آشپزخانه همگی از جزئیات فراوانی برخوردارد هستند و حس خوبی به مخاطب می‌دهند. همانند عنوان Amnesia، عنوان Visage نیز بر اساس تعاملات فیزیکی ساخته شده و در نتیجه می‌توانید با تمامی اشیاء داخل خانه تعامل داشته باشید و از نزدیک آن‌ها را مشاهده کنید. موارد بسیاری برای تماشا و حتی لذت بردن از چیدمان وسایل داخل خانه وجود دارد.

با این‌که عنوان Visage اولین ساخته‌ی استودیوی SadSquare بوده، اما باید گفت سازنده‌ها به خوبی از پتانسیل موتور گرافیکی Unreal Engine بهره برده‌اند و بازی از لحاظ بصری، کیفیت بسیار خوبی دارد. اشیاء مختلف وقتی از نزدیک مورد بررسی قرار می‌گیرند، به طرز فوق‌العاده‌ای واقعی به نظر می‌رسند و رقص نور بر روی آن‌ها که از تکستچرهای با کیفیتی برخوردار هستند، جلوه‌ی بسیار خوبی به بازی داده است. در کنار این موارد، استفاده از رنگ‌های خاکستری و مرده جلوه‌ی در فضاسازی خانه موثر بوده و مخلوط شدن آن با نورپردازی بسیار خوب بازی، به هر چه بیشتر رعب‌آورتر شدن خانه کمک شایانی کرده است. به طور کلی فضاسازی و جلوه‌ی بصری بازی به عنوان P.T. شباهت بی‌اندازه‌ای داشته  و از این حیث در سطح کاملا قابل قبولی قرار دارد. با این حال در مواقعی شاهد دیر یا عدم لود شدن تکستچرها بودیم که این موضوع تا حدودی آزاردهنده به نظر می‌رسد.

بازبینی تصویری

محیط‌های مختلفی در بازی وجود دارد که بعضی از آن‌ها بسیار زیبا هستند

ارواح در گوشه و کنار شما را دید می‌زنند

اشتباه نکنید! هیچ سلاحی برای مقابله با عوامل ماورایی وجود ندارد

ترکیب دیوانه‌وار واقعیت و خیال!

فلش‌بک‌های داستانی که ابهامات زیادی را در مورد سرگذشت هر یک از ساکنین پیشین خانه برطرف می‌کنند