یک سال پیش استودیوی آلمانی کرایتک اقدام به معرفی و انتشار نسخه‌ی Remaster شده از عنوان کرایسیس (محصول سال 2007 میلادی) کرد، که با نقد و بررسی آن به طور کامل و مفصل در خدمت شما بودیم؛ کاملا واضح بود که کار به همینجا ختم نمی‌شود و در ادامه شاهد نسخه‌ی بهبود یافته از شماره دوم و سوم این مجموعه نیز خواهیم بود. احتمالا در جریان هستید که چقدر پورت کنسولی -نسل هشتمی- کرایسیس 1 (نسخه‌ی مخصوص PlayStation 4) ضعیف و پر از اشکال بود. اکنون، با عرضه‌ی کنسول‌های نسل جدید به بررسی این تریلوژی خواهیم پرداخت، تا ببینیم نتیجه‌ی کار تا چه مقدار راضی‌کننده و آبرومند بوده است. با گیمین‌گرویتی همراه باشید.

آن جنگلِ آسفالته

همان‌گونه که در مقدمه خواندید سال گذشته عنوان Crysis Remastered را به طور کامل زیر ذره‌بین قرار دادیم و گفتیم که چقدر کهنه، عقب افتاده و فرسوده شده است. نه فقط در مباحث گرافیکی، بلکه در طراحی مرحله، قصه‌گویی، روایت داستان و البته گیم‌پلی.

باگ‌های بسیار زیاد در یک عنوان 13 ساله‌ی ریمستر شده به غایت عجیب و زَننده جلوه می‌کرد. گرافیک و مدلسازی‌هایی که حتی در مقابل عناوین متوسط بازار نیز هیچ حرفی برای گفتن نداشته و پوشش گیاهی جزیره‌‌ی بازی به جز در مواردی پلیر را به وجد نمی‌آورد و شاید تنها فاکتورهایی که باعث می‌شد یک دور آن را به اتمام برسانیم دو چیز بود؛ اول- نوستالژی و Replay کردن خاطرات سال 2007، و دوم- حس آزادی عمل و گشت و گذار در یک جزیره‌ی جنگلی. باقی آنچه در کرایسیس 1 و به خصوص نسخه‌ی نسل هشتمی (PS4 Pro) تجربه کردیم چیز دندان‌گیر ومنحصر به فردی نبود. نسخه‌ی موجود از کرایسیس 1 در پک سه‌گانه کرایسیس ریمسترد، یک به‌روزرسانی مخصوص نسل نهمی دریافت کرده که می‌توان گفت بالاخره برای اولین بار شاهد یه پورت پایدار و با عملکرد مناسب از این عنوان برای کنسول‌های خانگی هستیم.

نرخ فریم مناسب و رفع باگ‌های مضحک -همچون آن جداره‌های قرمزرنگ مسخره در محیط- باعث شده تا دارندگان این کنسول‌ها حداقل مشکلی از منظر عملکرد (Performance) در تجربه‌ی خود از این بازی نداشته باشند. الباقی قصه، همانی‌است که پارسال خدمتتان عرض کردم! نه بیشتر و نه کمتر. در صورت تمایل از طریق این لینک می‌توانید نقد و بررسی Crysis Remastered را در گیمین‌گرویتی بخوانید.

زره من، «پیامبر» است

شخصا در فرنچایز کرایسیس به دنبال یک چیز بودم و آن هم تجربه مجدد Crysis 2 با تکنولوژی‌ روز بود. مهم‌ترین و بهترین بازی موجود در Crysis Remastered Trilogy، نسخه‌ی ریمستر شده‌ی کرایسیس 2 است که با اشتیاق هرچه تمام‌تر به سراغ آن رفتم.

داستان بازی در 2023 میلادی و در نیویورک اتفاق می‌افتد. شما در نقش یک سرباز به نام Alcatraz قرار دارید که کاملا تصادفی و ناخواسته درگیر اتفاقات بازی می‌شوید. اتفاقاتی که در حاصل ماجراهای نسخه‌ی پیشین است و شما را به دل یک نبرد تمام عیار شهری با موجودات بیگانه می‌برد. ارتش از یک سو و از سوی دیگر سازمان Crynet هر یک در تلاش هستند که کنترل امور را در دست بگیرند و این، خود موجب بحرانی‌تر شدن و افزایش هرج و مرج در نیویورک شده است. در پی اتفاقات بازی لباس فوق پیشرفته‌ای به نام «نانوسوئیت» بر تن آلکاتراز رفته و از این نقطه به بعد تقریبا تمامی تمرکز سناریوی کرایسیس 2 (به قلم ریچارد مورگان، نویسنده‌ی بریتانیایی) معطوف این زره خواهد شد.

این مورد احساسات دوگانه‌ای را در بر خواهد داشت؛ زیرا حجم هرج و مرج به شدت بالا است و تمام آنچه بازی و نوسنده در تلاش هستند به خورد مخاطب بدهند، اهمیت این زره است که با توجه به اتفاقات بیرون، کمی منطق را زیر پا می‌گذارد؛ اما از آن طرف هرچقدر از این منطق فاصله بگیریم ارزش و اهمیت نانوسوئیت بالاتر جلوه کرده، که این، تعریف دقیق یک قصه‌ی علمی-تخیلی کلاسیک است. شکستن قوانین و مباحث فیزیکی در قالب دنیایی که خیلی هم با ما فاصله و غریبگی ندارد. به هر کیفیت، قصه‌ گویی و نویسندگی کرایسیس 2 فرسنگ‌ها با نسخه‌ی قبلی خود فاصله دارد. خبری از دیالوگ‌های احمقانه‌ی کرایسیس 1 نیست و اتفاقا برعکس، در نیمه‌ی دوم بازی باید با دقت بسیار بالا به دیالوگ‌های رد و بدل شده بین افراد گوش فرا دهید تا از جزئیات داستان کرایسیس 2 باخبر شوید. لحظات بسیار نابی را در مدت زمان حدودا 10-12 ساعته (برای به اتمام رساندن این بازی) تجربه خواهید کرد که نهایتا قصه‌ی Crysis 2 Remastered را پرکشش و از جنس هالیوود کرده است.

تقریبا به همان مقدار که نانوسوئیت در داستان بازی مهم است و نقش موثری ایفا می‌کند، دو برابرش در گیم‌پلی بازی نیز حضوری پررنگ دارد. قابلیت‌های نانوسوئیت تقریبا همان‌هایی است که پیش‌تر در کرایسیس 1 در اختیار گیمر قرار گرفته شده بود، منتهی در کرایسیس 2 بسیار راحت تر از شماره قبلی برای کنترلرها و استفاده کنسولی بهینه‌سازی شده است. استفاده از هر قابلیت‌ نانوسوئیت مقداری «انرژی» صرف خواهد کرد که با گذر زمان این واحد انرژی مجددا شارژ خواهد شد. مدیریت استفاده از این قابلیت‌ها، مهم‌ترین نکته برای بقا و پیشروی در بازی است و این امر به سبک و استایل بازی شما ارتباط مستقیم دارد. اینکه قابلیت «مقاومت در برابر گلوله» نانوسوئیت فعال کنید و یک تیربار متصل به یک وانت را از جا در بیاورید و دشمنان را سلاخی کنید، یا اینکه از دید دشمنان «غیب» شده و تک به تک و از پشت به آن‌ها نزدیک شده و به صورت مخفیانه از پا درشان بیاورید، کاملا به خودتان و نحوه بازی کردنتان بستگی دارد. اما در درجات سختی بالاتر ضرورت استفاده از مخفی‌کاری تا حدی بیشتر احساس می‌شود. به خصوص در درگیری‌های انتهای بازی که حجم آتش و تعداد دشمنان بسیار افزایش می‌یابد، زدن به دل دشمنان ابدا منطقی و عقلانی نیست.

هوش مصنوعی بازی به مانند نسخه‌ی پیش کمی عجیب و غریب و دوگانه است. دشمنان تقریبا به همان اندازه که باهوش عمل می‌کنند و تعجب شما را بر‌می‌انگیزند، دقیقه‌ای بعد احمقانه رفتار کرده و موجبات ناامیدی شما را فراهم می‌کنند. رفته‌رفته اما با پیش‌روی در بازی الگوی حرکتی و تهاجمی دشمنان که در قالب یک تیم نیز توسط هوش مصنوعی هدایت می‌شوند و به سمتتان یورش می‌برند دستتان خواهد آمد و برای مقابله با آن‌ها، برتری عقل انسانی بر کامپیوتر را به رُخِشان خواهید کشید!

از دیگر قابلیت‌های بازی می‌توان به دوربین حرارتی اشاره کرد که در محیط‌های غبارآلود و تاریک برتری خوبی به شما خواهد داد. همچنین می‌توانید قبل از هر انکانتر (نبرد در یک منطقه) کلیه‌ی دشمنان، نقاط مهم نقشه مانند محل قراگیری صندوق مهمات، سلاح‌ها، دشمنان و غیره را نشانه‌گذاری (Mark) کنید تا با آگاهی داشتن از جزئیات میدان نبرد، غافلگیر نشوید.

پس از ورود دشمنان غیر انسانی (بیگانه‌ها) در بازی، با نابود کردنشان متریال لازم برای آپگرید Nanosuit را به دست خواهید آورد که می‌تواند در ادامه مسیر کمکتان کند. علی ایحال بار دیگر تاکید می‌کنم که باید تمام تمرکزتان را در پیشروی بازی معطوف قابلیت‌های نانوسوئیت کنید و فکر این که همانند «کالاودیوتی‌» بکشید و پیشروی کنید را از سرتان بیرون کنید!

چهره ماندگار

برخلاف Crysis، که اتفاقات بازی در یک جنگل اتفاق می‌افتاد کرایسیس 2 فضای شهری و مدرن را برای بستر اتفاقاتش انتخاب کرده است؛ انتخابی بسیار هوشمندانه که باعث شده شاهد طراحی هنری بسیار پیچیده تر و بهتری را نسبت به یک جنگل پیش رو داشته باشیم. محیط، و به طور کلی انکانترها نسبت به نسخه اول کمی کوچکتر ، اما با حساب و کتاب‌تر شد‌ه‌اند. همچنان آزادی عمل بالایی در نبردهای بازی وجود دارد و برای رد کردن هر انکانتر چندین راه پیش رو دارید. اما تفاوت عمده آن‌ها در سرعت مبارزات است که باعث شده کرایسیس 2 ریمستر نسبت به نسخه‌ی قبل سریع‌تر، پرهیجان‌تر، و در نتیجه سینماتیک‌تر شود. به صورت کلی نبردهای کرایسیس 2 را به کرایسیس 1 ترجیح می‌دهم وبرایم لذت‌بخش تر هستند. گرچه آگاه هستم که گیم‌پلی آزادانه و سندباکس نسخه‌ی اول نیز طرفداران بسیار زیادی دارد. تاکید استفاده از وسایل نقلیه مانند خودرو و تانک در کرایسیس 2 ریمستر از بین رفته و به جز یکی دو مرحله و جاهای خیلی محدود در حال پیشروی به صورت پیاده هستید.

تنوع سلاح‌های بازی نیز بسیار خوب و بالا است و حس تیراندازی مناسبی نیز به دست می‌دهند. همچنین قابلیت کاستومایز (شخصی‌سازی کردن) آن‌ها نیز وجود دارد. از میان انواع دوربین، دهانه سلاح و قنداق برای هر اسلحه حق انتخاب‌هایی خواهید داشت که بسته به نوع انکانتر و فاصله‌ی دشمنان بایستی بهترین انتخاب را انجام دهید.

محیط بازی بسیار متنوع و پرجزئیات است و اکثر مواقع نماهایی که در حال تماشایشان هستید زیبای فوق‌العاده‌ای دارند. نورپردازی بسیار دقیق و زیبا، انعکاس تماشایی، جزئیات و پوشش گیاهی که به مانند یک بونسای، در تمام شهر نیویورک رخنه کرده کار تیم طراحی هنری بازی را به رخ می‌کشند.

نقطه ضعف آرت‌دیزاین بازی نیز به طراحی دشمنان غیرانسانی -که آنچنان جذاب نیستند- و سربازانی که همگی یک شکل هستند بازمی‌گردد. اما زبان طراحی مرحله و محیط، بسیار پیشرفته و حرفه‌ای انجام شده که پس از گذشت 10 سال، کرایسیس 2 ریمستر همچنان عنوانی زیبا، تماشایی و تازه به نظر می‌رسد. درست بر خلاف خواهر بزرگترش کرایسیس 1 که فرسوده و پیر شده است!

نرخ فریم پایدار، تکنولوژی HDR بسیار مناسب و خوش‌رنگ و لعاب تجربه کرایسیس 2 ریمستر را در سال 2021 نیز لذت بخش کرده است.

این شماره سوم منحوس…

خاطرم هست که حدود دو ماه پیش یک نقد و بررسی برای سه‌گانه‌ی نینجا گایدن نوشتم و وقتی نوبت بررسی نسخه سوم رسیده بود از شدت تنفر و عصبانیت دنبال واژگان مناسب برای توصیف آن می‌گشتم. خیلی زودتر از آنچه فکرش را هم بکنم تاریخ (!) به صورت شخصی برایم تکرار شد و نوبت به بررسی نسخه سوم کرایسیس تحت عنوان Crysis 3 Remastered رسیده است. به صورت خیلی خلاصه و مختصر، و برای اینکه حرف آخرم را اول زده باشم، کرایسیس 3 (ریمستر) یک عنوان تیراندازی اول‌شخص بسیار ضعیف و سطح پایین است.

داستان بازی 24 سال پس از اتفاقات نسخه‌ی دوم  ودر سال 2047 رخ می‌دهد. جایی که تشکیلات CELL شهر نیویورک را بدل به یک Nanodome کرده است. نانودام یا شهر مسقّف و سرپوشیده گونه‌ای از تصویرگرایی شهری است که در قصه‌های علمی-تخیلی دهه‌ی 60 و 70 متداول بود. این امر به موجب مصون ماندن تجهیزات و تسلیحات شهر درون گنبدهای بسیار بزرگ صورت می‌پذیرفت.

«پرافت» که اکنون به واسطه‌ی نانوسوئیت و تاثیرات آن روی سیستم عصبی‌اش تبدیل به یک نیمه ربات-نیمه انسان شده است به همراه شخصیت بی‌اعصاب و قدیمی این سری یعنی Psycho به پرده‌برداری از راز این نانودام و البته دلیل پیدایش و سرمنشا موجودات بیگانه می‌گردند. به نظر می‌رسد که سطح داستان‌گویی در کرایسیس 3 بهتر و حرفه ای تر از دو نسخه قبلی باشد اما مطلقا چنین چیزی صحت ندارد. قصه‌ی بازی به شدت عجولانه و سرسری است و مدت زمان کوتاه بازی نیز به این امر بیشتر دامن زده است. یک سری اتفاقات پشت سر هم در حال رخ دادن هستند که خیلی از آن‌ها هیچ منطقی در داستان بازی ندارند و صرفا چون سازنده، دلش چنین چیزی را می‌خواسته آن را در بازی «فرو» کرده است که در حین دنبال‌کردن خط داستانی، حسابی بیرون می زند و همچون مویی اندر شیر خالص خودش را لو می دهد.

داستان بازی بسیار کوتاه است و خیلی زود تمام می‌شود. این پایان بندی عجولانه و سرسری به‌هیچ‌وجه مناسب و درخور آنچه کرایسیس تا آن روز بنا کرده بود نیست و شکست تجاری بزرگی که این عنوان متحمل شد به شخصه، بخش اعظمش را متوجه مدت زمان کوتاه بازی می‌دانم که مطلقا ارزش پولی که برایش پرداخت می‌شد را نداشت.

محیط و نماهای کرایسیس 3 ریمستر بسیار تلاش می‌کند شبیه به عناوین سینمایی با محیط‌های بزرگ باشد اما آنچه به دست ما داده یک محیط بزرگ بیهوده، با کلی پِرتی و حتی در مکان‌هایی لخت و خالی است. لول‌دیزاین افتضاح، دشمنان واقعا احمق و گیج که به نسبت نسخه‌ی پیشین یه عقبگرد به تمام معنا است باعث شده تا مبارزات در Crysis 3 Remastered به هیچ عنوان لذت بخش نباشند. سیستم گانینگ و گان‌پلی بازی بسیار نزدیک به کرایسیس 2 است منتهی به مانند فیلم اکشن زیبای «افعی» با بازی جمشید هاشم پور یک تیرکمان بسیار پیشرفته نیز به سلاح‌های پرافت اضافه شده است! این تیرکمان قابلیت شلیک تیرهای انفجاری، آتشی، الکتریکی و ساده را دارد که علیرغم اینکه قرار بوده برگ آس کرایسیس 3 در نبردها باشد، به یک ابزار خیلی معمولی که آنچنان رغبتی هم برای استفاده از آن ندارید تبدیل شده است! خود من به شخصه به جز چند بار استفاده‌ی خاصی از تیرکمان بازی نکردم و استفاده از اسلحه را ترجیم می‌دادم.

طراحی محیط‌های بازی همان‌گونه که گفته شد عموما شلوغ و پرجزئیات و زیبا است، اما نظر به این که پیشروی و گیم‌پلی بازی خیلی ضعیف و دست‌چندمی است، عملا هدر رفته است.

چند باس‌فایت نیز در بازی حضور دارد که اندکی توانسته از حجم خسته‌کنندگی‌اش کم کند. در اواخر بازی نیز به نظر می‌رسد که سازنده تازه یادش افتاده یک زمانی در کرایسیس راندن وسایل نقلیه نیز حضور داشته و به زور یک مرحله تعبیه کرده است که باید بین دو نقطه‌ی Objective هایتان با ماشین تردد کنید. که این بخشِ بازی را بی‌رقیب به بدترین مرحله آن تبدیل کرده است.

Crysis 3 Remastered حکم یک ندامتگاه را دارد که باید درس عبرتی برای سایر سازندگان برای ساخت دنباله بازی‌هایشان باشد. این عنوان تمام آن چیزی است که نباید باشد! تنها موارد مثبت آن محیط زیبا، گان‌پلی و نهایتا «نانوسوئیت» و قابلیت‌هایش است که از عناوین قبلی این مجموعه به ارث برده است.

هانس زیمر و سایر موزیسین‌ها…

یکی دیگر از وجوه تمایز بین کرایسیس 2 و دو نسخه دیگر آن حضور آهنگساز مشهور آلمانی، هانس زیمر در پروژه‌ی Crysis 2 است. همین امر باعث شده به وضوح سطح آهنگسازی و وضعیت موسیقیایی کرایسیس 2 نسبت به دو عنوان دیگر متفاوت باشد. قطعات موسیقی با همان استایل آشنای “هانس زیمری” در کرایسیس 2 نواخته می‌شوند و حال و هوای متفاوتی به این عنوان بخشیده‌ است. می توان گفت بخشی از تم حماسی و پرشور نسخه‌ی دوم مدیون موسیقی شنیدنی و چیره‌دستانه‌ی هانس زیمر است.

از نظر سایر تکنیک‌های صداگذاری، صدای انفجارها، اسلحه‌ها، اصوات محیطی و دوبله، تقریبا هر سه عنوان در وضعیت یکسان و مطلوبی قرار دارند و کم و کاست خاصی مشاهده نمی‌شود.