مقدمه

آی‌پی‌های بسیاری در ژاپن وجود دارد که با وجود محبوبیت بسیار در خود ژاپن‌، کمتر کسی از آن‌ها در خارج از ژاپن خبر دارد. یکی از این آیپی‌ها Touken Ranbu است که محبوبیت بسیار زیاد در ژاپن دارد و هر گونه وسیله و اسباب بازی و هر چیزی که فکرش را بکنید از این آیپی ساخته شده است.

عنوان Touken Ranbu در ابتدا یک بازی تحت مرورگر اینترنتی بود و تا امروز به فعالیت خود ادامه می‌دهد که داستان یک پایگاه نجات تاریخ گذشته را دنبال می‌کند که توانست به طراحی بسیار جذاب شخصیت‌های خود محبوبیت بسیاری در ژاپن کسب کند و همه ژاپنی دوستان اطلاع دارند که طراحی شخصیت چقدر در محبوبیت یک رسانه در ژاپن تاثیر دارد.‌ پس از کسب محبوبیت خود توسط بازی تحت مرورگر Touken Ranbu شروع به انتشار بسیاری کالا از خود کرد از جمله اکشن فیگور و قاب و هرچیزی که در ژاپن می‌توان به طرفدارها فروخت.

در این بین چند فصل انیمه نیز از Touken Ranbu ساخته شد و باعث شد محبوبیت این آیپی بیش از گذشته شود و در جدیدترین محصول بازی Touken Ranbu Warriors روانه بازار شد که یک بازی در سبک Warriors است که شاید بتوان گفت بهترین سبک بازی برای این آیپی است. با گیمین‌گرویتی همراه باشید تا ببینیم آیا Touken Ranbu Warriors توانسته خواسته طرفداران این آیپی را ارضا یا حتی باعث پیدا شدن طرفداران جدیدی شود.

پتانسیل از دست رفته

در Touken Ranbu Warriors داستان، پایگاهی به نام Honmaru را دنبال می‌کند. پایگاهی که در آینده‌ای دور در حال فعالیت است و کسانی که در این پایگاه کار می‌کنند با عنوان Touken Danshi شناخته می‌شوند. شاید باورش سخت است اما ظاهرا انسان‌ها در آینده در داستان این بازی توانسته‌اند که روح سلاح‌های قدیمی ژاپنی را در قالب پسران زیبا زنده کنند و توکن دانشی‌ها در واقع همین موجودات هستند. کار Honmaru جلوگیری از موجوداتی هست که سعی در عوض کردن تاریخ بشریت و در ادامه نابودی خود بشریت دارند. توکن دانشی‌ها باید با سفر در زمان از عوض شدن تاریخ توسط این موجودات جلوگیری کنند. ایده کلی توکن رانبو بسیار جذاب است. اینکه شما برای مثال شمشیر‌های یک شخص خیلی معروف تاریخ ژاپن مانند Nobunaga Oda را در قالب شخصیت‌های انسان مانند ببینید حس جالبی دارد. مخصوصا با طراحی شخصیت توکن رانبو که بسیار جذاب هستند. وقتی بازی Touken Ranbu Warriors معرفی شد تنها 2 خواسته از این بازی داشتم:

1- داستان بهتر نسبت به بازی اصلی

2- شخصیت‌های زیاد برای بازی

تا حد کمی خواسته اول من از این بازی برآورده شد چرا که داستان بازی اصلی توکن رانبو بسیار ضعیف است؛ حتی با پتانسیل بالایی که داستان دارد نویسنده‌ها به هیچ عنوان از این ظرفیت استفاده نمی‌کنند و داستان بازی خلاصه شده در کشتن یک سری موجود بی عقل برای جلوگیری از تغییر تاریخ.

اما همانطور که گفتم این خواسته من تا حد کمی برآورده شده است چرا که همچنان بسیاری از پتانسیل داستان این بازی استفاده نشده‌ است. سادگی داستان همچنان وجود دارد و شما با توکن دانشی‌ها بایستی موجودات بی عقل را بکشید، اما حالت جدیدی را در داستان شاهد هستیم که این موجودات می‌توانند روی شخصیت‌های تاریخی تاثیر گذاشته و باعث شوند کاری بکنند که در تاریخ واقعی انجام نداده‌‎اند. این کار باعث می‌شود تاریخ عوض بشود. همین مورد که دشمن ما از موجودات بی عقل تبدیل به شخصیت‌های معروف تاریخی شدند، توانسته به تنهایی داستان را بهتر از منبع اصلی بکند.

وقتی حرف از پتانسیل از دست رفته برای داستان زده می‌شود می‌توان به بسیاری از موارد اشاره کرد. برای مثال شرایطی که همیشه من تصور می‌کردم برای داستانی جذاب برای توکن رانبو این است که بین خود توکن دانشی ها دعوا ایجاد شد. بعضی توکن دانشی‌ها مانند Yagen Toushiro به ارباب اصلی خود یعنی نوبوناگا بسیار وفادار هستند. بعضی شمشیر‌های دیگر نوبوناگا اینگونه نیستند. می‎‌توانست شرایطی پیش بیاید که یاگن در حین ماموریت تصمیم به کمک به نوبوناگا بگیرد و از واقعه Honnoji که نوبوناگا در آن کشته می‌شود جلوگیری کند. این حالت مسیری برای داستان باز می‌‎کند که بسیار جذاب تر از مسیر داستان معمولی توکن رانبو است. متاسفانه این پتانسیل از دست رفته و داستان بسیار سطحی است و چیزی برای گفتن ندارد.

یه ضربه ده کشته

وقتی حرف از سبک Warriors می‌شود، اولین چیزی که به ذهن می‌رسد کشتن صدها دشمن در عرض چند ثانیه که حقیقتا بسیار لذت بخش است. این سبک در طول سال‌های زیاد کم کم بهبود یافته تا حدی که ساخته‌های جدید Koei Tecmo در این سبک بسیار لذت بخش است. اما این مورد برای توکن رانبو صدق نمی‌کند. زیرا نه تنها تعداد دشمنان در توکن رانبو بسیار کمتر از دیگر بازی‌های این سبک هست بلکه گیم پلی بازی بسیار ساده و سطحی است و مانند بازی‌های دوران PS2 این سبک است.

شما یک کومبوی اصلی دارید که تنها با فشردن یک دکمه انجام می‌شود. در این حین می‌توانید یکی از 4 مهارت خاص را نیز استفاده کنید و این 90 درصد گیم‌پلی بازی را شامل می‌شود. مشکل بزرگ این است که این مهارت‌ها از شخصیت به شخصیت دیگر تفاوت بسیار اندکی دارد و می‌توان گفت تمامی شخصیت‌ها بسیار شبیه به هم کنترل می‌شوند. اگر این بازی تعداد زیادی شخصیت داشت شاید مشکل بزرگی نبود مانند بسیاری از بازی‌های اصلی سری Warriors که بیش از 100 شخصیت قابل بازی دارند. ولی در توکن رانبو که شخصیت‌های قابل بازی تنها 16 نفر است، این مورد بسیار آزار دهنده است مخصوصا که اکثر شخصیت‌ها کاتانا به دست هستند (مانند خود واقعیشان در تاریخ).

کومبوها و مهارت‌ها بسیار خسته کننده هستند. هیچ افکت خاصی ندارند. حداقل کاری که سازنده‌ها می‌توانستند برای شخصیت‌ها بکنند دادن افکت‌های قشنگ و مختلف به آن‌ها بود. زیرا حرکات شخصیت‌ها اکثرا مانند هم هستند و ای کاش افکت‌های خوبی داشتند که به جذابیت حرکات اضافه می‌کرد. مانند همه بازی‌های سبک Warriors هر شخصیت یک مهارت مخصوص به خود دارد که تنها با پر کردن نوار مربوطه قابل انجام است. حتی این مهارت‌ها نیز به خوبی ساخته نشده‌اند و جذابیت زیادی ندارند. یک ویژگی که در این بازی وجود دارد و در بازی‌های دیگر این سبک وجود ندارد پاره شدن لباس است. بله درست شنیدین. با ضربه . این کار باعث می‎شود نوار مربوط به مهارت مخصوصشان سریع‌تر پر شود. منطق این ویژگی کجاست؟ منطق آن فن سرویس است و البته این ویژگی در بازی اصلی توکن رانبو نیز وجود دارد. خبرهای بد برای گیم‌پلی تمام نشده و در آخر آسانی بیش از حد بازی نیز آزار دهنده است. حتی با درجه سختی Hard بازی بسیار راحت و خطری بازی‌کن را تهدید نمی‌کند.

شمشیر پسر

همانطور که گفته شد بزرگترین دلیل محبوبیت منبع اصلی توکن رانبو شخصیت‌ها و طراحی‌های آن‌ها است. تا به حال بیش از 70 شخصیت مختلف در منبع اصلی وجود دارد اما در این بازی تنها 16 شخصیت قابل بازی است. در بین این 16 نفر جای بعضی از شخصیت‌های محبوب سری به شدت خالی است مانند کیومیتسو و یاماتونوکامی که در واقع چهره‌های اصلی توکن رانبو هستند. کیومیتسو، محبوب‌ترین شخصیت توکن رانبو در بسیاری از رای گیری‌ها شناخته شده و جای خالی او در بازی بسیار حس می‌شود.

پورت نینتندو سوییچ بازی با توجه به این‌که سازنده بازی Koei Tecmo است خوب انجام شده‌ و انتظارات پایین‌تری از پورت بازی برای سوییچ داشتم ولی با کمال تعجب کاملا قابل بازی و بدون فریم تک رقمی یا رزولوشن نزدیک به بازی‌های 20 سال پیش است.