بعد از یک روز سخت کاری، که ساعات دشواری برایتان رقم زده به خانه بازگشتهاید و میخواهید استراحت کنید. شاید در وهله اول یک فنجان قهوه یا چای برای خودتان اماده کنید و در حین لذت بردن از نوشیدنیتان، کتاب بخوانید یا به تماشای تلویزیون مشغول شوید. اگر گیمر باشید، به احتمال زیاد، گزینه بعدی که برای ریکاوری انتخاب میکنید بازی کردن است؛ Lost Words: Beyond the Page دقیقا همان چیزی است که در چنین زمانی نیاز دارید، یک آرامبخش فوق العاده که شما را از دنیای سیاه و سخت جدا کرده و به جهانی میبرد که پر شده از قصههای جذاب و لذت بخشی که احساسات کودکانهتان را در بزرگسالانهترین حالت ممکن، به چالش میکشد.
یقینا بخش اصلی Lost Words: Beyond the Page را داستان آن تشکیل میدهد؛ داستانی که شاید در ابتدا به نظرتان کلیشهای به نظر برسد و با خودتان بگویید اینها را که قبلا هم دیدهام! اما هر چه در بازی جلوتر میروید متوجه میشوید که قصهی Lost Words: Beyond the Page نه یک کلیشه ساده، بلکه یک سورپرایز لذت بخش و شوکه کننده است که میتواند شما را مات و مبهوت خود کند.
Lost Words: Beyond the Page در ۲ خط موازی روایت میشود: بخش راوی و روایت. دختربچهای به نام الیزابت که سودای نویسندگی در سر دارد، نقش راوی را برعهده گرفته و برایتان قصه میخواند، آن هم قصهای که خود او در حال نوشتنش است و از قضا شباهات بسیاری نیز به زندگی شخصی الیزابت دارد. نکته جالبی که در همین بخش میتوانیم ببینیم، محدود نشدن قصه به بُعد «روایت» است؛ اگر دقت کنید در اغلب فیلم و سریالها یا بازیهای ویدیویی، ما فقط صدای راوی را میشنویم و قصهی در حال پخش را تجربه میکنیم، اما Lost Words: Beyond the Page پا را از این حد فراتر گذاشته و داستان پشت پرده را نیز برای مخاطب روایت میکند، و این پشت پرده چیزی نیست جز قصهی زندگی الیزابت.
این ۲ خط داستانی کاملا در هم تنیدهاند و بدون وجود دیگری، نمیتوان آن دیگر را تصور کرد، همانند اضلاع یک شکل هندسی که باید کنار هم باشند تا آن را درک کنیم. الیزابت به نویسندگی علاقه دارد و عاشق نوشتن است، و همزمان با این، شاهد تبلور عشقِ نویسندگی الیزابت در کاراکتر اصلی داستانش نیز هستیم؛ بهگونهای که قدرتمندترین موجودات در جهان خیالی الیزابت، کلمات هستند و با آنها میتوان «جادو» کرد. یکی دیگر از شخصیتهای مهم داستان هم مادربزرگ الیزابت است. مادربزرگی که منبع الهام نوهاش بوده و همانند اسوهای حسنه، راه و چاه را به الیزابت میآموزد. بازی به شکل هوشمندانهای رابطهی میان شما و مادربزرگ را عمیق و عمیقتر میسازد و دقیقا در لحظهای که خود را غرق در شادی و آرامش میبینید، ضربهای غیر قابل جبران وارد میکند: مادر بزرگ بستری شده و امید دکترها به ادامه حیات او کم است.
وقایع و اتفاقات ناگوار و گاهی شادی آورِ زندگی الیزابت تاثیر مستقیمی بر داستان در دست تالیف دخترک دارند. خبر بستری شدن مادربزرگ، مثل آتشی بر جان دنیای اِستوریا (جهان خیالی الیزابت) میافتد و خشم و نفرت او، تبدیل به غولی وحشتناک میشود. تاثیر این مورد به داستان ختم نمیشود و نحوه بازی کردن و در کل، فرم بازی را نیز موثر میسازد، که نشان از پیوستگی ماجرا دارد و اثبات میکند که کل، بیشتر از جمع اجزاست!
یکی دیگر از بخشهای جذاب روایت بازی، دادن آزادی عمل به مخاطب برای پر کردن برخی از چالههای داستانی است. شاید عملا حق انتخاب در نحوه پیشروی شما تاثیری نگذارد و فقط به چند مورد جزئی مثل تغییر رنگ لباس یا متفاوتتر شدن یکی دو دیالوگ ختم شود، اما همین اندک تعامل بازی با بازیکن، او را بیش از پیش در جریان قصه غرق میکند تا احساس ارتباط بیشتری نیز با کاراکترهای داخل بازی داشته باشد.
شاید بتوانم قصه و نحوه روایت Lost Words: Beyond the Page را یکی از انسانیترین قصهها در مدیوم ویدیو گیم، و در چند سال اخیر بنامم. بازی مثل معلم کلاسهای ابتدایی به دنبال دیکته کردن آموزههای اخلاقی نیست، بلکه همانند روادرمانی ماهر، از لایههای پنهان شخصیتی شما استفاده میکند و بعد از نفوذ به عمق وجودتان، آموزههایش را به شما تزریق میکند؛ بهگونهای که هر چه بازی به شما بگوید را تمام و کمال قبول میکنید و همراه با گریه کاراکتر اصلی، شما نیز به گریه میافتید.
Lost Words: Beyond the Page بیشباهت به What Remains of Edith Finch نیست، و اگر از بازی مذکور لذت بردهاید، بدون شک Lost Words: Beyond the Page میتواند برای شما تبدیل به یکی از بهترین تجربیات عمرتان شود.
اما از بخش اصلی بازی [داستان] که عبور کنیم، به گیمپلی میرسیم. گیم پلیای که اگر به بیش از حد ساده بودنش ایراد نگیریم، روان و لذت بخش طراحی شده و میتواند برای مخاطبین هر قشر سنی سرگرم کننده باشد؛ اما نکتهای که گفتم را فراموش نکنید: بازی بسیار ساده است و هیچگونه چالش یا معمای خاصی در بازی نخواهید یافت، بهگونهای که کافی است با چند حرکت ساده که شامل: حرکت، پریدن و نشستن میباشد آشنا گردید تا بازی را مثل آب خوردن تمام کنید.
همانطور که بالاتر گفته شد در دنیای خیالیِ اِستوریا، کلمات هستند که نقش جادو را ایفا میکنند، بدین شکل که با استفاده از واژه «شکستن» میتوانید موانع را بشکنید یا با «سوزاندن»، اشیاء را بسوزانید. در این بخش نیز شاهد تنوع چندانی نیستیم و شاید در تمام بازی، بیش از ۶ کلمه کاربردی نیابید، که این خود باز هم مهر اثباتی است بر ساده و غیر چالشی بودن Lost Words: Beyond the Page.
اما فارق از بحث سادگی، بازی دارای گیمپلی لذت بخشی است که میتوان از آن لذت برد. هر چه باشد قصهای که در حال روایت است مال دختربچهای شاید ۱۰ ساله است که خود را در کالبد قهرمان داستان میداند و هر طور شده میخواهد دنیایش را نجات دهد…
جلوههای بصری بازی نیز زیبا هستند و در هر مرحله، شاهد زیباییهای خاص همان منطقه هستیم. در این میان گرافیک هنری بازی بیش از پیش ماهرانه کار شده و اندک ضعفهای گرافیک فنی را پوشانده است. برای مثال شاید به هنگام حرکت دادن سنگ، متوجه شوید که فیزیک و مدل کاراکتر چقدر بد طراحی شده، که ناگهان با منظرهای خیره کننده مواجه میشوید که دست در دست موسیقی متن جادویی بازی، چشم شما را روی ایراد فنی بازی میبندد. موسیقی متن Lost Words: Beyond the Page به واقع گوش نواز است و علیرغم اغلب عناوین مستقل و کوچک، از تنوع به شدت بالایی برخوردار است، به شکلی که کمتر موقعی با یک موسیقی تکراری مواجه خواهید شد که این خود امتیازی بزرگ برای Lost Words: Beyond the Page است.
صداگذاریها و صداپیشگیها نیز عالی کار شدهاند و همراه با دیگر نقاط قوت بازی، دایرهای طلایی تشکیل میدهند که شما را دور کرده و مجبورتان میسازد که از بازی لذت ببرید! البته ناگفته نماند که صداپیشه کاراکتر اصلی کمی [دقت کنید، کمی] توی ذوق میزند و این حس را به مخاطب القا میکند که آیا او مجبور به حرف زدن با لهجه بریتانیایی بوده یا ذاتا نمیتواند کلمات را به خوبی ادا کند؟ البته این ایراد کوچک نیز با گذر زمان کمرنگتر و کمرنگتر میشود، تا جایی که فراموشش میکنید و به لذت بردن از بازی ادامه میدهید!