این پیش‌نمایش براساس نسخه‌ی Early Access ارسالی برای وبسایت گیمین‌گرویتی نوشته شده است
آثار Rogue-like و Rogue-lite را به دست‌های کوتاه (Session) و ارزش تکرار بالا می‌شناسند. آثاری که دست‌های کوتاه را با مرگ دائمی (Permanent Death) و ارزش تکرار را به وسیله طراحی تصادفی مراحل (Random Generation Levels) محقق می‌کنند. حال دنباله‌ای بر اثری مهم در این زیر ژانر در دست ساخت است، Rogue Legacy که در بین دوست‌داران این سبک از احترام خاصی برخوردار است، در نسخه دوم خود ثابت کرده است هرچند درک خوبی از دو مفهوم بالا دارد و می‌داند چگونه باید اثری خوب و قابل احترام خلق کند، در عین حال جرئت بلندپروازی را نداشته و به بهانه‌ی دور نشدن از ریشه‌ها، ثمره‌ی جدیدی برای عرضه به مخاطب ندارد.
اولین نکته که هنگام ورود توجه مخاطب را جلب میکند بهبودهای واضح در آرت بازی است. سازندگان آرت بازی را از آن Pixel-Art شلخته به سمت آرتی چشم‌نوازتر و واضح‌تر سوق دادند. همچنین انیمیشن‌های بازی نیز بسیار روان طراحی شده‌اند و این امر در کنار طراحی تمیز محیط‌ها و شخصیت‌ها تجربه بصری مناسبی را به مخاطب ارائه می‌دهد. دشمن‌ها نیز طراحی بصری خوبی دارند هرچند می‌توان با کمی سخت‌گیری به این نکته اشاره کرد که دشمن‌ها بسیار متفاوت از هم طراحی شده‌اند. به این معنا که اگر برخی از دشمن‌ها را به صورت جدا و خارج از محیط بازی به شما نشان دهند، احتمال این‌که بتوانید حدس بزنید آن‌ها متعلق به یک اثر هستند کمی پایین است. تجربه صوتی بازی نیز خوب است و موسیقی هیجان مناسبی را به وجودتان تزریق خواهد کرد، همچنین صداگذاری قابل قبول اثر به پیوند دادن شما و دنیای بازی کمک شایانی میکند.
قبل از شروع بحث در رابطه با گیم‌پلی اجازه دهید اشاره‌ای به داستان در اثر داشته باشیم. Rogue Legacy 2 بر خلاف وعده سازندگان داستان خاصی ندارد و هیچ‌گونه تاکیدی نیز بر داستان در بازی نمی‌بینیم. به طور کل داستان همیشه از چالش‌های آثار Rogue-like/lite بوده‌اند و بافتن داستانی خوب در تار و پود این آثار کار دشواری است، ولیکن امروزه در این زیر‌ژانر آثاری چون Children of Morta و Hades منتشر شده که داستان‌گویی در این آثار را تا حد بسیاری جلو برده‌اند بنابر‌این نمی‌توان تنبلی سازندگان در این امر مهم را پذیرفت و یا توجیه کرد. هرچند روند توسعه اثر هنوز تکمیل نشده است اما با توجه به نسخه‌ی فعلی می‌توان با اطمینان گفت که زیرساخت‌های یک داستان مناسب در بازی قرار داده نشده است. نهایت تلاش سازندگان برای این امر قرار دادن متن‌هایی (Document) در محیط بازی است تا قلقلکی باشد برای داستان دوستان! تلاشی بس بی‌فایده و ساده‌انگارانه. هرچند خود آن متن‌ها نیز بسیار ساده نوشته شده و هیچ کششی حتی برای افراد علاقه‌مند به این رویکرد ندارد.
به گیم‌پلی بپردازیم. حقیقت این است که در Rogue Legacy 2 شاهد تغییر خاصی در این زمینه نسبت به نسخه اول نیستیم. در بازی ۴ کلاس وجود دارد (حداقل تا این‌جای کار) که می‌توان آن‌ها را در دو دسته «دور زن» و «نزدیک زن» تقسیم کرد. Barbarian, knight, mage و archer چهار کلاس بازی را تشکیل می‌دهند. نکته خوب این است که هر یک از این ۴ کلاس تجربه خاص و جذابی را رقم مي‌زنند هرچند می‌توان گفت که بالانس بین ۴ کلاس در سطح مناسبی قرار ندارد و کلاس archer تجربه آسان‌تری را برای مخاطب شکل می‌دهد. ۴ کلاس علاوه بر تفاوت در میزان سلامتی ، شیلد و نوع ضربات، در قابلیت‌های جادویی نیز با هم تفاوت دارند. هر کاراکتر در کنار سلاح اصلی خویش دو قابلیت جادویی (Ability) نیز دارد که استفاده از آن‌ها نیازمند مانا (Mana) است. مانا نیز با استفاده از سلاح اصلی دوباره پر می‌شود. این قابلیت‌های جادویی برای هر کلاس از بین تعداد محدودی قابلیت انتخاب می‌شوند و به طور کل غیر از کلاس magic، در نحوه بازی دیگر کلاس‌ها تاثیر خاصی ایفا نمی‌کنند. از مهمترین نکاتی که در هر ران متفاوت هستند و تنوع بسیار خوبی را به بازی تزریق می‌کنند Traitها هستند. این Traitها که یکی از نکات جذاب در نسخه اول بازی بوده‌اند، به همان نحو تنها با کمیت بیشتر در این نسخه نیز حضور دارند. به طور کل نحوه کارکرد آن‌ها چنین است که ویژگی‌های عجیب و خاصی را به آن دور بازی شما اضافه می‌کنند. به عنوان مثال دشمنان بازی سانسور می‌شوند! یا یک فیلتر صفحه بازی را در بر میگیرد که یاد آور غرب وحشی است! یا کاراکتر شما را غول‌آسا میکند! این Traitها در عموم موارد می‌توانند تجربه بازی را سخت‌تر کنند و حال سئوال این است که چرا بازیکن باید چنین چیزی بخواهد؟ جدا از تجربه‌ي جذابی که توسط آن‌ها برای بازیکن رقم می‌خورد، Traitهایی که تجربه بازی را سخت می‌کنند، به میزان مشخصی نیز درصد کسب سکه را در آن دور افزایش می‌دهند. در کل باید گفت سیستم Trait به طور حتم جذابیت زیادی دارد و می‌تواند مخاطبان جدید را تا مدت‌ها سرگرم کند اما برای مخاطبان آشنا با نسخه اول، پس از مدتی تکراری می‌شود و نمی‌تواند چیز جدید و هیجان انگیزی به ارمغان بیاورد.
همانند نسخه اول پس از مردن می‌توانید با پول‌های خود ارتقاهایی دائمی خریداری کنید. از افزایش سلامتی کاراکترها گرفته تا افزایش دمیج و آزاد سازی کلاس‌ها. این ارتقاها شامل آزاد سازی دو NPC نیز می‌شود، آهنگر و افسونگر (Enchantress!). بازیکن با پرداخت سکه می‌تواند سلاح، آرمور، کلاه‌خود و … خود را نزد آهنگر ارتقا دهد و از افسونگر طلسم‌های متفاوت بخرد. برای این‌کار بازیکن باید در ابتدا در محیط بازی بگردد و با پیدا کردن صندوقچه‌هایی خاص، طرح (Blueprint) آن‌ها را بدست آورد تا امکان خرید آن وسیله برای او باز شود. هر شخصیت امکان حمل میزان مشخصی از زره و … و طلسم را دارد که این میزان قابل ارتقاست. از نکات جالب بازی سیستم جدید Heirlooms است. سیستمی که یاد آور سیستم Rune در بازی Dead cells است. بدین صورت که در طول بازی به اتاق‌هایی خاص برخورد میکنید که چالش‌هایی مشخص را پیش روی شما قرار می‌دهند. با پیروزی در این چالش‌ها یک ویژگی خاص و دائمی کسب میکنید که امکان دسترسی به محیط‌های جدید و … را برایتان مهیا میکند. تا این‌جای کار دو محیط، دو Heirlooms و یک باس‌فایت در بازی قرار دارد که وعده داده شده در آپدیت‌های آتی این اعداد افزایش پیدا کنند. درباره باس‌فایت نیز خیلی خلاصه توضیح دهم که راه ورود و دسترسی به این باس نیز نیازمند تکمیل یکی از Heirloomهاست. خود باس‌فایت نیز از الگوی مبارزاتی خوبی برخوردار است و چالش خوبی برای مخاطب ایجاد میکند.
در انتها باید گفت که نام Rogue Legacy 2 چندان برازنده‌‌ی اثر پیش‌رو نیست زیرا تغییرات بازی نسبت به نسخه اول بسیار کم است و بیشتر حکم یک آپدیت برای آن را دارد تا یک دنباله. بازی مسلما سرگرم کننده و جذاب است و مخصوصا می‌تواند بازیکنانی که نسخه اول را تجربه نکرده‌اند حسابی درگیر کند، اما سازندگان برای نگه داشتن پلیرهای قدیمی، نیاز دارند تا تغییراتی بزرگ‌تر و بیشتر را در بازی پیاده کنند، اتفاقی که با توجه به وضعیت فعلی اثر بعید به نظر می‌رسد.
توسط 
